Spanische politische Komödie, in der der junge Alfredo im Madrid der 1990er Jahre eine Straßentheatergruppe gründet, die sich aus der Hausbesetzerszene zusammensetzt. Als die Gruppe mit der ETA kollaboriert, entstehen Probleme ungewohnten Ausmaßes. Die Gruppe droht zu zerbrechen.

Заснет като документален филм, Noviembre е разказ за една радикална арт-трупа от Мадрид, чийто членове се отказват от мейнстрийм кариерата, за да опитат да освободят изкуството от ограниченията на цензурата и комерсиалността в капиталистическото общество. Правят нелегални, провокативни улични представления, живеят в окупирани къщи (скуотове). В “Noviembre” се преплитат псевдо-документални кадри от акциите и живота на артистите, както и интервюта с героите(така както биха изглеждали няколко години след разпадането на групата), в които те разказват историята на възхода и трагичния завършех на трупата. Филмът се върти около въпросите “Възможно ли е изкуството да бъде освободено от ограниченията на капиталистическата култура?” и “Възможни ли са революционни социални промени само чрез радикализиране на изкуството?”.

演员的星尘回忆录，政治与艺术关系的反映，竟构成一部《玩谢麦高维治》式的大胆实验作。廿一世纪四十年代，数位年迈的演员追忆往时伙伴阿弗杜。他是个九十年代的戏剧学生，自创剧团在马德里的大街小巷演出，并渐由革新剧场方式深化为抨击政治及社会不公：他们搬演布纽尔经典《被遗忘的人》(Los Olvidados，1950)，甚至模仿恐怖份子犯案，以为政治剧场终会改变政治现实。影片改编一个七十年代剧团的真实事迹，用纪录片形式呈现虚构情节，且跨越时空，自未来回顾现在，审视当前世界的政经局势，概念极之复杂破格。故事于2001年9月悲剧收场，艺术能否拯救现实，留下一个意义深远的问号。

Empujado por su espíritu todavía idealista, Alfredo decide crear "un arte más libre, hecho con el corazón, capaz de hacer que la gente se sienta viva". Su concepto del teatro va más allá del escenario, se traslada a la calle, cara a cara con el público esperando que éste se implique, provocándolo si es necesario. Sus actuaciones cargadas de denuncia social, sin límites ni censuras, llevan a poner en alerta a las fuerzas del orden público... (FILMAFFINITY)

Empujado por su espíritu todavía idealista, Alfredo decide crear "un arte más libre, hecho con el corazón, capaz de hacer que la gente se sienta viva". Su concepto del teatro va más allá del escenario, se traslada a la calle, cara a cara con el público esperando que éste se implique, provocándolo si es necesario. Sus actuaciones cargadas de denuncia social, sin límites ni censuras, llevan a poner en alerta a las fuerzas del orden público...

Impelled by a spirit which still preserves a patina of idealism, Alfredo arrives to Madrid with the intention to create "a performance that is free, straight from the heart, capable of making people feel alive". His concept of what acting should be begins beyond the stage, out in the streets face to face with the public. Outdoors, in any town square, in a park or in the city's most commercial street, Alfredo and his troupe November start the show; demons to provoke passers-by, displays of social conscience, actions taken to the extreme to put the forces of law and order on full alert. There are no limits, no censorship; only ideas which are always valid so long as the public ceases to be the public and becomes part of the show swept by surprise, fear, tears or laughter. Theater as life, life as theater… there is no longer any difference.

Alfredo, sanatın dünyayı değiştirebileceğine ya da, belki daha doğrusu, dünyanın vaziyetini değiştirirebileceğine hâlâ inanmaktadır. Özgür düşünceli arkadaşlarıyla biraraya gelip Kasım adını verdikleri tiyatro grubunu oluşturur; para kabul etmeyeceklerine dair temel bir prensibe dayanan kendi manifestolarını yaratırlar. Metro, caddeler ve herhangi bir kamu alanı sanatsal yaratıcılık mekânına dönüştükçe eğlence başlar. Oyuncular yoldan geçenlerle karşılıklı ileşitim kurarlar: oyun oynar, şarkı söyler, çılgın kostümler giyip danseder, kendilerini ifade etmek için pek çok farklı yöntem denerler. Polis malzemelerine el koyduğunda, bu, grubu sadece daha fazla ateşler ve performansları gittikçe daha yüklü bir sosyal bilinç kazanır. Ancak grup para karşılığı bir iş teklifi aldığında hangi yoldan gitmeleri gerektiği konusunda oyuncuların fikirleri birbirlerinden farklıdır