W 55 roku p.n.e. Juliusz Cezar wylądował w Brytanii, gdzie szukał legendarnych złóż cyny. Musiał jednak zmierzyć się z inna legenda – druidami. Cezar wycofał Legiony i wrócił do domu.

Cait przebywa w lesie z Divisem. Mężczyzna uważa, że dziewczyna tylko go spowalnia, więc postanawia zniechęcić ją do podróży z nim. Cait, przyłapawszy Divisa na kłamstwie, postanawia w dalszą podróż wyruszyć sama.

Zdezorientowany Aulus powraca z podziemnego świata. Pod czujnym okiem Druidów wraca do swojego legionu. Aulus mówi Rzymianom, że nie należy walczyć nie z tubylcami, a z ich bogami.

Amena wręcza królowi opowieści rzymskie, należące do Kerry. Król Kantiów uważa, że córka dopuściła się zdrady i oddaje jej los w ręce Druidów. Ich osąd jednak bardzo go zaskoczy.

Do Anterii dociera wiadomość o śmierci króla Kantiów i mianowaniu Kerry na nową władczynię. Królowa Regnów, rozzłoszczona tą nominacją, wspólnie z Aulusem, knuje przeciwko Kantiom.

Divis podąża śladami Auliusa. Odwiedza podziemny świat, aby zobaczyć w nim to samo, co ujrzał wódz Rzymian. Auliusz natomiast zaczyna rozumieć co i kogo tak naprawdę zobaczył w swojej wizji.

Po nagłej przemianie Divisa, Cait z ojcem ponownie muszą ukrywać się w lesie. Mężczyzna wyznaje córce, że obwiania się o śmierć jej siostry Islene.

Wraz z nadejściem zimy kończą się zapasy w osadzie Kantiów. Kerra dalej robi wszystko, aby nie walczyć, ani nie poddać się Rzymianom. Brat sugeruje jej, że powinna poddać się i płacić podatki najeźdźcom.