Kharkiv, the 1930s. The heyday of Ukrainian art. Ambitious young poet Vladimir Akimov happily settles in at the new luxury "Slovo" House built specifically for artists. He comes from the provinces and works as a proof-reader in a printing press, and has never even dreamed of living under one roof with prominent Ukrainian writers and artists. He thinks his own poetry is genius, but nobody takes his literary efforts seriously, not to mention the occasional chuckles over his epigone poems. But fate smiles at him. The head of the political intelligence agency suggests that he become the author of a play written earlier. Akimov agrees, signing a non- disclosure note. The poet has no idea what price he will pay for this success. “‘Slovo’ House” is a story about a generation of Ukrainian artists persecuted by the totalitarian system, unfolding against the backdrop of one of the largest genocides of the 20th century: the Holodomor, which caused the death of almost 7 million people.

Charków, lata 30. ubiegłego wieku. Złote lata ukraińskiej sztuki. W nowym, luksusowym Domu "Słowo", zbudowanym specjalnie dla artystów, znajduje swoje miejsce młody, ambitny poeta Vladimir Akimov. Pochodzi z prowincji, pracuje jako korektor w prasie i nigdy nawet nie marzył, że zamieszka pod jednym dachem z uznanymi ukraińskimi pisarzami i artystami. Uważa swoją poezję za genialną, ale nikt nie traktuje poważnie jego wysiłków literackich, nie mówiąc już o okazjonalnych chichotach nad jego epigońskimi wierszami. Jednak los się do niego uśmiecha. Szef agencji wywiadu politycznego proponuje mu, aby został autorem napisanej wcześniej sztuki. Akimow zgadza się, podpisując notę o nieujawnianiu informacji. Poeta nie ma pojęcia, jaką cenę zapłaci za ten sukces. "Dom Słowo" to historia ukraińskiego pokolenia artystów prześladowanych przez system totalitarny - na tle jednego z największych ludobójstw XX wieku, Hołodomoru, który spowodował śmierć blisko 7 milionów ludzi.

Харків, 1930-ті роки. Золотий вік українського мистецтва. Молодий амбітний поет Володимир Акімов знаходить своє місце в новому, розкішному Будинку «Слово», побудованому спеціально для митців. Він родом із провінції, працює коректором у пресі й ніколи не мріяв жити під одним дахом із відомими українськими письменниками та художниками. Він вважає свою поезію геніальною, але ніхто не сприймає його літературні спроби серйозно, не кажучи вже про час від часу хихикаючи над його епігонськими віршами. Проте доля посміхається йому. Начальник політичної розвідки пропонує йому стати автором п’єси, яку він написав раніше. Акімов погоджується, підписуючи підписку про нерозголошення. Поет не підозрює, яку ціну заплатить за цей успіх.