In the beginning of the Second World War, Germans, Austrians and persons without nationality living in France are sent to the concentration camp of Les Milles by France government. Commander Charles Perrochon is the responsible for this camp and he promises to the leaders of the prisoners to protect them from the Nazis. When France is invaded by the Germans, Commander Perronchon will disobey orders and his superiors trying to save these men. He gets a train, a ship and money from USA to send about eight hundred of these prisoners to the safety of Casablanca, in Marrocos.

Une histoire vraie durant la seconde guerre mondiale, des opposants au nazisme retenus captifs embarquent dans un train qui pourrait les mener vers la liberté ... En 1940, près de 2000 personnes ayant cherché à fuir l'Allemagne d'Hitler se retrouvent au camp "Milles", un camp de détention de la région d'Aix-en-Provence. La France est sur le point de les livrer aux Nazis quand le cerveau du Commandant Perrochon (Jean-Pierre Marielle) germe une idée folle: prendre un train vers Bayonne pour s'échapper à bord d'un navire.

Im Frühjahr 1940 werden im Zuge der Kriegshandlungen auch jene Deutsche unter wenig würdigen Umständen in Lagern interniert, die vor den Nazis ins vermeintlich freie Frankreich flohen. Unter den Gefangenen befinden sich Juden, Dissidenten aller Coleur und Künstler wie Lion Feuchtwanger oder Max Ernst. Allen droht akutes Ungemach, sollte sich das Kriegsglück zur Wehrmacht neigen. Allein der couragierte Kommandant verweigert den Dienst nach Vorschrift und organisiert heimlich Flüchtlingstransporte.

Les Milles, miasteczko w Prowansji, a w nim stara cegielnia, zamieniona w czerwcu 1940 roku przez władze francuskie w obóz internowanych. Wśród 2000 internowanych, którzy zbiegli uprzednio do Francji w poszukiwaniu schronienia przed faszyzmem. Komendant obozu, człowiek nieskomplikowany, dążący nade wszystko do skrupulatnego wypełniania powierzonych mu obowiązków, wykonuje polecenia dawno już pozbawionego wszelkich złudzeń Sztabu Generalnego. Ale poczucie obowiązku to również, w jego przynajmniej przypadku, poczucie honoru. A to nie pozwala mu postąpić wobec powierzonych jego opiece ludzi niegodnie. Toteż na wieść o tym, że będzie musiał przekazać internowanych władzom Vichy, a te wydadzą ich Niemcom, w zdyscyplinowanego wojskowego wstępuje duch buntownika. Rekwiruje w Marsylii pociąg, chętnych pod eskortą swoich oficerów do Bayonne. Stąd popłynąć mają należącym do jego kuzyna statkiem do Maroka. Tak to sobie przynajmniej wymarzył

Лес Миллес, маленький городок в Провансе. В июне 1940 года французские власти в старом кирпичном заводе устроили лагерь для интернированных. Среди двух тысяч заключенных: немцы, австрийцы,поляки,чехи, люди, бежавшие во Францию в поисках убежища от фашизма. Комендант лагеря скрупулезно выполняет обязанности, возложенные на него, но он человек чести и это не позволяет ему вести себя недостойно в отношении людей, оставленных на его попечение. Получив известие о том, что в связи с изменившейся ситуацией интернированные должны быть выданы немцам, комендант решается на рискованный поступок, чтобы спасти своих подопечных..