Ermes Effron Borgnino (Hamden, Connecticut, 24 de gener de 1917 − Los Angeles, Califòrnia, 8 de juliol de 2012), més conegut com a Ernest Borgnine fou un actor de cinema i televisió estatunidenc la carrera del qual durà més de sis dècades. Guanyà l'Oscar al millor actor l'any 1955 per la pel·lícula Marty i fou nominat als Emmy per la seva participació en la sèrie ER l'any 2009.

Ernest Borgnine (born Ermes Effron Borgnino; January 24, 1917 – July 8, 2012) was an American actor whose career spanned over six decades. He was noted for his gruff but calm voice and gap-toothed Cheshire Cat grin. A popular performer, he also appeared as a guest on numerous talk shows and as a panelist on several game shows.

Borgnine's film career began in 1951, and included supporting roles in China Corsair (1951), From Here to Eternity (1953), Vera Cruz (1954), Bad Day at Black Rock (1955) and The Wild Bunch (1969). He also played the unconventional lead in many films, winning the Academy Award for Best Actor for Marty (1955). He achieved continuing success in the sitcom McHale's Navy (1962–1966), in which he played the title character, and co-starred as Dominic Santini in the action series Airwolf (1984–1986), in addition to a wide variety of other roles.

Borgnine earned his third Primetime Emmy Award nomination at age 92 for his work on the 2009 series finale of ER. He was known as the original voice of Mermaid Man on SpongeBob SquarePants from 1999 until his death in 2012. He had earlier replaced the late Vic Tayback as the voice of the villainous Carface Caruthers in both All Dogs Go to Heaven 2 (1996) and All Dogs Go to Heaven: The Series (1996–1998).

Ernest Borgnine (né Ermes Effron Borgnino ; 24 janvier 1917 - 8 juillet 2012) était un acteur américain dont la carrière a duré plus de six décennies. Il était connu pour sa voix bourrue mais calme et son sourire de chat du Cheshire aux dents écartées. Interprète populaire, il est également apparu en tant qu'invité dans de nombreux talk-shows et en tant que panéliste dans plusieurs jeux télévisés.

La carrière cinématographique de Borgnine a commencé en 1951 et comprenait des rôles de soutien dans China Corsair (1951), From Here to Eternity (1953), Vera Cruz (1954), Bad Day at Black Rock (1955) et The Wild Bunch (1969). Il a également joué le rôle principal non conventionnel dans de nombreux films, remportant l'Oscar du meilleur acteur pour Marty (1955). Il a obtenu un succès continu dans la sitcom McHale's Navy (1962-1966), dans laquelle il a joué le personnage principal, et a joué le rôle de Dominic Santini dans la série d'action Airwolf (1984-1986), en plus d'une grande variété d'autres rôles. .

Borgnine a remporté sa troisième nomination aux Primetime Emmy Awards à 92 ans pour son travail sur la finale de la série 2009 de Urgences. Il était connu comme la voix originale de Mermaid Man sur SpongeBob SquarePants de 1999 jusqu'à sa mort en 2012. Il avait auparavant remplacé feu Vic Tayback en tant que voix du méchant Carface Caruthers dans All Dogs Go to Heaven 2 (1996) et All Dogs Go to Heaven 2 (1996). Les chiens vont au paradis: la série (1996–1998).

Ernest Borgnine (eigentlich Ermes Effron Borgnino; * 24. Januar 1917 in Hamden, Connecticut; † 8. Juli 2012 in Los Angeles, Kalifornien) war ein US-amerikanischer Schauspieler. Für Marty gewann er 1956 den Oscar als bester Hauptdarsteller.

Borgnine zählte seit den 1950er Jahren zu den bekanntesten Charakterdarstellern in Hollywood und war oft in profilierten Nebenrollen zu sehen. Er trat in mehr als 200 Fernseh- und Kinofilmen auf und war bis zu seinem Tod als Schauspieler aktiv. Quelle: Wikipedia

Ernest Borgnine (a właściwie Borgnino Effron Ermes), urodzony 24 stycznia 1917 roku , w Hamden (Connecticut, USA). Jego rodzice Charles i Anna wyemigrowali do USA z Włoch. Jako dziecko Ernest interesował się sportem, a zwłaszcza Boksem. W wieku 18 lat, po ukończeniu szkoły średniej w New Haven, dołączył do marynarki wojennej, gdzie pozostał przez dziesięć lat, aż do 1945 roku. Po odejściu z marynarki, jego matka zasugerowała, by wykorzystał swoją silną osobowość w aktorstwie, po czym Borgnine zapisał się do Randall School of Drama w Hartford. Po ukończeniu kursu dołączył do Barter Theatre w Abingdon, pozostając tam przez cztery lata i wykonując drobne prace dorywcze i grając w teatrze.

W 1949 roku zadebiutował na Broadway'u, grając pielęgniarza w "Harvey". W 1951 Borgnine wyjechał do Los Angeles, by kontynuować karierę i zaliczyć debiut filmowy jako Bill Street w "The Whistle at Eaton Falls". Jego kariera nabrała rozpędu w 1953 roku, kiedy został wybrany do roli w filmie "Stąd do wieczności ". Ten pamiętny występ dał mu role w wielu dramatach i westernach. W 1955 roku przyjął rolę Marty Piletti'a w filmie "Marty". Mimo silnej konkurencji (Spencer Tracy, Frank Sinatra, James Dean i James Cagney) otrzymał za tą rolę Oscara w kategorii Najlepszy Aktor Pierwszoplanowy. W latach 50. i wczesnych latach 60. Borgnine zagrał w takich filmach jak: "The Catered Affair" i "Emperor of the North Pole". Między rokiem 1962 a 1966 zagrał w popularnym serialu "McHale's Navy". W 1984 roku powrócił do telewizji jako Dominic Santini w serialu "Airwolf" , a w 1995 roku zagrał w komedii "The Single Guy" jako Manny Cordoba.

Ernest Borgnine często potwierdzał, że gra jest jego największą pasją. W ciagu niezwykłej 51-letniej karierze wystąpił w ponad 100 pełnometrażowych filmach i 3 serialach telewizyjnych, użyczał również swojego głosu w animowanych filmach takich jak "Wszystkie psy idą do nieba 2" czy "Mali żołnierze". W 1996 roku zakupił specjalny bus, by podróżować przez całe Stany Zjednoczone i spotykać się z fanami. Ernest zajmował się również działalnością charytatywną.

Ernest Borgnine, nome artístico de Ermes Effron Borgnino (Hamden, 24 de janeiro de 1917 – Los Angeles, 8 de julho de 2012), foi um ator norte-americano de cinema, teatro e televisão. Em 1955, Borgnine ganhou o Oscar de melhor ator por seu trabalho como o tímido e sensível açougueiro Marty Piletti no filme Marty, também vencedor do Oscar de melhor filme e da Palma de Ouro do Festival de Cannes e que se tornou o filme de maior sucesso de crítica daquele ano. Em mais de 100 filmes em cinquenta anos de carreira, foi agraciado com uma estrela na famosa Calçada da Fama de Hollywood.