Po udanym zamachu na Aleksandra II w cerkwiach odbywają się msze żałobne. Gimnazjalista Józef Piłsudski wygrywa zakład, że nie zostanie wyrzucony ze szkoły za odmowę udziału w nabożeństwie.

Ziuk otrzymuje karę 5-letniej katorgi na Syberii. W areszcie poznaje kaukaskiego wojownika Dżamila, który staje się jego towarzyszem niedoli. Mężczyźni w konwoju narażają się więźniom kryminalnym.

Ziuk wraca z katorgi do rodzinnego Wilna. Ma obowiązek co tydzień meldować się w żandarmerii. Narasta w nim pragnienie całkowitego zaangażowania się w działalność konspiracyjną przeciwko caratowi.

Józef przystępuje do socjalistów działających w Wilnie. Próbuje pozyskiwać nowych członków do organizacji. Tak trafia do salonu Marii Juszkiewiczowej, uznanej konspiracyjnej nauczycielki.

Ziuk wraz z przyjaciółmi Sulkiewiczem i Wojciechowskim kontynuuje konspiracyjną działalność wymierzoną w carat. Szeregi socjalistycznych spiskowców zasila między innymi młoda robotnica Kazia.

Kreutzberg, szef wileńskiej żandarmerii, zyskuje protektora w osobie generała-gubernatora warszawskiego księcia Imeretyńskiego. Podsuwa namiestnikowi cara pomysł zastosowania wobec Polaków ustępstw.

Praca w konspiracji pochłania Józefa, pogarszają się jego relacje z najbliższymi. Maria uznaje, że ich romans nie przerodzi się w nic głębszego. Wojciechowski nie radzi z utrzymaniem drukarni.

Józef trafia do Cytadeli Warszawskiej. Żeby uniknąć zsyłki na Syberię, symuluje chorobę umysłową. Zaborcy dają się zwieść. Wysyłają Piłsudskiego do szpitala psychiatrycznego w Petersburgu.

Ziuk wraca z zagranicy, ale jego organizacja ma poważne problemy wewnętrzne. Niebawem wybucha wojna rosyjsko-japońska. Piłsudski postanawia wykorzystać sytuację i wyrusza do Tokio celem znalezienia poparcia dla Polski w sprawie jej dążenia do niepodległości.

W działalność socjalistów angażują się Stefan Okrzeja i Aleksander Prystor. Piłsudski musi się zmierzyć z wewnętrzną opozycją, która zaczyna się umacniać. Grozi to rozpadem partii.

Rewolucja 1905 roku ma dramatyczny przebieg w całym zaborze. Józef nie potrafi pogodzić się z utratą członka bojówek PPS, Stefana Okrzei. Podejmuje decyzję o podjęciu próby wydostania go z więzienia.

Po nieudanej próbie wydostania Stefana Okrzei z Cytadeli Warszawskiej Ziuk postanawia zakończyć działalność wydziału bojowego PPS. Planuje przeprowadzenie ostatniej, spektakularnej akcji.