而懒惰，放纵，最后是“休眠”，在一个象征性明确的家庭成员各级腐蚀，退休居住在农村。一个虚无主义的寓言讽刺，这是洛迦诺电影节荣获1978年和芝加哥。

In this black comedy, the men in a lovely mansion slowly give in to a kind of terminal sloth after they are freed from the need to actually work. The father takes to his bed after his hernia acts up and never leaves it. Of his three sons, only one wants to do much about leaving, and he does in fact cross the front threshold of the house with his lover, who is also the maid. However, before he has gotten very far, he is very tired, and goes to sleep where he stands. One of the sons outdoes them all by sleeping literally all the time. He is not in a coma -- he is just very, very lazy and tired. Some critics have viewed this film as a sharply delineated social satire.

Ένας πατέρας και οι τρεις γιοι του αποτραβιούνται σε μια παλιά αρχοντική έπαυλη, που μόλις κληρονόμησαν, μαζί με την υπηρέτριά της. Η οκνηρία, η χαλαρότητα και τέλος ο ύπνος διαβρώνει σταδιακά τα μέλη αυτής της συμβολικά προσδιορισμένης αστικής οικογένειας, εκτός από την υπηρέτρια, μοναδικό θετικό πρόσωπο σ' ένα βασίλειο ζωντανών νεκρών. Σουρεαλιστική αληγορία που τιμήθηκε στα Φεστιβάλ Λοκάρνο, Σικάγο και Θεσσαλονίκης.

Отец и три сына переезжают в сельскую местность, когда получают в наследство особняк и деньги, на которые можно спокойно жить, не работая и пользуясь услугами горничной. Постепенно все их время начинает занимать сон, даже прогулки на природе, разговоры и пение за обеденным столом начинают восприниматься как ненужное отклонение от сна.