Herkules i jego koledzy ze szkoły wybierają się do Agory, centrum handlowego na świeżym powietrzu pełnego sklepów i barów, gdzie otrzymują przydział pracy na „tydzień praktyk”. Herkules dostaje pracę w knajpie „Świat gyrosa”. Jakby piętno „pracownika fast foodu” nie wystarczało, jego uniform składa się z czerwonego fartucha i czapki z owcy. AGGHH! Niech ktoś wezwie policję mody!

Herkules zostaje koronowany na króla Tesalii i wygląda, że będzie się świetnie bawił. Ale wtedy dowiaduje się, że bycie królem to poważna sprawa, do tego nie może zrezygnować, bo Zeus i Hera pękają z dumy. Tymczasem Ból i Panik łączą siły z Salmoneusem (obalonym królem Tesalii) i próbują zakończyć panowanie popularnego króla Herkulesa.

Ares znów rozrabia. Zazdrosny o swoją siostrę i popularność jej bogatego miasta-państwa, każe Hefajstosowi wykonać tajną broń. Atena rozgryza podstęp brata i wysyła Herkulesa na tajną misję. Zobacz, co odkryje!

Chcąc popisać się przed Burzą, amazońską wojowniczą księżniczką, Herkules zamienia swój młodzieżowy oszczep na pełnowymiarową włócznię. Nie wiedząc do końca, co robi, rzuca nim, chybia o kilka kilometrów i prawie trafia Peryklesa, ukochanego władcę Aten. Perykles i tak żyje w strachu o swoje życie. Grożono mu, a prawdziwy zabójca próbował go zabić. Niestety, na włóczni jest nazwa siłowni Phila, przez co to on staje się podejrzanym. To Herkules i Burza muszą wyznać prawdę i odkryć prawdziwego zabójcę, by uratować Phila przed karą śmierci.

Kasandra ma wizję, w której CAŁUJE IKARA!!! Błaga Herkulesa, by do tego nie dopuścił. Herkules zgadza się spróbować, ale zamiast tego podsuwa ten pomysł Ikarowi. Ups! Kiedy wydaje się, że Kas nie ma wyjścia, pojawia się Hades, który szuka nowej wieszczki i oferuje, że powstrzyma ten pocałunek w zamian za jej duszę. Po „sprytnych” negocjacjach, Kas dostaje możliwość zachowania duszy w godzinach szkolnych i w co drugą niedzielę. Czy nie zdaje sobie sprawy z tego, co zrobiła?!

Herkules uważa, że zajęcia w warsztacie nie nauczą go niczego, co można by zastosować w prawdziwym świecie. Ale kiedy Hades zmusza Posejdona do przesunięcia rzeki Styks, przez co cała Grecja trafia pod kontrolę Hadesa, okazuje się, że lekcja z warsztatu bardzo się przyda.

Dolina Abacus potrzebuje ochrony przed szalejącymi Centaurami (przypominającymi gang motocyklistów). Burza rzuca się na możliwość powalczenia, ale robota przypada Herkulesowi, który nieświadomie, lecz heroicznie ją ubiega. Burza przysięga zemstę i po pokonaniu lidera centaurów, Bloatoksa, staje się ich nową przywódczynią. Herkules napotyka pokonanego Bloatoksa i postanawia nauczyć go, jak czynić dobro. Łączą siły i odpierają atak Burzy i jej gangu centaurów. Bloatoks znów staje na czele stada, a centaury stają się obrońcami doliny.

Hades jest zirytowany. Liczba „przyjęć” w krainie umarłych (jeśli wiecie, co to oznacza) spada, a winę ponosi Hipokrates. Facet nazywa siebie „lekarzem”. Co to w ogóle znaczy? Herkules postanawia się tego dowiedzieć. Spotyka Hipokratesa na targach pracy i chce się dowiedzieć więcej o tym „nowym bohaterze” ratującym życie nie walcząc z potworami, lecz lecząc chorych. Tymczasem Hades planuje, jak pozbyć się doktorka. Jak na ironię, plan Hadesa się nie powodzi. Po uwolnieniu zarazy z puszki Pandory udaje mu się zabić Hipokratesa, lecz zaczyna tracić dusze umarłych. Okazuje się, że Hipokrates dalej leczy.

Hades ma świetny pomysł! Żaden bóg przy zdrowych zmysłach nie pozwoliłby Hadesowi na przejęcie pracy Zeusa, więc ten postanawia pozbawić ich rozumu. Tak się składa, że w zaświatach znajduje się basen pełen wody Lethe, znany również jako Basen Zapomnienia. Hades urządza imprezę na basenie, o której wszyscy na pewno zapomną. Na barkach Herkulesa i Trivia - nudziarza wśród bogów Trivia, który miał szczęście nie otrzymać zaproszenia na zabawę - spoczywa odpowiedzialność za ochronę Olimpu.

