Bogdan, ojciec zmarłego Szymona, informuje Andrzeja, że złożył na niego doniesienie do prokuratury i Izby Lekarskiej. Wolski prosi Natalię Samel, swoją dawną pacjentkę, o poradę prawną. Ta stwierdza, że za nieumyślne spowodowanie śmierci Szymona grozi mu do pięciu lat więzienia. Prosi też terapeutę o dostarczenie kopii podsumowań sesji z Kowalczykiem, lecz okazuje się, że Andrzej ich nie prowadził. Formalna rozmowa przeradza się w krępujące zwierzenia na temat upływającego czasu i ich relacji. Natalia wypomina Andrzejowi, że ten wyrzucił ją z terapii. Płacząc dodaje, że w jej życiu czegoś brakuje, oraz że Wolski jest jej coś winien. Następnie oboje ustalają, że sprawę Andrzeja przejmie mecenas Kuba Bielecki.

W czasie rozmowy z Antkiem, terapeuta dowiaduje się, że Jacek projektuje grafikę do gier komputerowych, w jedną z nich zaczynają grać. Antek opowiada, jak podczas wspólnych zabaw ojciec ćwiczy jego instynkt zabójcy. Wyznaje, że nie chce u niego nocować, bo nie smakują mu zdrowe posiłki, które Jacek przyrządza w trosce o tuszę Antka. Chłopiec domyśla się, że Jacek wyprowadził się z domu po zdradzie Anity, ale nie dopuszcza do siebie myśli, że rodzice się rozwodzą. Do sesji dołącza Anita, rozmawiają o ewentualnym noclegu Antka u Jacka, ale chłopiec wykręca się rzekomym hałasem dochodzącym z ulicy, przez który nie może zasnąć. Wyraźnie denerwuje go nadopiekuńczość Anity. Wpada spóźniony Jacek i zaczyna kłótnię z Anitą na temat noclegu Antka.

Poranek. Gustaw pojawia się u Andrzeja. Tuż przed sesją odbiera jeszcze telefon z biura, który wyraźnie go denerwuje. Na początku biznesmen chce ustalić reguły rządzące terapią: zależy mu na poufności oraz szybkim rozwiązaniu konkretnego problemu – nękają go ataki przypominające zawał, połączone z napadami duszności. Przeprowadzone badania nie wskazują na przyczyny fizyczne, lekarze sugerują związek ze stresem. Dyrektor opowiada o kulisach pracy, w tym o przyczynie katastrofy budowlanej. Andrzej uważa, że ataki to napadowy zespół lękowy powodowany silnym strachem, najczęściej lękiem przed śmiercią i utratą kontroli. Gustaw opowiada o dwóch synach mieszkających za granicą oraz o córce Oldze, która od pół roku samotnie podróżuje po Indiach.

Jest zmęczona i osłabiona. Stres potęguje zbliżający się termin złożenia projektu dyplomu. Po egzaminie końcowym odbędzie się wystawa w Zachęcie, w której Marta pragnie wziąć udział, ale nie ma siły pracować nad projektem. Opowiada o doświadczeniach ze służbą zdrowia: internista skierował ją do onkologa po analizie wyników badań. W szpitalu onkologicznym spotkała pacjentów opowiadających historie swoich chorób i lekarzy zadających mnóstwo pytań. Marta źle wspomina szczególnie jedno badanie, kiedy kilku lekarzy i studentów obcesowo oglądało jej węzły chłonne na całym ciele. Nie została potraktowana jak człowiek, ale kolejny przypadek medyczny. Okazuje się, że nikt z bliskich nie wie o jej chorobie. Marta przyznaje, że nie zaczęła jeszcze chemioterapii i nie ma na to ochoty.

