Na een lange winter in het ijs worden verkenner groepen op zoek gestuurd naar open water. Een van de teams doet een ijzingwekkende ontdekking.

Nu er iets rond sluipt bij de schepen, bespreken de kapiteins hun opties. Hun loyaliteit naar elkaar komt in conflict met hun plicht als kapitein.

Een sluwe aanval op de schepen bewijst dat de vijand geen gewone beer is en dat de lokale Inuït-cultuur hen kan helpen overleven.

Een vreemde ziekte steekt de kop op, en een andere ziekte brengt een van de belangrijkste zaken van de expeditie in gevaar - de oordeelkundigheid van de kapitein.

Nu het eind van de proviand in zicht komt, overwegen de officiers een voettocht van 1300 kilometer terwijl ze een feest organiseren om de verslechterende sfeer onder de bemanning te verbeteren.

De mannen verlaten de schepen en beginnen aan de lange tocht zuidwaarts naar hun redding, maar uit een aantal schokkende gebeurtenissen blijkt hoe kwetsbaar en blootgesteld ze nu zijn.

De dood van een officier onder mysterieuze omstandigheden leidt tot paranoia onder de bemanning. Crozier ontdekt dat enkele bemanningsleden wellicht muiterij overwegen.

Hoop kan vreemde vormen aannemen, en het antwoord op de vraag waartoe de bemanningsleden bereid zijn om te overleven wordt steeds duidelijker, zowel in nobele als in gruwelijke zin.

De epische reis van de expeditie bereikt zijn hoogtepunt als de bemanningsleden in een laatste confrontatie belanden met de Inuit-mythologie waarin zij zich onuitgenodigd begeven.