Książę jest w tym odcinku w rzadkiej formie. Tym razem prosi o pomoc Dupkolesa, to znaczy Herkulesa. Po zakłóceniu spokoju Gai, matki ziemi, Adonis zostaje przeklęty, by umrzeć, gdy zajdzie słońce. Herkules musi zmierzyć się z potworami, prawie zostaje skazany na wieczne podtrzymywanie nieba i jedzie na sam skraj świata. I po co to wszystko? Aby pomóc uratować najbardziej narcystycznego (poza Narcyzem, oczywiście), antagonistycznego śmiertelnika na planecie? Pewnie, że tak. Niechętnie czy nie, Herkules zdobywa bohaterskie szlify. Adonis i Herkules przeżywają razem niezłą przygodę i śmiem twierdzić, że nabierają do siebie szacunku. Ale to żaden powód do zmartwień. To, co dzieje się między nimi, pozostanie między nimi.

To pierwszy odcinek sezonu licealnych przygód naszego niedoszłego bohatera. Herkules odczuwa lęk, który zwykle towarzyszy początkowi roku szkolnego. A jakby tego było mało, jest tu zupełnie nowy. W pierwszym dniu w Akademii Prometeusza, udaje mu się wkurzyć i zamienić we wroga przystojnego, lecz zarozumiałego księcia Adonisa. Z drugiej strony, spotyka Kasandrę (która ma „super-moc” przewidywania przyszłych tragedii) i Ikara (chłopaka, który podleciał zbyt blisko słońca), którzy okazują się być dobrymi przyjaciółmi.

Gdy nie udaje im się kupić dwóch ostatnich biletów na „muzyczne wydarzenie tysiąclecia”, koncert „Orfeuszu, nie patrz za siebie”, Ikar i Herkules próbują desperacko dostać się na imprezę. Po wyczerpaniu wszystkich możliwości, w tym błaganie dziadka Zeusa o boską interwencję, Ikar i Herkules podejmują ostatnią desperacką próbę zmiany historii poprzez ponowne utkanie Gobelinu Losu! Ci dwaj powinni byli poświęcić więcej uwagi na zajęciach z grekonomii. Wątki plączą się tak bardzo, że Herkules zostaje bogiem, Hades królem bogów, a Zeus panem zaświatów!

Achilles ma nową słabość. Po ukłuciu w piętę zupełnie opadł z sił. Królewska klatka piersiowa tego niegdysiejszego superbohatera zapadła się i zmieniła w pulchny brzuch, który teraz wisi sponad jego mistrzowskiego pasa. Gość pilnie potrzebuje zmian, a Hades wie, co zrobić. Do tego Achilles ma szansę pracować ze swoim byłym trenerem. Tak, z Philem. Gdzie jest haczyk? To proste. By odzyskać sławę i pewność siebie, Achilles musi ukraść je Herkulesowi.

To opowieść o spełnianiu oczekiwań. Herkules czuje presję związaną z byciem synem Zeusa i nieodłącznym oczekiwaniem, że będzie wielki, które wiąże się ze szlachetnym urodzeniem. Ladon, potworny synek Echidny i Tyfona też to czuje. On również czuje presję, by być tak wielkim jak jego ojciec. Każdego roku obchodzone jest święto zwane „Dzień zgładzenia Tytana”, któupamiętniające dzień, w którym potężny Zeus uwięził najstraszniejszego ze wszystkich tytanów, Tyfona. Obaj synowie chcą dowiedzieć się więcej o swoich ojcach i o tym historycznym wydarzeniu. Próbując przeżyć je na nowo, Herkules nieumyślnie uwalnia Tyfona.

Na Olimpie, Atena i Ares znów się spierają. Bogini mądrości spłatała głupiego psikusa swojemu bratu, bogu wojny, i naprawdę go to wkurzyło. Atena ogoliła jego wojenne ogary, a spodziewając się zemsty, prosi swojego śmiertelnego bratanka Herkulesa, aby razem z jej mądrą sową Ibid ochronił ją przed synalkami Aresa, Strachem i Terrorem. Tymczasem na Ziemi, dzięki całkowitemu nieprzygotowaniu Herkulesa, jego klasę czeka pierwsza na świecie klasówka z historii.

Po tym, jak staje się ofiarą kolejnego żartu Adonisa, Herkules zwraca się do Zeusa po poradę i odrobinę spokoju. Jeśli uważacie, że wasi rodzice nie rozumieją, jak to jest być nastolatkiem, wyobraźcie sobie biednego Herkulesa, którego tatuś Zeus jest królem bogów i ma grubo ponad 2000 lat. Zeus daje słabą poradę, by chłopak „pokazał, kto tu rządzi”, na co Herkules zarzuca mu, że nie wytrzymałby dnia jako nastoletni śmiertelnik. Zeus postanawia potajemnie przyjąć to małe wyzwanie i faktycznie zamienia się w całkowitego śmiertelnika na 24 godziny.

Phil wyjechał z miasta, a Herkules opiekuje się wyspą. To przecież tylko kilka dni. Co złego może się stać? Pamiętajmy, że Herkules to nastoletni półbóg z liceum, który nie jest najfajniejszym facetem na ziemi. Ale bycie synem Zeusa ma pewne znaczenie na Olimpie. Wystarczy zapytać Bachusa, boga imprezowania, który chętnie pomoże Herkulesowi zaplanować mały melanżyk na wyspie. To może być dla Herkulesa szansa na zaziomkowanie się z fajnymi ludźmi i pokazanie nadętemu Adonisowi, gdzie jego miejsce.