Andrzej nie może powstrzymać się od komentarzy na temat odnowionego gabinetu Barbary i jej powrotu do praktyki. Wypytuje o Marysię, ale Barbara zasłania się tajemnicą lekarską. Na jaw wychodzi powód wizyty Andrzeja - potrzebuje opinii Barbary, w której zaświadczy, że terapia Szymona przebiegała prawidłowo. Chce także uspokoić poczucie winy i upewnić się, że dobrze wykonał swoją pracę. Terapeuta przyznaje, że jego sprawę prowadzi kancelaria Natalii. Barbara zarzuca mu kolejne naruszenie etyki zawodowej. Przy kieliszku koniaku Andrzej gorzko zauważa zamianę ról: Barbara robi karierę, gdy on, rozwodnik, zmaga się z problemami w życiu zawodowym i prywatnym. Powraca kwestia Weroniki. Zirytowany Andrzej wyznaje, że mogła być to jego ostatnia szansa na miłość.

Od opisu pustki swojego mieszkania, Natalia przechodzi do wyników badań hormonalnych: wszystko wskazuje na to, że może mieć trudności z zajściem w ciążę ze względu na wiek. Wzburzona, zaczyna wyrzucać Andrzejowi, że przed laty przekonał ją do aborcji, co – patrząc z perspektywy czasu – było błędną decyzją. Prawniczka przytacza ich dawne rozmowy i zwątpienie Andrzeja w to, że może być dobrą matką. Andrzej zaprzecza – nie czuje się współodpowiedzialny. Uświadamia Natalii, że decyzję podjęła samodzielnie, a wpłynęły na nią ówczesne możliwości rozwoju jej kariery. Natalia wyznaje, że nie powiedziała o ciąży ani ojcu dziecka, ani własnej matce.

Antek wyznaje Andrzejowi, że nie cierpi szkoły, bo nauczycielka uważa go za półgłówka. Antek miał przyjść za karę po lekcjach do pracowni biologicznej. Czekał dwie godziny na nauczycielkę, która się nie zjawiła, i w tym czasie zasnął. Andrzej uświadamia Antkowi, że męczy go martwienie się rodzicami. Antek przyznaje, że nie chce, by się przez niego rozwiedli. By uniknąć kolejnej kłótni rodziców, chłopiec zgodził się pójść na urodziny koleżanki z klasy. Jeszcze w szkole widział złośliwą wiadomość na temat swego obżerania się, którą wysłał jego szkolny wróg Szajer. Antek nie poszedł na imprezę – ukrył się w krzakach, gdzie Szajer obsikał mu buty. Upokorzony, Antek ucieka do domu. Andrzej uświadamia Anicie i Jackowi, że Antek obwinia siebie o ich rozwód i że chłopiec potrzebuje przeżyć żałobę.

Gustaw mija się w drzwiach z Hanią. Dyrektora zaniepokoił kolejny mail od Olgi, w którym dziewczyna opisuje warsztaty "Jak odejść". Zachęcają one do zerwania wszelkich więzów z bliskimi, które człowieka ograniczają. Gustaw jest przekonany, że córka jest pod wpływem narkotyków, być może sekty, a jej mail jest wołaniem o pomoc. Wyznaje, że zamierza wyjechać do Indii, by ją uratować. Andrzej zauważa związek między atakami paniki a troską o Olgę. Próbuje nawiązać do ataku Gustawa podczas poprzedniej sesji. Dyrektor opowiada o kolejnym ataku, który przeżył w korku, wracając ze Śląska do Warszawy. Podczas ataku uświadomił sobie, że nadal jest mocno związany ze swoimi rodzinnymi stronami.

Marta jest studentką ASP. Dziewczęca, ekscentryczna, zwraca na siebie uwagę. Gdy lekarze diagnozują u Marty nowotwór, kobieta nie chce podjąć leczenia. Andrzej pomaga jej zmierzyć się chorobą i próbuje skłonić do rozpoczęcia leczenia.

