Іосіф Вісарыёнавіч Сталін (сапраўднае прозвішча Джугашвілі) нарадзіўся ў Горы, Тыфліская губерня, Расійская імперыя - савецкі палітычны, дзяржаўны, ваенны і партыйны дзеяч, расійскі рэвалюцыянер. Фактычны кіраўнік СССР. Генеральны сакратар ЦК КПСС (1922-1953). Маршал Савецкага Саюза (1943), Генералісімус Савецкага Саюза (1945). Народны камісар абароны СССР (з 19 ліпеня 1941 года), Старшыня Саўнаркама СССР і Старшыня Дзяржаўнага камітэта абароны СССР. Займаў таксама пасады: З 3 красавіка 1922 па 10 лютага 1934 года - генеральнага сакратара, затым - сакратара ЦК ВКП(б) (з 1952 года - КПСС), з 19 снежня 1930 года, пасля заняцця пасады Вячаславам Молатавым старшыні Рады народных камісараў СССР замест Аляксея Рыкава. У 1912 годзе па прапанове У.І. Леніна быў уключаны ў ЦК РСДРП. Тады ж Іосіф Джугашвілі канчаткова абраў сабе псеўданім "Сталін". Падчас Кастрычніцкай рэвалюцыі, Другім Усерасійскім з'ездам быў абраны чальцом УЦВК і СНК. У 1922 годзе на Пленуме ЦК РКП(б) быў абраны членам Аргбюро і Палітбюро ЦК РКП(б), а таксама Генеральным сакратаром ЦК РКП(б) (пры знаходжанні Леніна на пасадзе Старшыні СНК СССР). У 1930 годзе, пасля паслаблення і смерці Леніна, Сталін канчаткова выйшаў пераможцам з унутрыпартыйнай барацьбы, стаўшы кіраўніком дзяржавы. Сталін з'яўляўся фактычным заснавальнікам таталітарнай дыктатуры ў СССР. У 1928-1929 гадах быў ініцыятарам пераходу з курса новай эканамічнай палітыкі (НЭПа) на курс індустрыялізацыі, калектывізацыі і пабудовы планавай эканомікі, актывізаваў палітыку культурнай рэвалюцыі ў СССР.