Podczas lotu Reeve Aleutian Airways śmigło odrywa się od samolotu nad Cold Bay na Alasce, powodując wybuchową dekompresję i utratę panowania nad maszyną. Piloci bezpiecznie lądują na lotnisku w Anchorage. Ponieważ śmigło zniknęło w otchłaniach morza, ustalenie przyczyn jego oderwania się jest niemożliwe.

Lot ValuJet rozbija się 10 minut po starcie z powodu pożaru. Spowodowany był on przez generatory tlenu przewożone w ładowni samolotu. Załoga i pasażerowie stracili przytomność, przez co doszło do tragedii. Na skutek katastrofy zginęło 110 osób.

Na lotnisku Taoyuan w Tajpej na Tajwanie podczas tajfunu Xangsane startujący samolot Singapore Airlines zawadza o urządzenia budowlane, znajdujące się na remontowanym pasie. Piloci skręcili na złą drogę startową. Spośród 179 osób 83 zginęły. Winą za katastrofę obarczono załogę (błąd ludzki), przez co piloci wkrótce potem zostali zwolnieni.

Lot SilkAir 185 rozbił się na trasie do Singapuru, tuż po pikowaniu z 35.000 stóp (około 10 675 m). W katastrofie zginęło 97 pasażerów i 7 członków załogi. Jej przyczyny są sporne: NTSB uważa, że spowodował ją kapitan w akcie samobójstwa, natomiast indonezyjscy śledczy ich nie określili.

Samolot linii TANS Perú usiłuje wylądować na lotnisku Pucallpa podczas silnej burzy, ale rozbija się na bagnach około 6,5 km od niego. Winą za katastrofę obarcza się pilotów; nie postępowali oni zgodnie z zasadami lotu z widocznością, przestrzeganie których mogłoby zapobiec tragedii, gdy maszyna była przyciskana do ziemi przez wiatr.

Lot United Airlines 718 i Trans World Airlines 2 zderzyły się nad Wielkim Kanionem w Arizonie. Wszyscy na pokładach obu maszyn (128 osób) zginęli. Podówczas była to najgorsza katastrofa lotnicza w historii i wymusiła zmiany w kontroli operacji lotniczych nad Stanami Zjednoczonymi.

W ciężkiej mgle i małej widoczności Tu-154M, przewożący prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego wraz z jego żoną Marią Kaczyńską i innymi ważnymi urzędnikami, usiłował lądować na lotnisku Smoleńsk-Siewiernyj, jednak rozbił się w lesie przy końcowym podejściu do pasa startowego. Zginęło 96 osób na pokładzie.

Podczas startu z lotniska Chicago-O’Hare lot American Airlines 191, obsługiwany przez McDonnell Douglas DC-10-10, traci swój pierwszy silnik i rozbija się na polach chwilę później. Zginęło 271 osób w maszynie i 2 na ziemi, czyniąc tę katastrofę najgorszą tragedią z udziałem jednego samolotu w historii Stanów Zjednoczonych. Przyczyną oderwania silnika był jego uszkodzony pylon, co spowodowane było nieprzestrzeganiem procedur przez mechaników.

Samolot Jak-42, przewożący profesjonalną drużynę hokejową Łokomotiw Jarosław, rozbija się podczas startu niedaleko Jarosławia w Rosji. Z 45 pasażerów katastrofę przeżyło tylko dwóch. Jednak 5 dni po niej jeden z nich – Aleksandr Galimow – także umiera z powodu znacznych obrażeń. Przyczyną tragedii obarczono pilotów, gdyż – jak ujawnił MAK – jeden z nich bezwiednie przytrzymywał pedał hamulca.

W locie United Airlines 173, podczas gdy załoga koncentruje swą uwagę na rozwiązaniu problemu z podwoziem, kończy się paliwo. Douglas DC-8 krąży w okolicy Portland i ostatecznie spada, zabijając 10 i poważnie raniąc 24 ze 189 osób na pokładzie. NTSB ujawniło, że załoga zbyt mocno skupiła się na przepalonej kontrolce wysunięcia podwozia, zapominając o monitorowaniu poziomu paliwa.

Lot Santa Bárbara Airlines 518 na trasie z Méridy do Caracas w Wenezueli zbacza z kursu i rozbija się na zboczu góry tuż po starcie. Zginęło 46 osób na pokładzie. Śledczy ustalili, że samolot – z powodu błędu pilotów, którzy nie dochowali procedur listy przedstartowej – wzbił się w powietrze z niepracującym systemem nawigacji. Aby uniknąć tej katastrofy, wystarczyło poświęcić na start 28 sekund więcej.

Lot Air France 447 na trasie z Rio de Janeiro do Paryża spada i rozbija się w Oceanie Atlantyckim podczas przelotu przez burzę, zabijając 216 pasażerów i 12 członków załogi na pokładzie. Przyczyną katastrofy były błędne odczyty prędkości, spowodowane zablokowaniem rurek Pitota przez lód oraz niepodejmowanie przez pilotów czynności mających na celu uratowanie samolotu aż do chwili, gdy było już na to za późno.