Zawstydzony wybuchem złości przy Marysi, Andrzej wyznaje Barbarze, że jest podenerwowany od chwili, gdy dowiedział się o umorzeniu wojskowego śledztwa w sprawie śmierci Szymona. Andrzej sugeruje, że mogłaby przygotować opinię, iż terapia została przeprowadzona prawidłowo. Barbara wskazuje przyczynę gniewu Andrzeja: złość na Szymona oraz traumatyczne doświadczenia z młodości związane z rodzicami. Terapeuta opisuje beznadzieję swojej egzystencji: cierpi na bezsenność, nie potrafi wysłuchać pacjentów ani rozpakować kartonów po przeprowadzce. Opowiada o powracającym koszmarze sennym: wilgotna, ciemna jaskinia, gdzie atakują go oślizgłe stworzenia – próbuje uciekać, ale brakuje mu tchu. Oboje doszukują się związku między snem a relacją Andrzeja z matką.

Na sesji chłopiec jest w dobrym humorze: dziękuje Andrzejowi za podlewanie owsa i chwali się, że z Julką przygotowują zielnik. Wpada spóźniona Anita – Antek mówi jej, że chce nocować u ojca. Jacek jest zachwycony pomysłem, ale Anita ostro się sprzeciwia i każe mu zająć się nową dziewczyną – jak się okazuje byłą nauczycielką Antka. Anita i Jacek zaczynają się kłócić, więc Andrzej zabiera Antka do drugiego pokoju. Antek jest przekonany, że znów wywołał kłótnię rodziców. Andrzej tłumaczy, że przechodzą teraz ciężkie chwile z powodu rozstania, ale ich ból kiedyś minie. Andrzej wraca do Jacka i Anity. Jacek tłumaczy, że poprosił kiedyś Magdę o pomoc przy zdiagnozowaniu dysleksji Antka i tak zaczęła się ich bliższa znajomość. Wyznaje, że poradził sobie z ich rozstaniem i jest szczęśliwy.

Gustaw jest dyrektorem generalnym dużego konsorcjum budowlanego. Trafia na terapię z powodu powtarzających się ataków paniki. Szybko okazuje się, że za zasłoną stonowanego, ułożonego życia kryje się zaniepokojony starszy człowiek. Staroń oskarża prowadzących warsztaty „Jak odejść” o sekciarstwo i uczenie egoizmu. Decyzję o podróży przyśpiesza zdjęcie, które Olga wysłała matce – obcięła długie włosy, które zapuszczała od dziecka. Gustaw z przerażeniem opisuje nędzne warunki, w jakich mieszka Olga. Przyznaje, że córka była wściekła, gdy zjawił się u niej bez uprzedzenia. Dziewczyna zarzuca ojcu apodyktyczność i wyznaje, że uciekła do Indii, by się od niego uwolnić i usamodzielnić. Wyznanie przeraziło Gustawa, który poczuł, że traci córkę. Wspomina początek ataku, jaki przeżył w Indiach, gdy wydawało mu się, że wrócił do swojej sypialni, którą dzielił z bratem. Andrzej sugeruje, że wróciło do niego to samo uczucie straty – wówczas utracił brata, teraz odchodzi od niego córka.

Wycieńczona Marta prosi Andrzeja o minutę snu. Po przebudzeniu niszczy swój model, którego fragmenty rozsypują się po całym pomieszczeniu. Andrzej znów próbuje namówić Martę na leczenie. Ta wyznaje, że nie chce być ciężarem dla rodziców, którzy zajmują się już jej chorym bratem Filipem. W dzieciństwie źle zdiagnozowali u niego schizofrenię. Marta wspomina jedyne szczęśliwe wakacje, kiedy Filip przebywał na leczeniu, a ona wyjechała z rodzicami nad morze. Prawie się utopiła, ale nie zawołała na pomoc rodziców, bo nie chciała ich martwić. Marta opowiada o rodzicach i o wspólnej opiece całej rodziny nad Filipem. Andrzej uświadamia jej, że została obarczona zbyt dużą odpowiedzialnością. Dziewczyna wyznaje, że ma poczucie winy –schizofrenię może wywołać wirus, którym zarazi się ciężarna matka, a Marta przechodziła wówczas ciężką grypę. Andrzej tłumaczy, że nie da się jednoznacznie określić przyczyn schizofrenii. Przekonuje Martę, że nie może kolejny raz poświęcać życia dla spokoju rodziców.

