Oppervlakkig gezien is dit een film noir over een man die een misdaad begaat, ontsnapt en een paar dagen onderdak krijgt in een pension in Córdoba. Het wil iets meer zijn, een soort protexistentialistische reflectie op de grillen van het lot, en daar slaagt het voor een groot deel in door de personages op een onvoorspelbare manier te ordenen en vervolgens afstand te nemen om ze genadeloos te observeren.

Albareda does not doubt to betray her lover running away after denouncing him.

En la superficie, este es un film noir sobre un hombre que comete un crimen, escapa y logra unos días de circunstancial santuario en una pensión cordobesa. Quiere ser un poco más, una suerte de reflexión protexistencialista sobre los caprichos del destino, y en buena medida lo logra, disponiendo de forma impredecible a sus personajes y luego tomando distancia para observarlos sin piedad.