Historia zaczyna się w 52 r. p.n.e., gdy Gajusz Juliusz Cezar kończy misję podboju Galii. Po ośmiu latach wojny Cezar jest gotów do powrotu z bogactwem wojennych łupów i legionami wiernych żołnierzy.

Marek Antoniusz zostaje trybunem plebsu i Cezar wysyła go do Rzymu, by wynegocjował kompromis z senatem. Towarzyszą mu Vorenus, Pullo i młody Oktawiusz. Lud wita Antoniusza z radością, lecz Katon i Pompejusz są pewni swojej pozycji.

Przed wkroczeniem do Rzymu Cezar wysyła Vorenusa i Pulla na zwiady, wręczając im proklamację do obywateli. Dom Vorenusa odwiedza mężczyzna w rzeźniczym fartuchu. Twierdzi, że chce zobaczyć swojego syna. W Rzymie trwają zamieszki.

Pompejusz jest pewien, że Cezar szybko straci poparcie ludu. Cezar ogłasza w Rzymie stan wojenny i kupuje sobie poparcie kapłanów. Po odejściu z wojska Vorenus szuka szczęścia w handlu. Atia przygotowuje ucztę powitalną na cześć Cezara.

Cezar porównuje kontrofertę Pompejusza z radą Antoniusza, by ścigać armię Pompejusza. Vorenus jest zmuszony do ponownego przemyślenia ścieżki swojej kariery. Seria niepowodzeń biznesowych sprawiła, że został z niewielkimi dochodami na utrzymanie rodziny

Cezar ściga w Grecji Pompejusza. W Rzymie Antoniusz przepycha ustawy mające poprawić sytuację ludu. Od tajemniczego zaginięcia Evandera Lidia mieszka u siostry. Pullo mówi im, że słyszał, jakoby rzeźnika zamordowano za długi karciane.

Gdy Cezar daremnie wygląda posiłków, obóz Pompejusza szykuje się do zwycięstwa i już dzieli łupy. Konsul wolałby zaczekać, lecz Scypion namawia go do bitwy. Sztorm pochłania prawie cały Trzynasty Legion.

W pościgu za Pompejuszem Cezar dociera do Afryki, gdzie składa wizytę dwunastoletniemu Ptolemeuszowi XIII i jego doradcom. Ptolemeusz, chcąc ugłaskać Cezara, składa mu w darze głowę Pompejusza Wielkiego.

Senat zbiera się, by rozważyć przekazanie Cezarowi władzy absolutnej. Vorenus rozpoczyna kampanię wyborczą na Awentynie.

Pozbawiony perspektyw Pullo zostaje płatnym zabójcą Ersatesa Fulmena. Jego dawny przyjaciel Vorenus pełni obowiązki sędziego, wysłuchując skarg i próśb mieszkańców Dolnego Awentynu.

Vorenus i Pullo zostają bohaterami ludu – w pieśniach, freskach i dramatach występują jako symbole braterskiej miłości i odkupienia. Vorenus, obawiając się wygnania, przygotowuje się do przeprowadzki na wieś.