W gabinecie Barbary Andrzej streszcza opowieść Marysi. Jej matka zadzwoniła po ojca Andrzeja, który całą noc czuwał przy swojej byłej żonie. Terapeutę dziwi fakt, że wyparł z pamięci całe zdarzenie. Oskarża ojca o egocentryzm i brak zainteresowania rodziną. Wyznaje, że boi się, iż upodobni się do niego, a jego dzieci nie będą się chciały z nim kontaktować. Andrzej przyznaje, że zawsze bał się ojca i ukrywał przed nim prawdziwe uczucia. Barbara sugeruje, że matka utrudniała Andrzejowi usamodzielnienie się i nawiązanie bliższego kontaktu z ojcem. Andrzej zarzuca Barbarze brak empatii i trzymanie strony jego ojca. Twierdzi, że jest już za późno na stworzenie z nim prawdziwej więzi i że w przeszłości to matka była ofiarą.

Natalia mocno to przeżywa, choć przyznaje, że Kuba – egocentryczny i wygodny – byłby marnym kandydatem na męża i ojca. Andrzej przypomina, że matka Natalii również zaszła w nieplanowaną ciążę. Prawniczka wyznaje, że matka zawsze jej wypominała, iż córka jest jej błędem, który pociągnął za sobą kolejne. Jej rodzice poznali się w Gruzji, gdzie matka przebywała na praktykach i poznała swego przyszłego męża, za którym pojechała do Polski. Matka twierdziła, że przez Natalię nie mogła nauczyć się polskiego ani dokończyć doktoratu. Natalia przypomina sobie, że często zostawała w dzieciństwie pod opieką innych osób, ale usprawiedliwia matkę swym trudnym charakterem. Ciepło wspomina okres mieszkania u dziadków, co Andrzej tłumaczy poczuciem ulgi, że nie słyszała od matki słów wyrzutu.

Anita wyjeżdża ze swoją siostrą – po rozwodzie Dominiki i śmierci mamy siostry zbliżyły się do siebie. Dominika przejęła po rodzicach firmę wędliniarską w Rawie. Antek spędzi ten czas u Jacka, który ma odebrać go po sesji. Anita dziękuje Andrzejowi za pomoc – chłopiec wyraźnie odżył, nie objada się i lepiej sypia. Opowiada o wspólnym obiedzie w restauracji i rozmowie o poronieniu. Andrzej dostrzega zbyt nagłą zmianę w chłopcu i sugeruje, że Antek zachowuje się idealnie, by uszczęśliwić rodziców, bo jest przekonany, że jego problemy są przyczyną kłótni Anity i Jacka. Wściekła, Anita zarzuca Andrzejowi, że chce jej zepsuć wakacje. Andrzej wyciąga z Antka jego sposoby na schudnięcie. Okazuje się, że chłopiec powstrzymuje się od jedzenia pod wpływem krytycznych uwag rodziców i klasowego wroga.

Na sesji pojawia się zmęczony Staroń. Terapeuta wypytuje go o samopoczucie – na sen pomagają mu silne tabletki załatwione przez znajomego lekarza. Zaniepokojony Andrzej radzi konsultację z lekarzem psychiatrą. Staroń wyśmiewa próbę odkrywania samego siebie – odczytuje ją jako żałosne karmienie się złudzeniami. Gorzko konstatuje, że na starość człowiek robi się nieużyteczny i nikt się nim nie interesuje. Opowiada sen: wchodzi na zebranie zarządu i roztrzaskuje głowy wielkim młotkiem, aż wszystkie wybuchają. Wyrzuca z siebie żal do firmy, która nie doceniła jego wieloletnich starań. Teraz chce być silniejszy, by móc walczyć z durniami. Denerwuje go, że żona poprosiła o przyjazd wszystkie dzieci.