Hekate, ambitna postać numer dwa w zaświatach, kradnie płomień Hadesa i używa go do rzucenia zaklęcia, które zmniejszy jego moc i pozwoli jej na przejęcie stanowiska. Tymczasem, Ból i Panik wrabiają Herkulesa w pomoc w pozbyciu się Hekate. Problem w tym, że Herkules obiecał ojcu, że zajmie się jego owcami. Gdy jego wełniani podopieczni wtargną do zaświatów, zacznie się dziać. Do tego jedna z owiec jest w ciąży! W 22 minuty!!

Wszyscy to znamy. Presja rówieśników w szkole średniej, aby zrobić prawo jazdy, może być przytłaczająca. Cóż, w tamtych czasach zdobycie prawa jazdy na rydwan było równie wielkim wydarzeniem. Herkules ma co prawda latającego konia Pegaza, ale to w oczach rówieśników nie jest powód, by nie mieć prawa jazdy. Gdy Adonis się o tym dowiaduje, ma wielki ubaw z publicznego upokarzania Herkulesa. Aby uniknąć dalszego przypału, Herkules mówi wszystkim, że następnego dnia dostanie prawo jazdy. Tyle, że nie ma pojęcia, jak się prowadzi rydwan. Jest w rozsypce, a kiedy Hades o tym słyszy, postanawia wykorzystać to na swoją korzyść.

Czy Ikar może być bardziej sponiewierany, niż po bliskim spotkaniu ze słońcem? Zazdrość i wściekłość naprawdę wybijają tego gościa z orbity. Jego ukochana Kasandra zakochuje się w jakimś greckim kujonie. Ikar ma dość. Przebiera się za cherubina i zatrudnia się u Kupidyna, żeby dostać w swoje niezgrabne łapska strzałę Erosa. Próba sterowania miłością nieoczekiwanie tworzy strzały nienawiści, dzięki którym Hades, Ból i Panik robią w zaświatach niezły biznes. Strzały i emocje szybują, gdy Herkules, Kupidyn i Ikarus łączą siły, by przywrócić porządek w Atenach.

To dzień kariery w Akademii Prometeusza i Parentezjusz korzysta ze starożytnej, niezwykle precyzyjnej sztuki czytania bawolich jelit, by zdradzić Herkulesowi, że czeka go kariera bibliotekarza. Przerywa mu w tym bez ceregieli Anteusz, pół-człowiek, pół-tytan. Próbując uwolnić swoją rodzinę tytanów, Anteusz przejmuje całą Akademię Prometeusza i bierze wszystkich uczniów na zakładników. Uwolni Herkulesa dopiero, gdy Zeus uwolni tytanów. Herkules i Parentezjusz łączą siły przeciwko Anteuszowi i używają swoich mocy, wciąż spierając się, która jest lepsza. Herkules udowadnia, że bycie bohaterem to wartościowa i wykonalna ścieżka kariery i uczy się, że głowa może być równie cenna jak pięści.

W Akademii Prometeusza odbywa się weekend z rodzicami, a Herkules jest zachwycony. Nie może się doczekać, aby zaimponować wszystkim, kiedy przyjadą Zeus i Hera, ale ku jego zaskoczeniu, zamiast nich pojawią się skromni ziemscy rodzice. Skąd się dowiedzieli o tym wydarzeniu? Herkules wysłał zaproszenie do Zeusa. Zażenowany ich nieboskim wyglądem, Herkules mówi kilka krzywdzących rzeczy, które podsłuchują. Ladon (potworny syn Echidny) wkracza z impetem i rozwala wszystko, co staje mu na drodze, przez co Herkules nie ma kiedy przeprosić. Jak przystało na bohatera, ratuje sytuację z pomocą obu ojców (Zeusa i Amfitrjona), których miłość i wsparcie nie słabnie nawet, gdy zostają zranieni.

Hekate w końcu obmyśliła doskonały plan obalenia Hadesa i przejęcia władzy nad jej ukochanymi zaświatami. Okradając Nestora i innych sławnych herosów z ich największych heroicznych cech (w tym Herkulesa z jego siły), tworzy potwora nad potworami. Herkules i inni pozornie bezbronni herosi muszą polegać na innych (mniej oczywistych) zaletach, by pokonać stwora Hekate, odzyskać swoje talenty i utrzymać Hadesa na tronie zaświatów.

Od kogo lepiej uczyć się determinacji i dyscypliny niż od Jazona z Jazona i Argonautów? Już od 30 lat optymistycznie poszukuje złotego runa. Mimo, że większość jego załogi jest zgorzkniała i zmęczona, Jazon nie traci nadziei i nie poddaje się ich negatywnemu nastawieniu. Phil poleca Jazonowi, aby dał Herkulesowi motywacyjną pogadankę, bo młodemu herosowi brakuje determinacji. Jason robi coś lepszego i czyni młodego Herkulesa, z jego świeżym entuzjazmem, Argonautą.

