Papurika tar Satoshi Kon tilbake til surrealismen etter realismen i Tokyo Goddofazazu, og det på ein av dei drygaste måtane hittil i filmskaparkarrieren hans i mine auger. Her blir grensene mellom draumar og vaken tilstand viska vekk og alt ligg tilrette for ein forvirrande time og ein halv.

Overraskande nok er det ikkje tungt å følge filmen. Han legg aldri opp til at han må bli fortstått for å underhalda. Filmen varierer mellom spenning, thriller og fantasi. Å vurdere han er derimot vanskeleg, for kva skal eg sjå etter i ein slik samanheng? For min del var det eit stort pluss at filmen... les resten.