Fenech was born in Bône (now Annaba), in French Algeria to a Maltese father and Sicilian mother. From the late 1960s to early 1980s, Fenech starred in many types of European movies. She is best known for her erotic comedies, and began to work in that field in the late 1960s with Austrian director Franz Antel. Fenech also achieved fame with giallo and sex films such as Five Dolls for an August Moon, Your Vice Is a Locked Room and Only I Have the Key and Sex with a Smile, many of which were directed by Sergio Martino.

In the 1980s, she became a television personality, typically appearing with Barbara Bouchet on a chat show on Italian television. In the mid-1990s, she was engaged to the well-known Italian industrialist Luca di Montezemolo.

After many years of work in movie production (she produced, among others, The Merchant of Venice, 2004, with Al Pacino), Fenech accepted Quentin Tarantino's offer to star in another movie, Hostel: Part II (2007), directed by Eli Roth. A British general named Ed Fenech (played by Mike Myers) is a character in Tarantino's 2009 film Inglourious Basterds.

Description above from the Wikipedia article Edwige Fenech, licensed under CC-BY-SA, full list of contributors on Wikipedia

Edwige Fenech (* 24. Dezember 1948 in Bône, Französisch-Algerien) ist eine italienische Schauspielerin und Filmproduzentin.

Die Tochter eines maltesischen Vaters und einer sizilianischen Mutter war von den späten 1960er Jahren bis zum Beginn der 1980er eine der populärsten Darstellerinnen des italienischen Films. Fenechs Karriere führte schon früh zu freizügigen Rollen, erstmals 1968 unter der Regie von Franz Antel in der österreichischen Sexkomödie Frau Wirtin hat auch einen Grafen und in den folgenden Jahren in zahlreichen weiteren Produktionen unterschiedlicher Genres. Ihre Auftritte in Thrillern, Horrorfilmen und Erotikkomödien mit Titeln wie Frau Wirtin hat auch eine Nichte, Die nackte Bovary, Alle Kätzchen naschen gern (alle 1969), 5 bambole per la luna d'agosto (Regie: Mario Bava, 1970), Das Geheimnis der blutigen Lilie (Regie: Giuliano Carnimeo, 1972) oder Der geheimnisvolle Killer (Regie: Andrea Bianchi, 1975) verschafften Fenech große Aufmerksamkeit beim europäischen Publikum.

In dem aufwendigen Kriegsfilm Die große Offensive über eine Schlacht des Afrikafeldzugs erschien Edwige Fenech 1978 unter der Regie von Umberto Lenzi an der Seite großer Stars wie Helmut Berger, Henry Fonda und John Huston. Der geringe Erfolg des Films ermöglichte ihr jedoch keinen internationalen Durchbruch.

Seit Mitte der 1980er Jahre tritt Edwige Fenech nur noch selten als Darstellerin auf. Erfolgreich ist sie seit Mitte der 1990er als vor allem für das italienische Fernsehen tätige Produzentin. 2004 war sie Koproduzentin einer Verfilmung von William Shakespeares Der Kaufmann von Venedig mit Al Pacino.

In den 1970ern war Fenech, die ihre französische Nationalität durch die italienische ersetzte, die Lebensgefährtin des Filmproduzenten Luciano Martino, Bruder des Regisseurs Sergio Martino. Fenech trat daher in vielen Produktionen Martinos sowie unter der Regie seines Bruders auf, etwa 1971 in dem in Wien gedrehten Giallo Der Killer von Wien oder in Il tuo vizio è una stanza chiusa e solo io ne ho la chiave von 1972. Mitte der 1990er Jahre war sie verlobt mit dem italienischen Industriellen Luca di Montezemolo, dem späteren Präsidenten der Fiat-Gruppe.

