Z okazji urodzin Marie, cała rodzina udaje się w dwutygodniową podróż do Włoch, by odwiedzić kuzynkę jej matki. Ray się przeziębia i fatalnie się czuje. Robert znajduje kobietę swoich marzeń, lecz najpierw musi przekonać do siebie jej ojca.

Rodzina Barone nadal przebywa we Włoszech. Marudny Ray w końcu zaczyna doceniać kraj swoich przodków. Robert stara się unikać ojca Stefanii, o ile chce przeżyć do następnego dnia.

Marie wjeżdża tyłem samochodu w frontową ścianę domu Raya i Debry, ponieważ Frank chciał zaoszczędzić na naprawie wadliwych hamulców. Ich „niezapowiedziana wizyta” prowadzi do szeregu zdarzeń, które powodują, że przelewa się miarka w stosunkach Raymonda z jego rodzicami.

Ray i Frank ostrzegają Roberta, by nie mówił Amy o tym, że we Włoszech poznał Stefanię oraz nie wspominał jej o niedawnym spotkaniu z Joanne. Jak można przypuszczać, ten ich nie słucha. Nagle okazuje się, że Robert nie ma nic do powiedzenia w kwestii tego, którą kobietę wybierze. Chodzi o to, czy któraś z nich będzie go chciała.

Ray nieumyślnie zabija chomika Ally, gdy jego żona i dzieci wyjeżdżają na weekend. Debra domaga się należytego pogrzebu dla ukochanego pupila, by dzieciom było łatwiej przeżyć po nim żałobę. Rayowi pomysł wydaje się śmieszny. Jednak ostatecznie pożegnanie Pumpernickla okazuje się dla niego jednym z najbardziej emocjonalnych doświadczeń w całym życiu.

W drodze na wesele, Ray denerwuje się, że podczas uroczystości spotka koleżankę ze szkolnych lat, którą 25 lat temu źle potraktował, nie odprowadzając jej do domu. Okazuje się, że to nie z jej powodu powinien się martwić.

W trakcie świętowania Dnia Dziękczynienia, Debra odkrywa, że jej pozornie zgodni rodzice wcale nie są ze sobą szczęśliwi. Ku jej rozczarowaniu okazuje się, iż niewiele się różnią od starszych państwa Barone.

Gdy Robert zaczyna spotykać się z o połowę o siebie młodszą kobietą, rozpętuje się piekło. Frank i Ray pieją z zachwytu. Tymczasem Marie i Debra ciskają się, uważając, że Robert robi z siebie głupca.

Ray martwi się, że dopadła go jakaś straszna choroba po tym, jak pewien mężczyzna psika na niego na lotnisku. Gdy Marie dowiaduje się o niedomaganiach syna, przygotowuje dla niego rosół i ulubione smakołyki. Ray jest zachwycony, czego nie można powiedzieć o Debrze.

Ray kupuje żonie przybory kuchenne na Boże Narodzenie, wierząc, że dzięki temu ona pozwoli mu na weekendowy wyjazd z kumplami. Jednak gdy Debra daje mu z tej samej okazji kosztowny prezent, Raymond zaczyna podejrzewać ją o niecne zamiary.

Debra zaczyna narzekać, że Ray jest całkowicie nieprzydatny w podbramkowych sytuacjach po tym, jak ona zadławia się jedzeniem, a jej mąż nic nie robi, by jej pomóc. Ku jego rozczarowaniu, okazuje się, iż żona nie jest jedyną osobą, która tak sądzi.

Wszyscy wściekają się na Raya, gdy ten dostaje dwa bilety na mecz o Superpuchar i zamiast członka rodziny zaprasza do towarzystwa Gianniego. Debra czuje się szczególnie urażona, ponieważ wydawało się jej, że będzie to dla nich świetna okazja, by wspólnie wyrwać się z domu.

