Król Julian ogłasza początek nowego rozdziału w swoim panowaniu i prosi o anonimowe sugestie od poddanych na temat tego, jak może poprawić swoje królestwo.

Ted ma dość tego, że nie otrzymuje żadnych męskich zadań, dlatego przywraca swoją macho wersję – Żmija. Julian wykorzystuje talk-show Żiżi, by poprawić swój wizerunek.

Alergia na mleko gekona zamienia Juliana w wilkołakopodobego mrocznego stwora, co zmusza Jagódkę do wypełnienia rodzinnej powinności w roli łowcy potworów.

Zaginięcie pewnej ryby wyzwala w Julianie detektywa rodem z filmów noir. Ale kiedy już mu się wydaje, że rozgryzł sprawę, ta robi się jeszcze bardziej tajemnicza.

Nowy doradca króla Juliana sprowadza media społecznościowe do dżungli, co katastrofalnie odbija się na jego świcie i niemal pozbawia go królestwa.

Z pomocą Juliana Karol mierzy się ze starszym bratem, który chce zastąpić wszystkie stoiska z herbatą na Madagaskarze kawiarniami „Napitki od Bruce’a”.

Kiedy Julian znajduje beczkę nawozu, postanawia doładować nim trochę swoje drzewa mango. Niestety ignoruje przy tym zalecenia Tima co do dawkowania.

Kiedy Julian zapisuje uczniów swojego królestwa do Ogólnowyspowego Turnieju dla Omnibusów, ich rozczarowujący występ zachęca go do zmiany lemurzego programu nauczania.

Julian ustawia wybory, żeby Maurice poczuł się ważniejszy, i każe mu mierzyć się z Mortem. Sytuacja wymyka się spod kontroli, gdy inicjatywę przejmuje „Polityczny Mort”.

Karol ogłasza, że razem z Galantym odchodzą na emeryturę, i organizuje konkurs w stylu Willy’ego Wonki, aby wyłonić swojego następcę na stanowisku wroga Juliana.

Kiedy Jagódka ogłasza, że wkrótce opuści królestwo, Julian uświadamia sobie, że będzie potrzebował armii do obrony i mianuje samego siebie sierżantem musztry.

Kiedy Julian organizuje wieczór kawalerski i gubi przyszłego pana młodego, Timo i Doktor S budują dla niego Franken-Szawła, żeby wystąpił na ślubie.