Herkules ma misję. Nasz niedoszły bohater właśnie dowiedział się o niesprawiedliwej karze wymierzonej Prometeuszowi, patronowi jego szkoły. Przed laty Prometeusz odkrył ogień i wbrew woli bogów przedstawił ten żywioł ludzkości. To rozzłościło Zeusa, więc Prometeusz został skazany na wieczne wydziobywanie wątroby. Zanim Herkules zdążył się dowiedzieć, który z bogów zadecydował o karze, pobiegł naprawić krzywdę. Kiedy wieść o ucieczce Prometeusza trafiła na Olimp, Hades nakręca Zeusa tak bardzo, że ten niemal zgadza się na unicestwienie winnego. Zeus i Herkules znajdują się pod ostrzałem, gdy każdy z nich odkrywa rolę drugiego w sprawie Prometeusza.

Kiedy Zeus nakazuje wszystkim bogom wzięcie udziału w festiwalu dramatu w szkole Herkulesa, Hades widzi okazję, aby uśpić ich wszystkich na raz i na dobre. Używając Ikara jako mimowolnego pomocnika, Hades łączy magię z monodramem Ikara „Daj im popalić, Hadesie”, by rozprawić się z rywalami.

Małe upomnienie ze strony ulubionego wroga Phila zbija go z kopyt i rozpala jego rogi do czerwoności. Charon upokarza Phila tak doszczętnie, że ten traci całą pewność siebie, zastępując ją bezsensowną wściekłością. Phil postanawia udowodnić, że jest godzien bycia trenerem bohaterów, samemu zostając bohaterem. Niestety, Phil daje z siebie wszystko, więc jego porażka zupełnie go rozbija. Pokonany Phil ucieka z wyspy i znajduje pracę jako sprzedawca, przez co Herkules zostaje sam z Ikarem.

Po raz kolejny Herkules słusznie zasłużył sobie na przydomek niszczyciela. Jego supersiła w połączeniu z niezdarnością omyłkowo niszczy „Ateńską Fabrykę Oliwy”. Gdy opada kurz, Chipakles pisze kolejną skargę na Herkulesa. Jako dobry przyjaciel, Ikar bierze winę na siebie, by jego kumpel nie trafił za kraty. Dopiero po tym dowiadujemy się, że zniszczenie fabryki uwięziło Lwa Nemeańskiego. Ikar w ułamku sekundy z winnego staje się bohaterem gazetowych nagłówków. Trochę przytłoczony swoją nową reputacją bohatera, Ikarus zaczyna w nią wierzyć.

Herkules i Ikar byli tak zajęci treningiem (ten pierwszy) i podglądaniem Kasandry (ten drugi), że teraz są zupełnie nieprzygotowani do egzaminów. Gdyby tylko mieli więcej godzin na naukę! Jak każdy prokrastynator, dochodzą do wniosku, że wystarczy zrezygnować ze snu i poświęcić te kilka godzin na naukę. Cóż, kawa nie płynęła wtedy jak Nil, a energetyków jeszcze nie wynaleziono. Jedyna nadzieja w bogu snu Morfeuszu.

Podczas przerwy wiosennej, Ikar zostaje porzucony przez Kasandrę, ale ląduje w ramionach Kirke, plażowej piękności, która wybiera Ikara na swojego nowego chłopaka. Zazdrośni Herkules i Adonis wkraczają do akcji i dowiadują się, że Kirke zamienia swoich byłych w zwierzęta. Sytuację ratuje oświecona Kasandra i zaskakująco pomocna Helena.

Nadeszła studniówka, więc uczniowie aż kipią dumą ze szkoły. Herkules pozbawia Adonisa korony króla studniówki. Helena jest partnerką Herkulesa. Idzie całkiem nieźle, ale wiecie, co oznacza bal? Szkolne rywalizacje i psikusy! Trojanie dewastują posąg Prometeusza, i to Herkules jako król musi pokierować kontratakiem. Rzeczy wymykają się spod kontroli, posąg zostaje kompletnie zniszczony, a stawka walki rośnie. Helena została porwana. Sprawy przybierają tak zły obrót, że Herkules błaga Adonisa o pomoc!

Trwa polowanie. Co roku Phil i kilku jego kumpli-bohaterów spotykają się, by sprawdzić swoje umiejętności łowieckie. Celem jest upolowanie jak największej liczby dzików kaledońskich. Prawdziwym celem jest jednak, aby każdy zdobył szacunek swoich kolegów z polowania i udowodnił, że jest najlepszy, zabijając jak najwięcej zwierząt. Herkules nie rozumie w jaki sposób zabijanie zwierzyny na pokaz może być heroiczne, ale przecież dopiero się uczy.

Ikar opowiada Herkulesowi o tańcu Afrodyty, który nadałby mu pozycję w porządku kosmosu, Herkules zaczyna marzyć o dziewczynie. Problem w tym, że jest tak niezdarny, że praktycznie obija każdą dziewczynę, którą zaprasza na randkę. Nie trzeba dodawać, że go odrzucają, chyba że wcześniej uciekną. Zdesperowany Herkules prosi Afrodytę o posąg pięknej dziewczyny, którą mógłby ożywić. Jedynym „składnikiem” osobowości, który uwzględnił jest to, że powinna szaleć za nim i tylko za nim! Dostaje więcej, niż się spodziewał, walniętą dziewczynę z mocą zamieniania w glinę. Uważaj!

