City Lights av Charles Chaplin har fleire artige innslag, inkludert den spennande boksekampen i byrjinga der ein av karakterane prøver å ta sjølvmord. Dette er sjølve symbolet på slapstick-komedie. Det er i stor grad fysisk og ingen tale. Det er uverkeleg og strid mot sunn fornuft. Denne forma for humor kan by på god latter og få meg til å glise av takksemd.

Eit av dei tinga eg synst var mest interessant med denne filmen, og for så vidt i andre Charles Chaplin-filmar eg har sett, er mekanikken i slik tidleg form for filmatisk historieforteljing. Trådane til historien er så enkle, at det... les resten.