在一間鮭魚色的客廳，有著掛毯、半身像、室內植物及人體模型。74 歲的威爾瑪．阿澤維多坐在金色飾邊的天鵝絨扶手椅上，她是巴西的 「虐戀文學女王」。導演讓她講述自己的人生故事，這些故事演變成 一系列詳細的色情軼事，涉及風花雪月、砂紙製成的假陽具和嗑藥。 在她的全盛時期，一個月可收到了300封情書，這是一個令人難以置 信的成功故事。這段記憶有時讓她自己倍感失望，因為此時正值年輕 的她應該是個即將上映的電影中的女演員，但有時這記憶卻又幫助了 她。

In a salmon-coloured drawing room, a writer of sadomasochist literature now in her seventies narrates her turbulent, sexually explicit life story, once as her pseudonym and once as herself. What makes up a true biography, the real or the imaginary?

Agora septuagenária, Wilma Azevedo — a “rainha da literatura sadomasoquista” brasileira — narra sua história de vida turbulenta e sexualmente explícita, uma vez como seu pseudônimo e outra como ela mesma. Quando sua memória falha, uma jovem atriz vem em seu auxílio.

В гостиной цвета лососевого цвета семидесятилетняя писательница садомазохистских литературных произведений рассказывает о своей бурной сексуально откровенной истории жизни, один раз под псевдонимом, а другой от себя лично.

70’li yaşlarındaki Brezilyalı yazar Wilma Azevedo, cinsellik tasvirleriyle pek çok tabuyu yıkan cesur öykülerini seslendiriyor. Bu okumalardan birinde mahlasını, diğerinde kendi ismini kullanıyor. Hafızası onu yarı yolda bırakınca, yeni bir filmde onu canlandıracak oyuncu imdadına yetişiyor.