Chevy Chase slår meg som ein morosam fyr så lenge han ikkje gjer for mykje ut av seg. Komikarar som prøver for hardt å vere morosame kan fort bli slitsame. Chevy Chase har sine framferder der han er sånn, men i Fletch går han frå vits til vits utan at filmen stopper opp og strekk dei rimeleg enkle poenga ut i det lange.

Såleis undervurderer ikkje Fletch publikum si evne til å ta poenga hurtig og med ein gong. Chevy Chase som privatetterforskar blir utruleg morosamt, og trådane i filmen samlar seg heilt greitt dei òg. Eg er positivt overraska over denne godbiten.