Ray jest przerażony, gdy odkrywa, że Marie udało się złamać kod i przeczytać treść jego osobistego dziennika, który prowadził będąc nastolatkiem. Matka jest jeszcze bardziej zdenerwowana z powodu dotyczących jej bezpośrednio wpisów syna.

Ray i Debra wychodzą na wspólną kolację z okazji Walentynek, podczas której okazuje się, że nie mają sobie nic do powiedzenia. Nie mogąc się z tym pogodzić, Debra sugeruje, iż oboje powinni bardziej interesować się swoimi hobby, by mieć ze sobą o czym rozmawiać.

Ray denerwuje się, że jego bliźniacy, Michael i Geoffrey obsadzeni zostali w rolach wróżek w szkolnym przedstawieniu. Początkowo broni synów przed sarkastycznymi uwagami Franka. Wkrótce dowiaduje się jednak, że chłopcy sami dokonali takiego wyboru, mimo możliwości zagrania innych postaci, a jego reakcja dowodzi, iż wcale nie jest lepszy od własnego ojca.

Marie aranżuje przyjazd Stefanii, włoskiej dziewczyny jej starszego syna, w nadziei, że młodzi się pobiorą. Jednak po spędzeniu czasu z ukochaną bez lodów i gondoli, Robert musi na nowo przeanalizować swoje uczucia. Tymczasem ojciec Stefanii, który przyjeżdża z nią do Ameryki, całkowicie zmienia swoje zdanie na temat chłopaka córki.

Ray dokonuje zakupu odkurzacza od atrakcyjnej komiwojażerki, co doprowadza do wojny pomiędzy jego matką i żoną. Debra jest początkowo równie jak mąż zachwycona nowym urządzeniem, widząc, ile czynności ono wykonuje. Jest tak, dopóki nie dowiaduje się, dlaczego sprzedawczyni pojawiła się w ich progach.

Marie oskarża Debrę o nieoddanie jej puszki, którą ta kiedyś od niej pożyczyła. Synowa uważa, że jest inaczej. Gdy jednak okazuje się, że puszka nadal jest w jej posiadaniu, Debra, z niechętną pomocą Raya i Roberta, wymyśla zawiły plan pozbycia się materiału dowodowego.

Debra wścieka się, że jej mąż, nic jej nie mówiąc, zainwestował tysiąc dolarów z ich oszczędności w nowy tor gokartowy, który planują zbudować jego znajomi. Ray odgryza się jej później mówiąc, że może robić z pieniędzmi co chce, ponieważ to on je zarabia. Co gorsza dowiaduje się również, że żona nic mu nie powiedziała na temat zawartej dawno temu transakcji finansowej z Marie.

Marie zaprasza do siebie byłe dziewczyny Roberta, Amy i Stefanię oraz jego policyjną partnerkę Judy, by wspólnie rozgryźć charakter syna i zrozumieć, dlaczego jej starszy syn nie jest w stanie zaangażować się w stały związek.

Ray, którego nudzą zabawy z dziećmi, zdaje sobie sprawę, że jego pociechy wolą spędzać czas ze swoim wujkiem Robertem. Postanawia coś z tym zrobić.

Debra przeżywa szok na wieść o tym, że jej rodzicie się rozwodzą po czterdziestu latach pożycia. Jest również wściekła na Raya, który nie jest w stanie powstrzymać się od śmiechu. Marie jest pełna współczucia, ale skrycie zazdrości Lois na nowo odzyskanej wolności.

Frank zaczyna bez pozwolenia malowanie domu Raya. Co gorsza rozstawia po kątach obu synów, których zagonił do pomocy. Pełna napięcia sytuacja dochodzi do punktu wrzenia, gdy Ray dowiaduje się zaskakującego faktu na temat swojego gderliwego ojca.

Ray niechętnie bierze udział w szkolnym balu córki. Zauważa przy tym, jak bardzo Ally urosła i się usamodzielniła. Przypomina sobie również dzień, w którym klan Barone powitał ją w rodzinie, chociaż zwyczajowo nie obyło się bez incydentu.