Herkules zostaje przekonany do dołączenia do drużyny Ateńskiej Akademii Prometeusza w corocznym meczu przeciwko Spartańskiemu Liceum Wojskowemu. Tymczasem Hades ma plan zdobycia większej liczy martwych dusz przez nakręcenie sporu między Aresem i Ateną, oraz wojny pomiędzy Spartą i Atenami. Ale kiedy Zeus ogłasza, że zwycięzcą wojny będzie drużyna, która wygra mecz, Hades zmienia plany: najmuje potwory pod wodzą Echidny, by pożarły cały stadion widzów. Herkules zostaje zdyskwalifikowany z zawodów, gdy w badaniu wychodzi, że jest półbogiem, ale i tak udaje mu się pokonać monstra.

Osamotniony i przygnębiony, pogrążony w użalaniu się nad sobą i czepiający się wspomnień o trzech najbardziej satysfakcjonujących, romantycznych dniach swojego życia, Herkules stracił wszelką chęć do robienia czegokolwiek. Phil stara się odciągnąć myśli Herkulesa od Anakserety zabierając go na misję do Erytei. Herkules został zatrudniony przez króla, aby pozbyć się z miasta potwora Geryona, który terroryzuje obywateli. Herkules dogaduje się z sześcioramiennym monstrem, gdy dowiaduje się, że on też ma złamane serce. Herkules przekonuje Geryona, by przestał szaleć. To się udaje, do czasu aż potwór odkryje, że księżniczka Lawinia kocha się w Herkulesie.

Herkules, któremu nie obce są bohaterskie przygody, jest podekscytowany ukończonym zadaniem napisania poematu epickiego. Tak jest do czasu, gdy dowiaduje się, że musi przeczytać go na głos przed całą klasą. Herkules rozważa swój lęk przed publicznymi występami, a tymczasem Ortos, dwugłowy cyklop, którego pokonał, rozważa zemstę. Wiersz Herkulesa przez pomyłkę trafia do kosza. Herkules odnajduje poemat na wysypisku, leci na harpii przez bar dla osób pełnoletnich prosto do aresztu, a tymczasem po piętach depcze mu Ortos, który nieoczekiwanie uwalnia go i pomaga zdobyć ocenę Alfa z plusem!

Herkulesowi zupełnie nie idzie strzelanie z łuku. Strzały latają na wszystkie strony. Nawet Phil się schował. Sfrustrowany Herkules siedzi zamyślony i podziwia konstelacje. Ku swojemu zdziwieniu, Orion podziwiał, a może raczej obserwował, jak Herkules doskonali sztukę łucznictwa. Proponuje, że nauczy Herkulesa łucznictwa, jeśli uda mu się zejść z Niebios. Herkules wykorzystuje swoją boską siłę, aby rozerwać niebo uwalniając Oriona i kilka innych konstelacji, których nie miał w planach.

To historia pełna tajnych planów, chciwości i rozczarowań. Król Midas ma złoty dotyk i ma obsesję na punkcie zamiany całego świata w złoto. Wierzy, że uda mu się to z pomocą skrzydlatych sandałów Hermesa. Herkules myśli, że został zatrudniony przez Epsilon jako „tajny agent” i ma dowiedzieć się, jaki plan ma Midas. Nie wie jednak, że jest tylko pionkiem w grze króla Midasa i został zwabiony w złote szpony króla, by ubłagać Hermesa.

Dedal pragnie, by słusznie doceniono, jak wielkim jest wynalazcą. Król Minos przychodzi na „ratunek” i oferuje Dedalowi szansę wykorzystania jego genialnych umiejętności twórczych poza nauczaniem tępych uczniów. Chce, aby Dedal zbudował labirynt, w którym zamieszka potężny Minotaur. Pomimo ostrzeżeń Herkulesa i Kasandry o złych i podstępnych działaniach króla Minosa, Dedal jest zaślepiony blaskiem reflektorów i wyrusza na Kretę. O tym, że cena sławy jest zbyt wysoka, przekonuje się dopiero wtedy, gdy Ikar i Herkules zostają uwięzieni w labiryncie z Minotaurem.

Zdrada najlepszego przyjaciela! Herkules i Ikar spędzili wiele godzin jako ekipa, by pokonać próżnego Adonisa w regatach o puchar Posejdona. Plan bierze w łeb, gdy Herkules dostaje szansę na start zamiast Hilasa (Dennisa Rodmana wioślarstwa). Jak wmawia mu Adonis, dzięki dołączeniu do drużyny Tracji i wystartowaniu na jachcie Adonisa, Herkules zostanie sławnym „bohaterem”! Herkules łamie serce Ikara, gdy zgadza się na dołączenie do drużyny Tracji i opuszczenie swojej ekipy. Niezła fala! Przy okazji udaje mu się obrazić także Posejdona (boga mórz). Herkules wpada w wir kłopotów, gdy musi ścigać się z najlepszym przyjacielem.

