Einar żyje spokojnie w północnej Anglii z matką i siostrą, jednak pewnego dnia ich wioska pada ofiarą ataku.

Einar i Thorfinn dostają zadanie przekształcenia dzikiego lasu w pole pszenicy. Jeśli im się uda, będą mogli kupić sobie wolność.

Strażnicy farmy przekonują 17-letniego syna Ketila, że aby stać się mężczyzną, musi dokonać swojego pierwszego zabójstwa.

W efekcie nieoczekiwanego obrotu wydarzeń młody Kanut musi wywalczyć sobie prawo do tronu znacznie okrojonego królestwa pod naporem wroga.

Thorfinn i Einar pracują w pocie czoła, aby wykarczować las, ale bez pomocy koni niewiele mogą zdziałać.

Na farmie Ketila dochodzi do kradzieży żywności. Tymczasem do domu powraca najstarszy syn Ketila — Thorgil.

Thorfinn niemal co noc ma koszmary, jednak nigdy nie pamięta swojego snu, co bardzo go niepokoi.

Thorfinn budzi się w pełnym spokoju miejscu i znów widzi swojego ojca. Szybko jednak zapada ciemność, a Thorfinn musi zmierzyć się ze swoją bolesną przeszłością.

Po trzech długich latach Einar i Thorfinn wreszcie ścinają ostatnie drzewo w lesie. Z nadzieją w sercach rozmawiają o przyszłości.

Podczas pobytu w Jelling Ketil, Thorgil i Olmar spotykają Leifa Eriksona, który poszukuje Thorfinna, syna swojego przyjaciela.

Upokorzony przez posłańca Kanuta Olmar za namową starszego brata bierze sprawy w swoje ręce.

Einar oświadcza, że nawet jeśli uda mu się uwolnić, chce być blisko Arnheid. Snake dowiaduje się o niewolniku, który zabił swych właścicieli i jest ścigany.

Do gospodarstwa Ketila przybywa zbiegły niewolnik, który podaje się za męża Arnheid. Wąż nie zamierza jednak mu pozwolić jej uwolnić.

Arnheid przybywa do fortecy, gdzie uwięziony jest Gardar. Chce zobaczyć się ze swoim mężem i opatrzyć jego rany.

Gdy Snake zacieśnia krąg swoich poszukiwań, Arnheid opowiada Einarowi i Thorfinnowi o tym, co zrobiła. Mimo wiążącego się z tym ryzyka postanawiają jej pomóc.

Szybki i zwinny atak Węża zaskakuje Thorfinna. Ranny Gardar wspomina życie spędzone u boku Arnheid.

Po powrocie do swojego gospodarstwa wyczerpany Ketil zaczyna szukać Arnheid i dowiaduje się, do czego doszło pod jego nieobecność.

Thorfinn i reszta wykorzystują chaos związany z chłopskim powstaniem, aby podjąć próbę ucieczki i uratować ciężko ranną ciężarną Arnheid.

Arnheid odzyskuje przytomność, po czym pyta Thorfinna i Einara o miejsce, do którego uciekają – oraz czy tam także są niewolnicy i wojny.

Ocalali z bitwy opłakują poległych. Thorgil i żona Ketila chcą kontynuować walkę, choć Kanut żąda, by się poddali.

Wąż usiłuje przerwać krwawe widowisko, ale Thorfinn chce otrzymać całe 100 uderzeń od Drotta, brutalnego wartownika Kanuta, co szokuje hałaśliwych gapiów.

Thorfinn i Einar powiedzieli swoje, jednak Kanut uparcie odmawia opuszczenia gospodarstwa Ketila. W końcu Thorfinn przełamuje impas, podejmując decyzję.

Thorfinn po latach wreszcie wraca na Islandię i z radością spotyka się z bliskimi. Wkrótce jednak zaczyna mówić o nowej podróży.