Debra marzy o spokojnych i cichych urodzinach w domu wyłącznie z Raymondem, więc ten mówi swoim rodzicom i bratu, że przyjęcia nie będzie. Mężczyzna zostaje jednak przyłapany na kłamstwie, gdy jego wścibska rodzina i tak się pojawia, zastając parę w kompromitującej sytuacji.

Ray ma już przechlapane u żony, gdyż jest wobec niej za mało uczuciowy, lecz Debra naprawdę wścieka się dopiero wtedy, gdy ten dzieli się ich kłopotem ze swoimi rodzicami. Kiedy Ray wyznaje, że nie potrafi powiedzieć „kocham cię", cała rodzina zaczyna się wtrącać, a Debra błaga go, aby nie dzielił się więcej z nimi ich prywatnymi problemami.

W trakcie wygłaszania przez Raya mowy na pogrzebie jego ulubionego wuja, Gusa, na uroczystości pojawia się dawno niewidziana ciotka, by na nowo rozpętać rodzinny spór. Alda i jej siostra Marie nie rozmawiają ze sobą od dnia ślubu Raya i Debry, który miał miejsce siedem lat temu. Raymond błaga obie panie, by nie rozpętywały awantury podczas uroczystości pogrzebowych. Ma również nadzieję, że jego mowa poświęcona znaczeniu rodziny zmieni ich negatywne nastawienie.

W ramach swoich zajęć z psychologii kryminalistycznej, Robert daje Rayowi i Debrze do zrobienia test na inteligencję, co w rezultacie doprowadza do subtelnej rywalizacji pomiędzy małżonkami. Nie wiedzą jednak o tym, że podane im wyniki zostały celowo zmanipulowane, by przeprowadzający eksperyment mógł obserwować ich zachowanie.

Po tym, jak kelnerka w pizzerii Nemo, wpada Rayowi w oko, ten zdaje sobie sprawę, że będzie musiał wytłumaczyć się żonie. Co gorsza, przypadkowo zostawia w restauracji portfel i Angelina dzwoni do niego do domu, by powiadomić o znalezieniu zguby. Czując się winny z powodu swojego niewinnego zauroczenia, Ray udaje, że jej wcale nie zna. Gdy sytuacja zostaje nadmiernie wyolbrzymiona przez rodzinę Barone, Debra postanawia odwiedzić Nemo, by na własne oczy zobaczyć, o co tyle zachodu.

Po tym, jak udaje się mu zamieścić kilka swoich anegdot w Reader’s Digest, Frank przekonuje syna, by ten pokazał swojemu wydawcy jego pomysły na stałą kolumnę w gazecie. Niestety Ray musi przekazać ojcu, że szef redakcji uważa jego teksty za najbardziej żenujący przykład pisarstwa, z jakim kiedykolwiek przyszło mu się zetknąć.

Po tym, jak rodzice Raya przestają ze sobą rozmawiać, Marie wprowadza się do syna i jego rodziny. Frank natomiast może cieszyć się swoim kawalerskim stanem. Debra odwiedza teścia, zadowolonego ze statusu wolnego człowieka i błaga go, by przeprosił Marie, chcąc w ten sposób pozbyć się teściowej z domu. Tymczasem Ray, zmęczony faktem, iż matka traktuje go jak dziecko, w końcu zbiera się na odwagę, by nakłonić ją do powrotu do domu, gdzie jej miejsce, u boku kogoś, na kogo trzeba mieć oko – Franka.

Przed wizytą swoich teściów, Ray błaga rodziców, żeby starali się być dla nich mili oraz zaakceptowali istniejące pomiędzy nimi różnice. Przyznaje przy tym, iż nie zawsze zgadza się z krewnymi swojej żony, ale udaje mu się robić dobrą minę do złej gry. Chciałby, aby jego rodzice zrobili to samo podczas wspólnej kolacji na mieście. Spełnienie jego prośby okazuje się jednak dla Franka i Marie trudnym zadaniem.

Podczas gry w pokera, Ray ignoruje rady Franka, ponieważ nie chce być traktowany jak małolat. W rezultacie przegrywa wszystkie pieniądze. Debra chce, aby jej mąż w tej sytuacji zachował się jak dojrzały facet. Mówi mu, że powinien poprosić swego ojca o zwrot pieniędzy. Ray jest jednak zbyt uparty, by to zrobić.

Chociaż zawsze to Marie piecze tradycyjnego indyka z okazji Dnia Dziękczynienia, Debra postanawia, że nadeszła jej kolej na przygotowanie świątecznego obiadu. Jednakże nie chcąc konkurować z indykiem teściowej, postanawia podać rybę, co miesza wszystkim szyki. Marie czuje się zagrożona, gdy rodzina akceptuje pomysł synowej. Nie zważając na opinię krewnych, przychodzi na obiad ze swoim pieczystym, by dowieść, że jest lepszą kucharką.

Gdy Robert zostaje zmuszony do rezygnacji z funkcji kapitana drużyny Nemo, Ray zajmuje jego miejsce, co daje mu szansę na doprowadzenie ekipy do zwycięstwa. Tymczasem Frank i Marie martwią się, że ich syn zdetronizował własnego brata. Z poczucia winy, Ray błaga Roberta, by ten powrócił do drużyny.

