Hidalgo, en su celda del Hospital Militar de Chihuahua, recuerda algunos pasajes de su vida, principalmente su estancia como párroco en San Felipe Torres Mochas; donde se relacionó con las clases bajas y nació la idea emancipadora, tradujo y montó al Tartufo de Molière, se enamoró de Josefa Quintana y se alejó por algún tiempo de la vida eclesiástica.

Мигел Идалго си спомня за своето минало от килията във военната болница в Чиуауа. За дните, в които е работил като свещеник в малкия град Сан Фелипе. За моментите, в които е превеждал пиесата на Молиер "Тартюф" и я е поставил на сцена. За времената, в които се е запознал и се е влюбил в съпругата си Жозефа, от която има три деца. Но всичко това е минало...

Después de ser rector de la Universidad de Michoacán y como castigo por sus ideas progresistas, el cura Miguel Hidalgo es obligado a abandonar a su mujer e hijos y es enviado por la autoridad eclesiástica a un pequeño pueblo. Ahí, en San Felipe Torres, ayuda a los indígenas y monta con sus feligreses la obra “prohibida” de Moliere, “Tartufo”. Al mismo tiempo se hace enemigo de la facción más tradicional y puritana de la localidad por sus tendencias subversivas y su actitud festiva y crítica, y se convierte en presa de la pasión por una de las mujeres del pueblo. Todos estos elementos van transformando al hombre en el caudillo que finalmente sacrificará su vida por defender sus convicciones.