На четиринадесет години Пола мрази тялото си. Опитвайки се да изрази чувствата си, Паула създава блог и става част от голяма виртуална общност, която споделя нейните проблеми. Оставайки анонимна, тя качва съдържание, записано на мобилния й телефон, разкривайки приятелите и семейството си. Чувството за принадлежност заслепява Паула, която започва да върви по самотен път, в който булимията и анорексията са скрити като алтернативи в търсенето на себеприемане.

V pouhých čtrnácti letech Paula nenávidí své tělo. Ve snaze vyjádřit své pocity si Paula založí blog a stane se součástí velké virtuální komunity, která sdílí její problémy. Ukrytá v anonymitě nahrává obsah nahraný mobilním telefonem, čímž odhaluje své přátele a rodinu. Pocit sounáležitosti zaslepí Paulu, která začne kráčet osamělou cestou, na níž jako alternativy při hledání sebepřijetí číhají bulimie a anorexie.

Paula is nog maar veertien jaar oud en haat haar lichaam. In een poging uiting te geven aan wat ze voelt, creëert Paula een blog en wordt ze onderdeel van een grote virtuele gemeenschap die haar problemen deelt. Ze schuilt in de anonimiteit en uploadt inhoud die is opgenomen met haar mobiele telefoon, waardoor haar vrienden en familie zichtbaar worden. Het gevoel ergens bij te horen verblindt Paula, die een eenzaam pad begint te bewandelen waarin boulimia en anorexia op de loer liggen als alternatieven in de zoektocht naar zelfacceptatie.

At only fourteen years old, Paula hates her body. In an attempt to express what she feels, Paula creates a blog and becomes part of a large virtual community that shares her problems. Shelter in anonymity, she uploads content recorded with her cell phone, exposing her friends and family. The feeling of belonging blinds Paula, who begins to walk a lonely path in which bulimia and anorexia lurk as alternatives in the search for self-acceptance.

Paula a 11 ans. L'école l'ennuie et elle n'a qu'un seul ami, Achille. Son père lui fait une surprise : ils vont passer l'été dans leur maison au bord d'un lac. Mais ce qui était censé être une escapade relaxante se transforme peu à peu en une expérience d'isolement suffocante. Le père de Paula devient de plus en plus oppressif. Si elle veut retrouver une vie normale, elle devra entrer en résistance. Le temps file, l'automne approche et ils ne rentrent toujours pas.

14 éves Paula már fiatalon utálja a testét. Az érzéseit megosztó blogján a családjáról és barátairól is videókat tölt fel. Az összetartozás érzése elvakítja, miközben egyre extrémebb tanácsokat kap követőitől a testsúlycsökkentésre.

Społeczeństwo narzuca kobietom nieosiągalne ideały urody. W obliczu tego faktu 14-letnia Paula (Lucía Castro) nie potrafi zaakceptować swojego ciała. Uważa, że jest za gruba. Lęk powoduje u niej dużą samotność. Nie znając lepszych sposobów na osiągnięcie samoakceptacji, Paula sięga po coraz to drastyczniejsze środki na drodze do odchudzenia. W rezultacie zapada na anoreksję i bulimię. W internecie natrafia na społeczność, w której znajduje sporo zrozumienia.

En una sociedad en la que los estereotipos de belleza femeninos resultan inalcanzables, una adolescente de sólo 14 años deberá transitar un solitario camino en la búsqueda de la aceptación propia, en el que la anorexia promete peligrosas soluciones.

En una sociedad en la que los estereotipos femeninos de belleza resultan inalcanzables, una adolescente de solo 14 años deberá transitar un solitario camino en la búsqueda de la aceptación propia, para la cual la anorexia promete peligrosas soluciones.