Edwige Fenech[n 1] (Annaba, 24 dicembre 1948) è un'attrice, conduttrice televisiva, produttrice televisiva e produttrice cinematografica francese naturalizzata italiana, nota soprattutto per aver interpretato tra la fine degli anni sessanta e i primi anni ottanta numerosi film appartenenti al genere del giallo all'italiana e della commedia sexy all'italiana. (Wikipedia)

Edwige Fenech, właściwie Edwige Sfenek (ur. 24 grudnia 1948 w Annaba) – francusko-włoska aktorka, producentka filmowa i modelka pochodzenia maltańskiego.

Urodziła się w Annaba (wówczas Bône), w ówczesnej francuskiej Algierii. Jej ojciec był Maltańczykiem, a jej matka była Włoszką i pochodziła z Acate (w prowincji Ragusa), której została honorowym obywatelem. Po rozwodzie rodziców, przeprowadziła się z matką do Nicei we Francji, gdzie uczęszczała do szkoły średniej i studiowała taniec i medycynę. Tam została zauważona na ulicy i przyjęła propozycję udziału jako Gina w komedii "Toutes folles de lui" (1967) u boku Juliena Guiomara, Jeana-Pierre’a Marielle i Serge’a Gainsbourga.

W 1967 wzięła udział w konkursie piękności Lady France, który odbył się w maju podczas 20. edycji festiwalu w Cannes i wygrała go, uzyskując tym samym prawo uczestnictwa w Lady Europa jako przedstawicielka swojego kraju. Impreza odbywała się w sierpniu, a Fenech zajęła trzecie miejsce, za Dolores Agustą i Rocío Jurado. Została jednak zauważona przez łowcę talentów, który zaproponował jej tytułową rolę w filmie "Samoa, królowa dżungli" ("Samoa, regina della giungla", 1968). Następnie przeniosła się ze swoją matką do Włoch.

Wystąpiła potem w filmach: dramacie przygodowym "Il Figlio di Aquila Nera" (1968), komedii "Frau Wirtin hat auch einen Grafen" ( 1968) z Jeffreyem Hunterem i dramacie erotycznym "Top Sensation" (1969). W komedii "Satiricosissimo" (1970) z Arturo Dominicim (Ofoniusz Tygellinus) i Karin Schubert (blond kurtyzana) wcieliła się w postać cesarzowej Poppei Sabiny.

W 1970 otrzymała nagrodę Golden Orange. Grywała w dreszczowcach, w tym "5 lalek na sierpniowy księżyc" ("5 bambole per la luna d'agosto", 1970), Mario Bavy, "Dziwna wiceprezes pani Wardh" ("Lo strano vizio della Signora Wardh", 1970) jako tytułowa Julie Wardh z George’em Hiltonem i Ivanem Rassimovem, "Twój zastępca ma zamknięty pokój i ma tylko klucz" ("Il tuo vizio è una stanza chiusa e solo io ne ho la chiave", 1972) z Anitą Strindberg i Danielą Giordano oraz "Śmierć niesie trzcinę" ("Passi di danza su una lama di rasoio", 1973) z George’em Martinem, a także w horrorach, m.in. "Wszystkie kolory mroku" (Tutti i colori del buio, 1972).

Była kilkakrotnie na okładce włoskiej edycji magazynu „Playboy” (we wrześniu 1977, w styczniu 1981, w lipcu 1984). W latach 80. była częstym gościem programów telewizyjnych, w tym Italia 1 "Ric e Gian folies" (1983) i "Bene, bravi, bis" (1984), Canale 5 "Risatissima" (1985) z Paolo Villaggio. W 1985 zadebiutowała w teatrze w spektaklu "D'amore si muore" z Fabrizio Bentivoglio i Monicą Scattini.

Pracowała jako producentka filmowa, m.in. "Kupca weneckiego" (2004) z Alem Pacino. W 2007 przyjęła propozycję od Quentina Tarantino w filmie "Hostel 2" ("Hostel: Part II") w reżyserii Eli Rotha. Powróciła na szklany ekran w roli cesarzowej Katarzyny II w filmie "Córka kapitana" ("La figlia del capitano", 2012), wyprodukowanym i nadawanym przez RAI. [Wikipedia]