Miren goes to the police station with her lawyer and denounces her husband for continuous rape during a marriage, perfect for everyone who knows them, which has lasted more than 30 years. Her husband claims not to have done anything wrong and feels a victim, outraged and wronged. Their eldest son decides to support his father because he himself is afraid of having crossed that line. Their youngest son decides to support his mother because he has also felt that invisible violence.

Miren gaat met haar advocaat naar het politiebureau en klaagt haar man aan voor voortdurende verkrachting tijdens een huwelijk, perfect voor iedereen die haar kent, dat al meer dan 30 jaar duurt. Haar man beweert niets verkeerds te hebben gedaan en voelt zich slachtoffer, verontwaardigd en onrecht aangedaan. Hun oudste zoon besluit zijn vader te steunen, omdat hij zelf bang is die grens te overschrijden. Hun jongste zoon besluit zijn moeder te steunen omdat hij dat onzichtbare geweld ook heeft gevoeld.

Miren udaje się na posterunek policji ze swoim prawnikiem i oskarża męża o ciągłe gwałty podczas małżeństwa, idealnego dla każdego, kto ich zna, które trwało ponad 30 lat. Jej mąż twierdzi, że nie zrobił nic złego i czuje się ofiarą, oburzoną i pokrzywdzoną. Ich najstarszy syn postanawia wesprzeć ojca, ponieważ sam boi się, że przekroczył tę granicę. Najmłodszy syn postanawia wesprzeć matkę, ponieważ również odczuwał tę niewidzialną przemoc.

Tras treinta años de matrimonio y dos hijos en común, Miren abandona el domicilio conyugal y denuncia a su marido por violación continuada. Esta grave acusación obliga a los hijos a elegir entre creer a su madre o apoyar a un padre que defiende su inocencia. Un viaje familiar que avanza en paralelo al judicial con un mismo objetivo: conocer la verdad.