Ryszard III wygrywa historyczną bitwę na polach Bosworth, zostaje jednak omyłkowo zabity przez Edmunda, jego wnuka. Ten, pogardzany dotąd i stojący w cieniu brata, kreuje swój nowy wizerunek oraz nowy przydomek, co ma zapewnić mu powszechne poważanie.

Chcąc zdominować północą Europę, król Ryszard postanawia, że jeden z jego synów musi ożenić się z hiszpańską infantką. Wybór pada na Edmunda, który z pomocą służących za wszelką cenę stara się nie dopuścić do ślubu.

Kolejni arcybiskupi Canterbury przekonują bogatych szlachciców, by ci przepisywali swoje ziemie na rzecz Kościoła zamiast Korony. W rezultacie duchowni giną z rąk siepaczy króla, aż postanawia on mianować na to stanowisko kogoś zaufanego. Tym kimś ma być Edmund, który po objęciu fatalnej funkcji usiłuje uniknąć losu swoich poprzedników.

Starszy brat Edmunda, Harry, sprawuje tymczasowe rządy w państwie, podczas gdy król uczestniczy w wyprawie krzyżowej. Czarna Żmija dostrzega okazję, aby zagarnąć tron dla siebie – otrzymuje dowody na to, że jego brat jest bękartem. Zbliżająca się uczta staje się doskonałą sposobnością do obwieszczenia tych rewelacji i skonfrontowania ich z rzeczywistością.

W Europie rozprzestrzenia się zaraza (czarna śmierć). O sprowadzenie plagi obwinia się czarownice. Chcąc udobruchać lud, książę Harry sprowadza na dwór słynnego łowcę czarownic. Wkrótce Edmund zostaje uznany za czarownika i aresztowany.

Edmund zostaje pozbawiony wszystkich tytułów i zaszczytów. Zwalnia Baldricka i Percyego, by następnie zwołać sześciu najgroźniejszych ludzi w całym królestwie i z ich pomocą zasiąść na angielskim tronie.