Een stille visser in Texas, een laaiend olieveld in North Dakota, een mysterieuze gemeenschap in Virginia, een vrouwengevangenis in Oregon en een modernistisch huis in Californië zijn de ogenschijnlijke onderwerpen van de nieuwe speelfilm van Austin Lynch en Matthew Booth, GREY HOUSE. Maar als meditaties over de natuur, isolatie, decadentie en armoede zijn het perfecte kanalen voor een naadloze mix van documentaire en verhalende vormen, en verbluffende verkenningen van geluid, beeld en filmische tijd. Mysterieus en ongrijpbaar, maar toch met een esthetische en zintuiglijke eenheid (optredens van Denis Lavant, Aurore Clément en Dianna Molzan vermengen zich met directe toespraken van echte arbeiders en gevangenen), herkalibreert GREY HOUSE stilletjes iemands gevoel voor de wereld en onze plaats daarin .

A silent fisherman in Texas, a blazing oil field in North Dakota, a mysterious community in Virginia, a women’s prison in Oregon, and a modernist home in California are the ostensible subjects of Austin Lynch and Matthew Booth’s new feature, GRAY HOUSE. But as meditations upon nature, isolation, decadence, and destitution, they are flawless conduits for seamless blends of documentary and narrative form, and stunning explorations of sound, image, and cinematic time. Mysterious and elusive, yet possessing an aesthetic and sensory unity (appearances by Denis Lavant, Aurore Clément, and Dianna Molzan mix with direct addresses from real-life laborers and inmates), GRAY HOUSE quietly recalibrates one’s sense of the world and our place within it.

Un pêcheur au Texas, les travailleurs du pétrole dans le Dakota du Nord, une communauté bucolique de Virginie, les détenues de la prison de Wilsonville dans l’Oregon et une femme qui se prépare pour un rendez-vous à Los Angeles construisent un puzzle où se mêlent documentaire et fiction.