Wietnamscy rebelianci obalają kolonialną administrację Francji, doprowadzając do podziału kraju na wspierane przez USA Południe i kierowaną przez komunistów Północ.

Reżim Diema w Wietnamie Południowym pogrąża się w kryzysie, co zmusza prezydenta Kennedy’ego do przemyślenia stopnia zaangażowania Stanów Zjednoczonych w tę sytuację.

Hanoi wykorzystuje panujący chaos i wysyła żołnierzy na Południe. Prezydent Johnson odpiera atak, autoryzując bombardowanie i zaangażowanie wojsk piechoty.

Amerykańscy żołnierze odkrywają, że wojna w Wietnamie w niczym nie przypomina tego, czego się spodziewali, a żołnierze i zapasy swobodnie płyną szlakiem Ho Chi Minha.

Johnson zapewnia nieufnych Amerykanów, że zwycięstwo jest blisko, podczas gdy liczba ofiar śmiertelnych pułapek rośnie, a Hanoi przygotowuje niespodziewaną ofensywę.

Atak na Południe w trakcie święta Tet kończy się niepowodzeniem, jednak rzuca także cień wątpliwości na sposób, w jaki administracja Johnsona zarządza konfliktem.

Richard Nixon wygrywa wybory, podczas gdy policja walczy z demonstrantami, a poborowi mają wątpliwości co do służby na wojnie, która traci publiczne poparcie.

Debata na temat moralności wojny wzmaga się po szokującej masakrze. Podczas gdy amerykańskie morale spada coraz niżej, Nixon zaczyna wycofywać wojska z Wietnamu.

Uwaga Amerykanów skupia się na aferze Watergate, podczas gdy Wietnam Południowy dalej toczy skazaną na porażkę wojnę domową, która kończy się z upadkiem Sajgonu.