Korzystając z łaźni publicznej, którą zaprojektował i wybudował jego dziadek, chłopiec ze starożytnego Rzymu przenosi się w bardzo dziwne miejsce.

Rzym, rok 128 naszej ery. W złotym wieku innowacji architekt łaźni Lucius stara się znaleźć nowe rozwiązania, które wyróżnią jego projekty.

Kiedy konsul Lepidus prosi go, aby wybudował zewnętrzną łaźnię z widokiem na Wezuwiusz, Lucius nagle zdaje sobie sprawę, że kąpie się z dziwnie wyglądającymi małpami.

Pod wrażeniem kreatywności Luciusa cesarz Hadrian zaprasza go do swej wykwintnej willi i zleca mu wybudowanie prywatnej łaźni.

Lucius kończy pracę nad łaźnią dla żołnierzy walczących na froncie. I to ledwie na czas, bo okazuje się, że są oni w wielkiej potrzebie.

Podczas długiej podroży do domu Lucius trafia z niezbyt gościnnej tawerny do wygodnej toalety epoki Edo przy drodze do Tokaido.

Lucius spotyka grupę wyjątkowo źle wychowanych mężczyzn, którzy zdają się nie mieć pojęcia o etykiecie korzystania z łaźni.

Na placu budowy spa w stylu rzymskim we współczesnej Japonii Lucius spotyka kolegę po fachu.

Cesarz Hadrian prosi Luciusa, aby zaangażował się w budowę wielkiej łaźni publicznej w imieniu jego syna i następcy tronu imperium.

Aby podkopać pozycję cesarza w oczach ludu, część senatorów knuje, jak pozbyć się człowieka, który stoi za popularnymi łaźniami, czyli Luciusa.