Aleksander Fogiel urodził się w 1910 roku w Siedlcach. Na dużym ekranie debiutował dopiero w 1958 roku rolą Apostoła w "Bazie ludzi umarłych". Debiut Fogla uważany jest za jeden z najwybitniejszych sukcesów polskiego aktorstwa filmowego. Aktor rozwiązał tutaj problem ekspresji filmowej, zdołał stworzyć mocną, sugestywną postać, nie wyrzekając się dyskrecji i umiaru. Debiut filmowy poprzedziła wieloletnia wędrówka przez sceny Wrocławia, Jeleniej Góry, Częstochowy, Poznania, Szczecina. Po znakomitym przyjęciu gry Fogla w "Bazie ludzi umarłych", pojawiał się w kolejnych, niejednokrotnie wybitnych filmach. Zagrał m.in. włóczęgę w "Nikt nie woła" Kutza, szlachcica hiszpańskiego w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" Hasa czy Jóźwiaka w "Jak rozpętałem II wojnę światową". Aleksander Fogiel zmarł w wieku 86 lat, zapisując się na stałe w historii polskiej kinematografii.

Zagrał w ponad stu filmach i serialach telewizyjnych. Największe uznanie oraz popularność przyniosły mu te pierwsze, zaproponowane przez Kazimierza Kutza, Czesława Petelskiego, Jerzego Passendorfera i Aleksandra Forda. Do najbardziej znanych można zaliczyć m.in. rolę Maćka z Bogdańca w polskim filmie historycznym Aleksandra Forda Krzyżacy z 1960 roku, oraz rolę Sołtysa w trylogii komediowej Sylwestra Chęcińskiego Sami swoi, Nie ma mocnych, Kochaj albo rzuć.

Urodził się 26 lutego 1910 roku w Siedlcach – zmarł 17 stycznia 1996 roku w Łodzi. Debiutował w 1928 roku na scenie Teatru Wojska Polskiego w Warszawie. Aktorski egzamin eksternistyczny zdał dopiero po wojnie (1947). Występował w teatrach: Polskim we Wrocławiu (1947-1949), Dramatycznym w Częstochowie (1949-1951), Dramatycznym w Szczecinie (1951-1952), Dramatycznym w Poznaniu (1952-1959), Powszechnym w Łodzi (1959-1961, 1963-1979), im. Stefana Jaracza w Łodzi (1961-1963), im. Juliusza Osterwy (1979-1981). Był również dramaturgiem oraz reżyserem i scenografem teatralnym.

Zmarł w Łodzi i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym na Dołach (kwatera XXV, rząd 18, grób 21) [Wikipedia].