Posejdon walczy z najzacieklejszymi morskimi potworami, ale kiedy przychodzi do walki z nieustępliwym synem, Trytonem, jest bez szans. Tryton słyszał tylko heroiczne opowieści o swoim kuzynie, Herkulesie i chce być taki, jak on. Posejdon w końcu poddaje się i pozwala Trytonowi opuścić szkołę i pójść do Akademii Prometeusza. Po spotkaniu z Herkulesem i jego przyjaciółmi, Tryton promienieje i przytłacza Herkulesa opowieściami o jego wszystkich heroicznych eskapadach. Jego celem jest zostać wielkim bohaterem jak Herkules. Ego Herkulesa jest połechtane, ale nadmierne chęci pomocy ze strony Trytona powodują większe zniszczenia niż niejedno tsunami.

Herkules ma szansę dostać się na szybką ścieżkę do zostania bogiem, gdy Loki oferuje mu jednorazową ofertę. „Pokonaj Thora i zostań bogiem gromów.” Czy wspomniałem, że Loki to podstępny bóg z północy, a pozycja, którą miałby zająć Herkules też znajduje się w Skandynawii? Nie zamieszkałby na Olimpie ze swoją rodziną. Można by pomyśleć, że to zniechęci naszego niedoszłego bohatera do oferty Lokiego. Niestety, Herkules nie nie grzeszy rozsądkiem i wpada w przebiegły plan podstępnego nordyckiego boga.

Herkules i jego klasa mają pomagać w domu spokojnej starości Elizejski Zachód, w którym mieszkają starzejące się legendy. Herkules opiekuje się starym, gburowatym gryfem, który rywalizuje z równie wiekowym przeciwnikiem, Arismapem. Pomimo wysiłków Herkulesa, wplątuje gryfa w największą bitwę w jego życiu.

Adonis zgłasza Herkulesa na ochotnika do tańca w szkolnym recitalu, by móc się nacieszyć widokiem upokorzenia, gdy Herkules zniszczy scenę. Psikus Adonisa nie udaje się dzięki Terpsychorze, muzie tańca. Z inspiracją Terpsychory, Herkules niemal dorównuje Barysznikowowi. Nasz niedoszły bohater ma grację, zwinność, nieskazitelną formę, atletyczną sprawność i jednego niezadowolonego trenera. Kiedy Phil dowiaduje się, dlaczego Herkules jest nagle tak zwinny, jego męskie ego zwycięża. Zabrania Herkulesowi tańczyć. W końcu to taniec Herkulesa ratuje życie Phila. Wszyscy dostają niezłą nauczkę. Phil nawet sam robi kilka tanecznych ruchów.

Król satyrów, Pan, jest w tarapatach. Pozwolił, by popularność uderzyła mu do głowy i przestał dziękować bogom za swój dobrobyt. Zbudował nawet świątynię ku swojej czci. Demeter dała mu czas na złożenie ofiary do najbliższej pełni księżyca. Jeśli tego nie zrobi, Nemezis może go zgładzić! Problem w tym, że Pan nie ma już nic do ofiarowania.

Pegaz odlatuje w gniewie i poznaje nowego pana. Stają się świetnymi pogromcami potworów, tymczasem Herkules ma złamane serce po stracie przyjaciela.

Kilkugodzinna piesza wycieczka z piątką dzieci okazuje się większym wyzwaniem, niż Herkules się spodziewał. Brutus nieustannie dokucza Aleksowi, a ponieważ Herkules zna to z własnego doświadczenia (Adonis), mianuje Aleksa swoim zastępcą. Dzieci są rozbrykane, wymagające i każde z nich ma swój własny problem, który wystawia cierpliwość Herkulesa na próbę. Próbując zachować resztki rozumu i rozbawić gromadę, Herkules opowiada dzieciakom legendę o migdałowcu, która okazuje się przerażająca.

Samospełniająca się przepowiednia czy przeznaczenie? Kasandra ma dość tego, że się ją ignoruje. Przepowiada zagładę i katastrofę, ale wszyscy pozytywni myśliciele świata ciągle ją olewają. Już ją to męczy, więc korzysta z okazji, by zdobyć trochę rozgłosu i wiarygodności. Homer, dziennikarz GWN (Greekly World News) jest gotów uczynić z Kasandry gwiazdę (i sprzedać całą masę gazet), umieszczając jej przepowiednie na pierwszej stronie. Kasandra robi karierę. Homer błaga o więcej przepowiedni. Kasandra nie wie co powiedzieć, więc zmyśla. „Atlantyda zatonie”. Rety!

Aby wymigać się z uczestnictwa w konwencue zwojów w Myclos, Herkules okłamie Ikarusa, że zachorował na nową chorobę „katystrofię”. Ikar ryzykuje życie, aby zdobyć lekarstwo, a Herkules wyznaje prawdę.

Zbliża się szkolny bal, a Herkules ma za zadanie sprowadzić na niego supergwiazdę Orfeusza. Jeśli nie wystąpi, Herkulesa czeka totalne upokorzenie. Herkules przechodzi przez piekło, aby sprowadzić Orfeusza, a następnie przez zaświaty, by go odzyskać, gdy Hades (który potrzebuje koncertu Orfeusza do zwabienia nowego sługi do swojego zespołu) porywa piosenkarza z balu. To będzie bal wszechczasów, Hades i jego ogromny sługus wpadają bowiem na koncert Orfeusza, by go odzyskać. Oczywiście, dobrzy wygrywają, a Herkules zyskuje coś absolutnie wyjątkowego - Orfeusz pisze dla niego piosenkę.