Po wielu latach, Ray odkrywa, że podpisana przez Mickeya Mantle’a piłka, którą dostał od ojca będąc dzieckiem nie jest autentyczna. Zaczyna wątpić w prawdomówność swoich bliskich. Postanawia również powiedzieć Ally prawdę na temat Świętego Mikołaja. Jednak, gdy dwóch znajomo wyglądających Mikołajów niespodziewanie pojawia się w jego domu, by zrobić dziewczynce niespodziankę, ta robi się jeszcze bardziej skołowana.

Terry Bradshaw, słynny rozgrywający, szuka autora widmo do napisania jego biografii. Chce z Raymondem przedyskutować jego gotowość do podjęcia się tej roli. Tymczasem Debra i dzieciaki chorują, a Ray stara się z trudem pogodzić swoje obowiązki w pracy i w domu. Z tego powodu proponuje sportowcowi spotkanie w poczekalni u pediatry, gdzie jeden z bliźniaków ma umówioną wizytę. Niestety rozmowę na temat książki zakłócają wrzeszczące dzieci. Okazuje się również, że Ray przyprowadził ze sobą nie tego bliźniaka.

Robert z niechęcią podchodzi do pójścia na randkę, ponieważ ma obiekcje do swojego wyglądu. Gdy Debra mówi szwagrowi, że jest przystojnym facetem, Ray zaczyna czuć się niepewnie w kwestii własnej atrakcyjności. Postanawia całkowicie zmienić swój wygląd, by zrobić wrażenie na żonie.

Debra jest niezadowolona z faktu, iż musi jeździć starym samochodem, który Ray odkupił od swoich rodziców. Robert przypadkiem zdradza, że w tym samym aucie jego brat, będąc nastolatkiem, po raz pierwszy „zaliczył dziewczynę”. Wyobrażając sobie, co mogło się dziać na tylnym siedzeniu samochodu, Debra postanawia nigdy więcej do niego nie wsiadać.

Ray odkrywa, że diament w ślubnej obrączce Debry jest fałszywy. Znajduje sposób na to, by wykraść pierścionek i wymienić kamień, nieświadom tego, że jego żona zrobiła to samo zaraz po ich ślubie. Tymczasem z okazji Walentynek, Robert stara się znaleźć sposób na wyrażenie swoich uczuć nowej dziewczynie. Dowiaduje się, że jej ulubionym kolorem jest zielony i postanawia zrobić jej niespodziankę.

Psuje się kablówka. Nie mając innego zajęcia, Ray i jego rodzina postanawiają zagrać w grę o nazwie „Skrupuły”, która bazuje na moralnych dylematach. Nie mija dużo czasu, gdy wszyscy zaczynają spierać się o uczciwość. Co gorsza, gdy Ray zgłasza firmie przerwę w dostawie usług, zostaje poinformowany, że jego dostęp do sieci jest nielegalny – co okazuje się zasługą jego taty.

Ray przyprowadza do domu bezpańskiego buldoga, który przypomina mu psa z dzieciństwa. Niestety musiał go wtedy oddać z powodu swoich alergii. Gdy w końcu pojawia się właścicielka zwierzaka, by odebrać swojego, jak się okazuje, wielokrotnie nagradzanego championa, zauważa, że pies został wykastrowany, przez co przestaje dla niej stanowić jakąkolwiek wartość, ku uciesze Raya i Roberta.

Sąsiedzi narzekają na późnowieczorne hałasy spowodowane przez Franka, który używa piły tarczowej, jak również ciągłe mieszanie się Marie w nieswoje sprawy. Spotykają się u Raya, by przedyskutować, w jaki sposób powie o tym swoim rodzicom. Gdy Frank i Marie pojawiają się z niezapowiedzianą wizytą, odnoszą wrażenie, że ich syn obgaduje ich z plecami. Targany poczuciem winy, Ray postanawia się wyspowiadać. Mówi księdzu, że złamał przykazanie o szanowaniu ojca swego i matki swojej. Gdy wielebny dowiaduje się, kim są jego rodzice, natychmiast daje mu rozgrzeszenie.

Debra udziela wywiadu psychoterapeucie do jego książki na temat amerykańskiej rodziny. Wkrótce lekarz odkrywa, że Ray i jego rodzina są w dziwaczny sposób o wiele bardziej fascynujący niż ona. Gdy Debra zaczyna narzekać, że jest zbyt „normalna i nudna”, Ray nieumyślnie mówi o tym swoim krewnym. Chociaż rodzina Barone uważa, iż synowej brakuje pewnej klasy, starają się, by poczuła się fascynująca, udając, że jej codzienne prace domowe uważają za interesujące.

Debra ma dość wtrącania się rodziny Raya w ich sprawy. Ten przypomina jej, że nigdy nie chciał się przeprowadzać w sąsiedztwo Franka i Marie, ponieważ zdawał sobie sprawę, jak upierdliwymi będą teściami. W owym czasie Debrze wydawało się, że mąż przesadza. Dopiero po przeprowadzce zdała sobie sprawę, przed czym Ray ją ostrzegał.