Aby zatuszować wycieńczenie, Marta robi makijaż – Andrzej twierdzi, że choroby nie da się ukryć. Dziewczyna twierdzi, że jej matka nie zauważyła niczego złego, więc nie powiedziała jej o chorobie, mając nadzieję, że sama się domyśli. W trakcie sesji do Marty wydzwania matka, przejęta stanem zdrowia Filipa, który odstawił leki. W przeszłości Filip kilkakrotnie próbował się zabić, a następnie był hospitalizowany. Matka Marty wyrzuca jej, że powinna bardziej troszczyć się o brata. Andrzej próbuje uświadomić Marcie, że opieka nad Filipem nie należy do jej obowiązków. Dzwoni Filip – Marta obiecuje, że zabierze go do lekarki. Po rozmowie zaczyna płakać i zastanawiać się, jak on może ją kochać, skoro to przez nią jest chory.

Marysia i Andrzej przechadzają się po parku. Marysia wyznaje, że okłamała go – to nie jej matka zadzwoniła po jego ojca. To matka Andrzeja kolejny raz próbowała szantażować byłego męża pogróżkami o samobójstwie. Marysia zdradza, że ojciec Andrzeja utrzymywał kontakt z nią i jej matką, żeby wiedzieć, co dzieje się u syna. W czasie sesji u Barbary Andrzej twierdzi, że Marysia go zdradziła i uległa manipulacjom jego ojca. Barbara zauważa, że Andrzej traktuje relacje z bliskimi jak wojnę – każdy musi opowiedzieć się po czyjejś stronie. Andrzej przyznaje, że ojciec wyzwala w nim najgorsze emocje. Opowiada Barbarze o jego ciężkim stanie. Barbara tłumaczy, że kiedyś ojciec nie miał odwagi się z nim spotkać, a teraz Andrzej zachowuje się tak samo w stosunku do niego.

Andrzej zauważa, że przez lata tłumiła w sobie cierpienie po aborcji i teraz ich rozmowa nie dotyczy dziecka, ale aborcji. Natalia przyznaje, że nie wie, co ma robić. Wychodzi na jaw wypierany lęk przed ciążą i macierzyństwem. Natalia opisuje, jak postrzega rolę matki – to ktoś, kto nie widzi świata poza swoim dzieckiem i terroryzuje otoczenie jego potrzebami, co uczy dziecko egocentryzmu i manipulowania innymi. Okazuje się, że Natalia tak widzi swoją siostrę. Opowiada historię, jak jej ciężarna matka dostała w sklepie ataku histerii i zaczęła krwawić – Natalia była przekonana, że matka umiera. Dziewczynkę odsunięto na boczny tor – teraz niemowlak był najważniejszy – a potem odesłano do dziadków. Natalii nie wolno było dotknąć siostrzyczki, która całe dnie płakała.

Andrzej wyznaje, że martwił się o Antka. Jacek komentuje, że chłopiec znów jest sobą – opycha się jedzeniem jak dawniej. Terapeuta pokazuje mu różnicę między dietą a głodówką. Opowiada o reakcji chłopca na brak kontaktu z rodzicami po poprzedniej sesji – po intensywnej głodówce Antek zaczął jeść jedną kanapkę za drugą. Jacek wyrzuca z siebie złość na Anitę, która wyjechała, i na Andrzeja, który zawiódł chłopca, gdy odwołał zeszłotygodniową sesję. Terapeuta podaje powód – śmierć ojca. Andrzej uświadamia Jackowi, że cudowna przemiana Antka nastąpiła po rozmowie o poronieniu, kiedy poczuł, że niedoskonałe dziecko jest przez nich odrzucane. Poczucie opuszczenia chłopiec próbuje zabić jedzeniem. Jacek uświadamia sobie, jak bardzo samotny jest jego syn.