Największy mięczak Akademii znów ma powody do narzekania. Adonis otrzymał zadanie, którego nie może zrzucić na żadnego ze swoich sług. Adonis musi udowodnić, że jest godzien koronacji na króla Tracji, ale tradycja wymaga, by pomyślnie ukończył podstawowe szkolenie spartańskie. Adonis BŁAGA Herkulesa, aby go „uratował”. Herkules i Ikar odmawiają, lecz obiecują pomoc, zgłaszając się do armii. Okazuje się, że się przeliczyli, gdy trafiają na bitwę przeciwko Boreaszowi, gniewnemu wiatrowi z północy, który chce dosłownie zdmuchnąć Spartę z mapy!

To opowieść o samotnej dziewczynie, która zrobi wszystko, by mieć choć jednego przyjaciela, którego nie zamieniłaby w kamień. Dzięki Hadesowi dostaje szansę zrzucenia swojego gorgonowego wyglądu i uczęszczania do Akademii Prometeusza jako „normalna” ludzka nastolatka wśród rówieśników. Problem w tym, że po godzinach musi pracować w zaświatach. Ma też drugą opcję, okulary przeciwsłoneczne ofiarowane jej przez Afrodytę. Nie zmienią one jej wyglądu, ale będzie mogła zaprzyjaźnić się z ludźmi, nie zamieniając ich w kamień.

Herkules podkochuje się w buntowniczce o imieniu Elektra. Ona nie zwraca na niego uwagi, chyba że stanie się twardym anarchistą, który nie przejmuje się szkołą. Ta rola idzie Herkulesowi całkiem nieźle, więc Elektra w końcu patrzy na niego łaskawiej. W głębi serca jest jednak wciąż bohaterem, więc wymyka się, by potajemnie walczyć z furiami. Okazuje się, że te groźne ptaki powstały z gniewu Elektry. Herkules porzuca w końcu rolę niegrzecznego chłopaka i wybucha, gdy Elektra recytuje antybohaterski poemat inspirowany jego życiem.

Dedal jest zakochany, a Ikar nie dopuszcza do siebie tej myśli. Choć rodzice Ikara rozwiedli się wieki temu, Ikar wciąż ma nadzieję, że kiedyś będą razem, a to, że mieszkają osobno i mają zupełnie odrębne życia, to według naszego biednego Ikarka zwykła kwestia techniczna. Wieść o tym, że Dedal planuje poślubić „niszczycielkę rodzin”, pannę Tespis wystarcza, by sprowokować dosłowne pożarcie Ikara przez tego aż nazbyt dobrze znanego wroga, Zazdrość (znanego jako „zielonooki potwór”). Herkules i Dedal starają się przyjść z pomocą, ale to wielkoduszne działanie panny Tespis ratuje Ikara przed kompletnym załamaniem.

Wygląda na to, że Zeus i Hades nie są jedynymi braćmi na Olimpie, którzy ze sobą rywalizują. Młodszy brat Morfeusza, Fantazos, stara się o pozycję Morfeusza jako boga snu. Sabotuje Krainę Snów, wywołując pierwsze na świecie koszmary. Chociaż wszyscy doświadczają złych snów, Herkules jest celem numer jeden. Herkules boi się zasnąć, a przez to Zeus jest nieszczęśliwy, a gdy Zeus jest nieszczęśliwy, Morfeusz wypada z gry, a jego miejsce zajmuje Fantazos. Morfeusz podejrzewa, że to jego młodszy brat odpowiada za bezsenność Ateńczyków, prosi więc Herkulesa, by jako bohater naprawił krzywdy Fantazosa. Jedynym sposobem na złapanie i pokonanie Fantazosa jest jednak zmierzenie się z własnymi lękami w krainie snów.

W zaświatach panuje wrzawa. Złoczyńca Dżafar z serialu Aladyn wściekł się i wciąż powtarza Hadesowi, że jeszcze nie może być martwy. Nigdy nie pokonał tego bachora Aladyna, który ciągle niweczył wszystkie jego niecne plany. Hades to rozumie, jego także od lat prześladuje młodociany Herkules. Obmyślają więc plan zniszczenia Herkulesa i Aladyna za jednym zamachem. Inscenizują kilka porwań, podrzucają kilka mylących wskazówek i BUM. Już się robi.

Tajemnicza, uwodzicielska Meg wchodzi na scenę i po raz pierwszy spotyka Herkulesa. Spotkanie jest tak zaskakujące, że pod koniec żadne z nich nie pamięta niczego, co się wydarzyło. Meg (jak zwykle manipulując), Herkules, Strach, Terror, Centaur, Ból i Panik biorą udział w pogoni za etolijską amforą Hadesa wypełnioną wodą z basenu Lethe (basenu zapomnienia). Każdy ma jakiś powód, by pożądać tej wody, poza Herkulesem, który został zatrudniony przez Meg, bo nazmyślał o swoim heroizmie. Gdy ta banda bierze się do roboty, robi się wesoło.

