Wokół starej drewnianej willi wre praca. Trzy kobiety: Jadzia, Mariola i Ela porządkują obejście i odnawiają elewację. Pomagają im malarz Jasio i sprytniejszy starszy Zbysio. Kobiety szykują dom na przyjazd ważnych gości i bardzo im zależy, żeby wszystko wypadło jak najlepiej.

Podczas kiedy zakonnice oddają się codziennym modlitwom, do ich ogrodu zakrada się tajemnicza postać z równie tajemniczym koszykiem, który zostawia na progu posesji. Wkrótce okazuje się, że w koszyku jest malutki chłopczyk.

Siostry zajęte są czyszczeniem bocznej ściany swego domu. Czytają przy okazji biblijne teksty, zgadując, z jakiej księgi pochodzi dany fragment. Sielankową atmosferę zakłóca przybycie Matyldy, wdowy po kapitanie lotnictwa Poźniaku.

Cała parafia przygotowuje się do uroczystej mszy z okazji święta miejscowego patrona. Nawet burmistrz zamierza przyłączyć się do obchodów, urządzając święto gminy. Siostry postanawiają przygotować na tę okoliczność kilka nowych pieśni.

Zakonnice udzielają schronienia obłędnie zakochanej Kaśce Kolonkowej. Nie byłoby w całej sytuacji nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jest narzeczony jest najlepszym złodziejem samochodów w okolicy. Pewnego dnia chłopak znika.

Małżeństwo Graczyków kłóci się przed kościołem. Mężczyzna próbuje przekonać żonę, aby nie wsiadała do samochodu i nie rezygnowała z wizyty u sióstr. Prudencja wysłuchuje zwierzeń Alicji. Kobieta nie może poradzić sobie z uzależnieniem syna od hazardu. Potrzebuje pomocy.

Siostra Zenobia budzi się nagle z pięknego snu, w którym jeszcze przed chwilą, wraz z innymi siostrami, tańczyła z muzykami z orkiestry Staszka Buźki. Rano okazuje się, że pani Jadzia wybiera się na pogrzeb Buźki, który właśnie zmarł na zawał.

Do miasteczka przybywa para sympatycznych starszych ludzi: Zygmunt i Łucja. Właśnie poznali się w autobusie, a ponieważ przyjechali z wizytą do własnych córek i zostaną u nich przez jakiś czas, zamierzają już niebawem umówić się na wspólną kawę.

Pod osłoną nocy do domu sióstr skrada się tajemnicza postać i zaraz potem wieczorną modlitwę zakonnic przerywa głośny okrzyk: Cisza, gasić światła, zaciemnienie! Zdumione siostry wyglądają przez okno i widzą mężczyznę w mundurze armii polskiej z 1939 roku.

Siostry mają problem z domem, dach zaczął przeciekać, naprawa może okazać się kosztowna. Tymczasem meteorolodzy zapowiadają kolejne burze i nawałnice, które już spowodowały wiele zniszczeń w okolicy. W miasteczku pojawia się młody człowiek, ubrany na czarno, 18-letni Dawid.

Siostry zakonne uprawiają sport w ogrodzie, gdy nagle pod płotem pojawia się dziwny mężczyzna, który oznajmia zdumionym kobietom, że ktoś chce zabić Adama, Dawida, Sabę i Ewę. Na potwierdzenie prawdziwości swych słów zaprasza siostry na miejsce zbrodni.

Do miasteczka przybywa z daleka w odwiedziny Róża, ale młode małżeństwo: Beata i Karol, do których przyjechała, nie cieszą się z jej wizyty. Rozczarowana i rozgoryczona chłodnym przyjęciem Róża, wskutek nieuwagi, ulega wypadkowi i trafia pod opiekę sióstr.