Chris Packham onderzoekt een van de donkerste periodes in de geschiedenis van de aarde: de ergste massa-uitsterving die de planeet ooit heeft gezien, toen maar liefst 90% van alle soorten 252 miljoen jaar geleden stierf. Dit buitengewone moment in de geschiedenis van de aarde bracht het leven naar de rand en veroorzaakte verwoesting en vernietiging op een ongekende schaal. Maar op de een of andere manier vond het leven een manier om terug te stuiteren, en een nieuw geologisch tijdperk luidde het tijdperk van de dinosauriërs in.

Chris Packham vertelt het wonderbaarlijke verhaal van hoe het plantenleven de aarde van een dorre rots in een levendige groene wereld veranderde - een vier miljard jaar durende saga van buitengewone hoogte- en dieptepunten die bijna al het leven op de planeet wegvaagde. Begonnen als een waterwereld zonder landmassa's, veroorzaakte een gigantisch asteroïdebombardement de platentektoniek van de aarde, wat leidde tot enorme schimmels, grond en gigantische moerasbossen. Maar de vroege planten hielden zoveel koolstofdioxide vast dat de temperatuur op aarde plotseling daalde.

Toen de aarde 4,6 miljard jaar geleden voor het eerst ontstond uit wolken van stof en gas, was zij, net als zoveel andere levenloze werelden in het universum, verstoken van een atmosfeer, een onherbergzame rots die in de zwarte leegte van de ruimte dreef. Maar terwijl de jonge planeet wordt geteisterd door asteroïden, begint een periode van buitengewone onrust.

Tegenwoordig is de aarde een menselijke wereld, waar nog acht miljard mensen wonen. Mensen hebben nu een groter effect op het vormgeven van het aardoppervlak dan veel natuurlijke processen. Chris Packham onderzoekt hoe dramatische wendingen in het verhaal van de aarde mensen in staat hebben gesteld om van deel van de natuur over te gaan naar controle ervan, en wat er uit dit epische verhaal kan worden geleerd voordat het te laat is.