Ikar nie ma pracy domowej na zajęcia z WOSu (model miasta), więc leci pouczyć się w Bibliotece Aleksandryjskiej. Zamiast tego ląduje w Rzymie, gdzie nieudolni urbaniści Romulus i Remus biorą go za boga, o którego się modlili. Ikar świetnie się bawi (i nieumyślnie tworzy rzymską kulturę), a tymczasem Herkules wraz z opryskliwą półboginią Nemezis wyruszają go szukać. Herkules i Ikar muszą zwiewać przed Nemezis, gdy ta odkrywa, że Ikar podawał się za boga. Pojawiają się prawdziwi bogowie (Egipcjanie pod wodzą Ra), ale sprawy wymykają spod kontroli, gdy Rzymianom nie w smak zburzenie Koloseum pod budowę piramid.

W tym odcinku zaglądamy w przyszłość, by obejrzeć retrospekcję z licealnych wpadek Herkulesa. Herkules jest dorosłym, pełnoprawnym bohaterem żonatym z Meg, która aż do dzisiejszego wieczoru nie zdawała sobie sprawy jakim niezdarą był w liceum. Meg, Phil i album klasowy Herkulesa wystarczają, by strącić Herkulesa z pozycji nieomylnego bohatera do pół-śmiertelnika (którym był, zanim nie awansował na prawdziwego herosa). Herc wyznaje wszystko, od utraty słońca na rzecz Pana Zaświatów do zrównania Akademii z ziemią w dniu ukończenia szkoły. Do tego Meg żąda wyjaśnień, gdy znajduje jego zdjęcie z Galateą.

Telemach czuje się trochę przytłoczony byciem synem Odyseusza. Jeśli ktokolwiek może zrozumieć trudy dorastania w cieniu sławnego ojca, to Herkules. Próbując wydobyć syna z introwertycznej skorupy, Odyseusz prosi Herkulesa, by pozwolił Telemachowi spędzić ze sobą popołudnie. Spotyka ich przygoda w stylu Odyseusza, gdy ojciec Kasandry Vic zaczyna bawić się elementami wystawy upamiętniającej Odyseję. Telemachus potulnie dzieli się błyskotliwymi propozycjami, które wraz z siłą Herkulesa ocalą ich, nieszczęśników tkwiących z nimi na statku i samego Odyseusza. Wygląda na to, że Telemach ma w sobie trochę więcej z ojca, niż którykolwiek z nich myślał.

W tym odcinku Herkules spotyka „Ponurego Mściciela”, nowego, młodego bohatera. Podobnie jak Batman, „Ponury Mściciel” ubrany jest w wyrafinowane wdzianko, którye ukrywa jego tożsamość. Arogancki, zamaskowany mściciel opowiada na głos każdy swój ruch. Herkules myli go z niszczycielem świątyń, który terroryzuje Ateny. Dopiero po walce zdają sobie sprawę, że są po tej samej stronie i zgadzają się współpracować, aby powstrzymać Minotaura, który faktycznie niszczy świątynie. Ale gdy przychodzi co do czego, Ponury Mściciel tak bardzo pragnie zniszczyć Minotaura, że nie obchodzi go, kto przy tym ucierpi.

Ból i Panik znowu szaleją. Próby wymyślenia, jak pozbyć się Herkulesa przerastają ich, tym bardziej, że nie udało im się nawet, gdy był małym dzieckiem. Być może udałoby się, gdyby mieli drugą szansę dorwania go w kołysce. Dzięki Parkom otrzymują informację, która jest im niezbędna, by ta szansa się spełniła. Niestety, na skutek nieprzewidzianych okoliczności i nieumiejętności celowania, wraz z Herkulesem niemowlakami zostają Adonis, Ikar, Pegaz i Ból. Kasandra i Panik muszą ochronić dzieci podczas podróży przez bagna Stymfalii w poszukiwaniu leku. Jest zabawnie!

Merv Griffin zaprasza Herkulesa jako gościa. Pan umarłych z wielką pogardą obserwuje to widowisko ze swojego królestwa. Herkules i Ikar przechwalają się, ile razy Herkules zgasił ogień Hadesa. Każda opowieść rozpala wściekłość pana zaświatów, aż ten wybucha i postanawia przejąć program. Hades dosłownie porywa publiczność, by obgadywać Herkulesa. Adonis jest pierwszym gościem Hadesa. Ta para świetnie do siebie pasuje, a ich naigrywanie się z niezdarności Herkulesa jest naprawdę zabawne.

Zeus zapomniał o rocznicy, co rozwścieczyło Herę. Dla Hadesa to świetna okazja, by ruszyć po Olimp. Udając dobrego, zatroskanego brata i szwagra, odgrywa rolę mediatora, choć tak naprawdę podsyca konflikt pomiędzy Zeusem i Herą, doprowadzając do zerwania komunikacji. Ma plan rozbić ich związek i wmówić Herkulesowi, że to jego wina. Na szczęście jego niecny plan potrójnego zniszczenia obraca się przeciwko niemu.