W Warszawie dochodzi do makabrycznego morderstwa. Ofiarą jest młoda kobieta. Sprawą zajmują się funkcjonariusze wydziału zabójstw Jan Góra i Ludwik Bończyk oraz ich zespół. W wyniku oględzin ciała ofiary wychodzi na jaw, że sprawca jest kanibalem. Wszystkie ślady wskazują na to, że zabójca zamierza uciec do Estonii. Mimo braku nakazu i wymaganych zgód, Mandżaro i Luizjana ruszają w pościg.

Zeznania kanibala oczyszczają Mandżaro. Po opuszczeniu aresztu Mandżaro poznaje Marię – nową oficer w grupie. Maria jest Polką z Ukrainy. Policjanci prowadzą śledztwo w sprawie zamordowanego dyrektora banku. W czasie czynności śledczych stykają się z nauczycielem – Piotrem Stawiskim. W czasie konferencji prasowej komendanta Parady młody człowiek – Lemuel atakuje dziennikarkę – Paulinę Klejną. Przyznaje, że to on zabił bankiera. Twierdzi też, że jest rzecznikiem, zapowiada wielkie czyny. Zostaje obezwładniony przez Marię i Mandżaro. Dwaj młodzi ludzie, ubrani podobnie jak Lemuel, malują na miejscu zbrodni literę K. Stawiski przy grobie ojca, odsłuchuje z telefonu nagraną w banku rozmowę Mandżaro.

Młodzi ludzie, ubrani podobnie do Lemuela, mordują posłankę Gabrielę Pilch. Na miejscu zbrodni malują na ścianie kolejną literę. Zjawia się ekipa służby wywiadu z major Wiktorią Dymińską na czele. Kobieta bezskutecznie próbuje skłonić Mandżaro do współpracy. Policjanci odnajdują byłego męża zamordowanej, Piotra Stawiskiego. Dzięki zeznaniom przyjaciela zamordowanej udaje się stworzyć portrety pamięciowe zabójców. Maria i Mandżaro stają się parą, także w życiu prywatnym.

Zamordowana zostaje Paulina Klejna – znana dziennikarka telewizyjna, żona miliardera Szymona Klejny. Część tropów prowadzi do wicepremiera Dariusza Knychały. Mężczyzna miał romans z dziennikarką. Również jego ochroniarz – Czesław utrzymywał z kobietą romantyczną relację. Ula znajduje niepodważalne dowody winy wicepremiera. Rano, po nocy spędzonej z Mandżaro, Maria znika, zostawiając mężczyznę samego w swoim mieszkaniu.

Wiktor zabija emerytowanych milicjantów. Ich dowódca, pozostający w czynnej służbie, nakazuje grupie Luizjany zajęcie się tą sprawą. Przed komendą odbywa się uroczystość odsłonięcia tablicy poświęconej pamięci zabitego tu niegdyś przez milicjantów studenta. Wiktor próbuje zastrzelić Sachonia. Maria ukrywa znajomość ze Stawiskim.

Zamordowana zostaje Paulina Klejna – znana dziennikarka telewizyjna, żona miliardera Szymona Klejny. Część tropów prowadzi do wicepremiera Dariusza Knychały. Mężczyzna miał romans z dziennikarką. Również jego ochroniarz – Czesław utrzymywał z kobietą romantyczną relację. Ula znajduje niepodważalne dowody winy wicepremiera. Rano, po nocy spędzonej z Mandżaro, Maria znika, zostawiając mężczyznę samego w swoim mieszkaniu.

Trwa śledztwo w sprawie zabójstwa Pauliny Klejny. Kobieta udostępniała swoje mieszkanie wicepremierowi i jego oficerowi ochrony na miłosne spotkania. Jednak kamera zainstalowana przez jej męża wszystko rejestrowała. Osaczony przez policję Sasza wzywa kogoś na pomoc. W sąsiednim bloku pojawia się snajper i celnie trafia w Marię.

Mandżaro na trasie swojego codziennego joggingu znajduje nieprzytomnego, przebranego za kobietę Alfreda – byłego wielkiego piłkarza, animatora i prezesa fundacji Mogę wszystko. Alfred twierdzi, że został porwany i nafaszerowany narkotykami przez ludzi, którzy nazywali siebie Luizjaną i Mandżaro. Lemuel ma zostać wysłany do Holandii. Mandżaro, z pomocą Szymona Klejny blokuje jego wyjazd. Major Wiktoria Dymińska, kolejny raz nakłania Mandżaro do współpracy. Odbierają przerażającą wiadomość.

Kolejna bomba rani sprzątaczkę. Następna kierowcę MZA. Ranną sprzątaczkę ktoś usiłuje dobić w szpitalu. Luizjanie i Mandżaro udaje się wpaść na trop zamachowca. Okazuje się, że nieprzytomna i przebywająca w szpitalu Maria jest w ciąży.

Lemuel wychodzi z więzienia. Major nakazuje mu odnalezienie dawnego dowódcy – Selekcjonera. Mandżaro dostaje informację o trzech trupach na dnie Zalewu Zegrzyńskiego. Rzeczywiście, w zatopionym aucie znajdują zwłoki. W szpitalu Mandżaro spotyka wolontariusza zajmującego się m.in. Marią. To Piotr Stawiski.

Zwłoki na dnie jeziora to dwaj ukraińscy oficerowie policji i Polak – poszukiwany bandyta. Matka Marii Ola podaje Mandżaro personalia dowódców córki z policji na Ukrainie. To znalezieni w jeziorze mężczyźni. Policja przeprowadza konfrontację Saszy ze Stawiskim. W szpitalu dochodzi do spotkania Mandżaro ze zwolnionym z aresztu Stawiskim. Milczącym świadkiem sceny jest Joanna Góra Tokarska.

Okazuje się, że Maria walczyła z grupą zajmującą się handlem ludźmi. W czasie wykonywania operacji pod przykrywką, została sprzedana przez swego dowódcę. Grupa Stawiskiego próbuje zlikwidować Kamila w trakcie transportu. Policjanci ratują życie więźnia. Pod wpływem tego zdarzenia Kamil decyduje się mówić. On i pozostali członkowie grupy uczestniczyli w prowadzonej przez Stawiskiego selekcji do grupy do zadań specjalnych w służbach wywiadu. Selekcja nie powiodła się, odchylanie od normy Kamila było zbyt silne.

Policja odnajduje i uwalnia Mandżaro. Niespodziewanie otrzymuje on propozycję lukratywnej posady od Kaliny – właściciela domu, w którym mieszka. Ten wydawałoby się niepozorny emeryt jest szefem nieformalnego holdingu, którego nominalnym właścicielem był Krzysztof Stawiski. Lemuel, Luty i Maks zmieniają front i wracają do pracy dla Wiktorii. To nie koniec kłopotów Mandżaro.