Olga pyta, czy Gustaw zachorował przez nią – to po jej wyjeździe zaczęły się ataki paniki. Andrzej tłumaczy, że załamanie nerwowe jest wynikiem wielu czynników. Dziewczyna zaczyna opowiadać o przyjeździe ojca do Indii – pomyślała, że tak jak niegdyś zjawił się, by zabrać ją do domu. Okazało się, że Gustaw przyjechał, bo się o nią bał. Andrzej uświadamia jej, że rodzice nie potrafią czasem powstrzymać się od ingerencji w życie dzieci, zwłaszcza, jeśli podejrzewają, że dzieje się z nimi coś złego. Dziewczyna niechętnie przyznaje, że woli ojca schorowanego, bo nareszcie nie mówi innym, co mają robić. Andrzej pokazuje jej, że oboje z ojcem są w podobnej sytuacji – pozbyli się ochrony, odsłonili swoje uczucia i teraz mają szansę na zbudowanie czegoś nowego.

Marta opisuje, jak pod wpływem sugestii lekarza poprosiła swoją przyjaciółkę Ankę, żeby przyjechała do niej w nocy po chemioterapii. Na jaw wychodzi, że była na nią obrażona, gdy ta przyjęła ofertę pracy w firmie, w której pracuje Malwina, obecna dziewczyna Mateusza. Marta odczytała decyzję Anki jako zdradę. Andrzej analizuje fakty i uświadamia jej, że decyzja przyjaciółki nie miała podłoża personalnego. Marta opisuje konkretne podejście Anki do jej choroby – rak sobie pójdzie, Marta wyzdrowieje, pozamiatane – oraz opiekę, jaką ją otoczyła. Marta zauważa, że Andrzej potrafi dokonać chłodnej analizy, podczas gdy ona na wszystko reaguje histerycznie, szczególnie, kiedy ma wrażenie, że wszyscy ją odrzucają.

Na sesji u Barbary Andrzej wyrzuca jej, że zamiast przyjść na pogrzeb wysłała tylko telegram. Ta tłumaczy się, że w ostatniej chwili doszła do wniosku, iż powinna zachować dystans, a wsparcia udzieli mu później w gabinecie. Terapeuta czuje się winny, że zajmował się pacjentami i przyszedł na sesję do Barbary zamiast odwiedzić ojca, gdy ten był jeszcze przytomny. Nie potrafił mu wybaczyć ani go pokochać – ma poczucie, że zawiódł jako syn, bo nigdy nie dał im szansy na szczerą rozmowę. W końcu Andrzej wyjawia swoje wątpliwości – nie wie, czy powinien nadal być terapeutą. Opowiada o cenie, którą muszą płacić – nie wolno im okazać słabości, przeraża ich bliskość z drugim człowiekiem.

Po wizycie w przychodni Natalia powiedziała o poronieniu matce, która od kilku dni się nią opiekuje. W czasie szczerej rozmowy matka wyznała, że od lat czekała na taką bliskość. Natalia wyrzuciła jej, że w takim razie sama mogła zrobić pierwszy krok. Matka zaprzeczyła, twierdząc, że córka ją odpychała. Natalia uświadamia sobie, że stworzyła z ojcem obóz przeciwko matce i czuje, że padła ofiarą manipulacji ojca. Andrzej pokazuje jej, że matka żyła w poczuciu zagrożenia i to, co córka brała za atak, mogło być formą obrony. Do Natalii dociera, że bała się miłości i macierzyństwa, tak jak jej matka. Andrzej sugeruje, że ich rozmowy mogą być początkiem nowej relacji i namawia ją na wykorzystanie tej szansy dopóki rodzice jeszcze żyją.

Antek opowiada, że jego klasowy wróg Szajer nagrał go w przebieralni do wuefu, a film przesłał całej klasie, także Julce. Rano puścił nagranie w pracowni komputerowej. Antek tłumaczy, że była to zemsta, bo Julka nie chciała się z nim umówić, podczas gdy z Antkiem spędza dużo czasu. Do mieszkania wpadają Anita i Jacek. Przytulają Antka. Jacek wypytuje, kto nakręcił film, bo chce porozmawiać z rodzicami tej osoby. Anita sugeruje raczej zmianę szkoły. Jacek wścieka się, że to ucieczka i wrażliwe dziecko wszędzie będzie się męczyć. Zaczyna się kolejna kłótnia nad głową Antka. Andrzej nie wytrzymuje i wybucha – każe im zaprzestać awantur i zacząć w końcu myśleć o synu. Anita wyznaje, że myśli o powrocie do rodzinnej Rawy, by pomóc siostrze uratować upadającą firmę.

