Set against the backdrop of construction activity promising to fill in the empty spaces of the urban landscape with entirely new neighborhoods, a story unfolds of an aging construction worker who, unlike his peers, has to drop all plans for the future after being diagnosed with a malignant tumor. This self-assured debut contemplates the dignity of the individual within the context of modern Turkish society.

Istanbul mondialisée : immeubles encore en chantier et grues interminables, voici le nouvel horizon d’une ville dont la personnalité disparaît sous le béton. Ibrahim, 53 ans, apprend qu’il va mourir d’un cancer. Il est ouvrier sur un de ces chantiers, un immeuble de luxe qu’il n’aura jamais les moyens d’habiter. Son jeune neveu, Yusuf, y travaille aussi. Flatté par Resul, son supérieur à peine plus âgé que lui, Yusuf nourrit des rêves ambitieux, voire cupides.

30 yıldır inşaat işçiliği yapan ve şu anda İstanbul'da lüks konut inşaatında çalışan İbrahim bazı tetkiklerin sonucu akciğer kanseri olduğunu öğrenir. Sigortalı olduğu gün sayısı yetersiz olduğundan malulen emekli olamaz. Sigortasını dışarıdan ödeyip emekli olmayı ister ama bir toplu parası da yoktur. Üstelik depremzede olan ailesi konteynırdan devletin yaptığı konutlara çıkmayı beklemektedir. Bu konutların uzun yıllar sürecek taksitlerine rağmen İbrahim sonuçta ev sahibi olacakları için mutludur. Yoğun çalışma temposu sırasında üniversiteli bir genç olan Fırat yüksekten düşerek hayatını kaybeder. Hukuki süreçlerden uzak bir şekilde kan parası verilmesi gündeme gelir. İbrahim Fırat'a verilen kan parasını duyar. Genç çocuğun ölümüne üzülmüş olsa da o an aklına bütün ruhunu esir alacak bir düşünce gelir ve yerleşir. Ölümünden gelecek tazminatla ailesi deprem konutlarının taksitlerini ödeyebilecektir.