Zero, autor komiksów i artysta wyobrażający sobie swoją świadomość jako pancernika, wspomina pierwsze spotkanie ze swoją przyjaciółką Alice, gdy mieli po 17 lat.
Zero opisuje swoje koszmarne doświadczenia w roli nauczyciela dzieci. Czekając na Secco, Zero wyznaje Sarah, dlaczego ma obsesję na temat punktualności.
Przyznając, że udzielanie uczuciowego wsparcia nie jest jego mocną stroną, Zero wspomina, jak pocieszał Alice po zerwaniu. Spotkanie z dawnym uczniem rozstraja Zero.