Dziewczyna martwiła się o ojca i obwiniała o wywołanie jego choroby. Nie może jednak dopuścić, by poczucie winy przejęło kontrolę nad jej życiem. Olga wyznaje, że jest w związku z Ute. Gustaw krytykuje różnicę wieku między nimi. Denerwuje go, że córka powiedziała mu o wszystkim na końcu, po matce i Andrzeju. Sugeruje również, że to może przejściowe uczucie. Olga przypomina jego słowa, które kiedyś powiedział synowi przyłapanemu na paleniu – nie wolno robić niczego, czego nie można zrobić publicznie. Według Gustawa, kobiety zawsze szukają męża podobnego do ojca. Olga odrzuca mężczyzn, więc widocznie on zawiódł jako ojciec. Andrzej sugeruje, że Gustawowi jest ciężej zaakceptować fakt, iż Olga ukrywała swój związek przed nim.

Andrzej zapisał sobie numer do matki Marty po tym, jak dziewczyna kiedyś korzystała z jego telefonu. Andrzej spotkał się z nią i opowiedział o chłoniaku Marty, podjęciu leczenia i jej złym stanie zdrowia. Zaskoczona wiadomością o chorobie matka od razu udała się do szpitala. Andrzej wyjawia, że towarzyszył jej w szpitalu, ale matka chciała zostać z córką sama. Przeprasza Martę za złamanie zasad prywatności. Ta nie przyjmuje przeprosin – jest nadal zła na terapeutę i twierdzi, że nie można mu ufać. Rozwściecza ją permanentna obecność matki, choć Marta jest jej wdzięczna, że zdjęła z niej część odpowiedzialności za sprawy związane z hospitalizacją. Odwiedza ją także ojciec. Dziewczyna ma poczucie winy, że matka kursuje między dwoma szpitalami, opiekując się dwójką dzieci.

Marysia czuje ulgę, że oddała matkę do domu opieki. Zrobiła to, by ratować małżeństwo, ale wtedy w jej życiu pojawił się Andrzej. Twierdzi on, że najważniejsza jest więź między dziećmi i rodzicami, a nie miejsce zamieszkania. Te słowa wywołały wściekłość Marysi – gdyby Andrzej doszedł do takich wniosków wiele lat temu, sprawy między nimi mogły potoczyć się inaczej. Nadal nie może wybaczyć mu tego, że pozwolił jej odejść. Całą swoją uwagę i czas poświęcił matce. Marysia nie potrafiła zaakceptować jego słabości, dlatego wyszła za silnego Jana. Barbara pyta, czy Marysia jest gotowa na związek z Andrzejem. Andrzej czeka na Marysię w samochodzie. Odbiera telefon od ojca Szymona i odrzuca propozycję ugody. Zapłakana Marysia unika rozmowy z Andrzejem. Obiecuje zadzwonić i odchodzi.

Natalia gratuluje Andrzejowi pomyślnego zakończenia sprawy Szymona. Ona też czuje się świetnie. Wyznaje, że postanowiła spróbować czegoś nowego i zmienia pracę. Brak entuzjastycznej reakcji Andrzeja wywołuje złość Natalii – zarzuca mu, że ciężko go zadowolić i wszystko psuje. Natalia opowiada o wizycie u rodziców, w trakcie której chciała powiedzieć ojcu o poronieniu, ale zniechęciły ją jego niedelikatne komentarze na temat in vitro. Andrzej tłumaczy, że powinna postępować zgodnie ze swoimi pragnieniami, a dzięki in vitro na świat przyszło wiele zdrowych dzieci. Pokazuje jej, jak odnosi do siebie ogólne uwagi ojca i zmienia według nich własne plany.

