Guido Belcanto is altijd een buitenbeentje geweest in het Vlaamse muzieklandschap. In tegenstelling tot de meesten van zijn collega's kan hij niet in één hokje geplaatst worden. Wanneer hij zich in de jaren 90 dan ook nog eens out als travestiet, wordt hij door het publiek bestempeld als zonderling. Ondanks de mening van anderen bleef Guido aan de weg timmeren en werd hij de laatste jaren ten volle gewaardeerd als artiest. Guido ziet artiest zijn niet als een beroep, maar als een roeping, als iets dat hij op zich moet nemen. En om zijn taak te kunnen vervullen heeft hij de natuur en de eenzaamheid nodig. Cath bezoekt Guido Belcanto in zijn bescheiden huisje in de bossen, waar hij vertelt over zijn zielenroerselen en de trauma's uit zijn jeugd. Hij toont Cath zijn ouderlijke woonst, neemt haar mee naar een concert en laat haar kennismaken met twee van zijn zonen.