Janusz Zaorski (ur. 19 września 1947 w Warszawie) – polski scenarzysta, reżyser i producent filmowy, w latach 1994–1995 przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Jest synem Tadeusza Zaorskiego, zajmującego w latach 60. stanowiska wiceministra kultury i sztuki oraz szefa kinematografii polskiej, a także młodszym bratem aktora Andrzeja Zaorskiego.

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Ukończył następnie (w 1969) studia na Wydziale Reżyserii łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej. Jako reżyser debiutował w 1970. W około dziesięciu filmach wystąpił również jako aktor.

W 1987 został przewodniczącym Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych, a rok później kierownikiem artystycznym Zespołu Filmowego „Dom”. W latach 1987–1989 zasiadał w Komitecie Kinematografii, od 1991 do 1993 sprawował urząd prezesa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji, a od 1994 do 1995 przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

W 2011 został odznaczony przez ministra Bogdana Zdrojewskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[1]. W tym samym roku otrzymał nagrodę Tele-Splendor (za dar mówienia o tym, czego nie widać, za umiejętność pokazywania tego, czego nie słychać, za najbardziej telewizyjne słuchowisko)[2]. Powołany w skład kapituły Nagrody Literackiej im. Leopolda Staffa.