Rozmowa Anity i Jacka zaczyna się od wzajemnych wyzwisk. Gdy Andrzej pyta o decyzję w sprawie przeprowadzki, oboje milkną. Przyznają, że nie są w stanie dojść do porozumienia. Andrzej ostro uświadamia im, że ich syn jest bystry, wrażliwy i rozumie więcej, niż im się wydaje. Istnieje ryzyko, że przestanie im ufać bez względu na podjętą decyzję. Anita przyznaje, że od tygodnia Antek się nie odzywa. Według Andrzeja to dobry objaw – wreszcie zamiast winy czuje złość. Anita wyznaje, że nie może patrzeć na cierpienie syna, ma wrażenie, że jest na nią wściekły. Ona musi myśleć też o własnych uczuciach, nie wolno jej poświęcić się Antkowi. Jacek proponuje, żeby chłopiec zamieszkał u niego, weekendy spędzał u Anity w Rawie, a niedzielną kolację będą jedli wspólnie.

Staroń przeprasza za wtargnięcie i mówi Andrzejowi, że psychiatra zmienił mu lekarstwa na słabsze – cieszy go to, bo nie chce brać tabletek do końca życia. Chce też częściej przychodzić na terapię. Olga wyjechała z Ute do Niemiec. Staroń wydaje się być pogodzony z jej decyzjami. Opowiada o kolejnym ataku – nietypowym, bez problemów z oddychaniem – w trakcie którego uświadomił sobie, że wydarzenia ostatnich tygodni były wielką próbą przed ostatecznym rozstaniem, kiedy Olga ostatecznie się usamodzielni. Andrzej zauważa, że intensywną psychoterapią Gustaw chce wypełnić pustkę w swoim życiu. Gustaw po raz pierwszy przyznaje, że uważa się za pacjenta, ale odnosi wrażenie, że terapeuta ma ochotę się go pozbyć, tak jak kiedyś ojciec, który spędzał wolny czas na muzykowaniu w szopie.

Andrzej daje Marcie naprawiony projekt dyplomowy, co sprawia jej dużą przyjemność. Marta pokazuje kopertę od Mateusza. Boi się, że znajdzie w niej list miłosny. Terapeuta sugeruje otwarcie koperty – w środku jest zaproszenie na ślub Mateusza i Malwiny. Marta zaczyna płakać i krzyczy, że Andrzej zawsze namawia ją na coś, czego ona potem żałuje. Marta dochodzi do wniosku, że terapia u Andrzeja nauczyła ją, by innych do niczego nie zmuszać. Opowiada, że zmarła jedyna dziewczyna, z którą się zaprzyjaźniła w szpitalu. Zaczyna płakać i przyznaje, że ona wywinęła się śmierci dzięki Andrzejowi. Informuje terapeutę, że to ich ostatnie spotkanie. Terapeuta sugeruje kontynuowanie rozmów o rodzicach i Filipie, ale dziewczyna stanowczo odmawia – sesje nauczyły ją, że powinna skoncentrować się na sobie.

Na sesji u Barbary Andrzej od razu wyznaje, że Marysia go zostawiła, co zresztą przeczuwał już wcześniej. Andrzej twierdzi, że ich związek to była czysta fantazja bez szans na powodzenie w realnym świecie. Tak samo nie walczył o Martę, która zrezygnowała z psychoterapii. Andrzej opowiada, do jakich doszedł wniosków – potrzebuje przerwy w pracy. Nie ma siły walczyć o pacjentów, najchętniej by się ich pozbył, popełnia podstawowe błędy, tak jak w przypadku Natalii, której powiedział, jak ma postąpić. Czuje się zagubiony. Chce przerwać terapię u Barbary, by odnaleźć samego siebie nim będzie za późno. Barbara wyznaje, że Andrzej jest jedynym terapeutą, jakiego podziwia i to on był inspiracją do napisania jej książki – nie jego romans z Weroniką, ale sposób, w jaki pracuje z pacjentami.