Филмът е полу-биографична драма, написана и режисирана от палестинският режисьор Елия Сюлейман. В продължение на четири епизода, Сюлейман разказва семейни истории, вдъхновени от дневниците на баща му Фуад. Те започват от момента, в който той започва да воюва на страната на Съпротивата през 1948 год. Сценарият е направен и по писмата на майка му, адресирани до членовете на семейството й, които са принудени да напуснат страната по време на същия период. В допълнение, Сюлейман също представя собствените си спомени, в опит да изгради портрет на ежедневния живот на палестинците, които са етикетирани като "израелски араби", следа като избират да напуснат страната си и да се превърнат в малцинство.

《时光依旧》跨越了从1948年到现在60多年的时间，通过一个人的遭遇审视了发生在以色列的巨变。

　　《时光依旧》是一个半自传性的电影，记录了一个家庭生活中四个标志性的片段。这部电影以我父亲的私人记事本为素材，从1948年他作为一名抵抗战士开始讲述，同时参杂了我母亲写给她流亡海外的亲人的家书和我关于父母亲的私人回忆。电影描绘了这些巴勒斯坦人日常生活的画卷：他们留在他们出生的土地上，被划入“阿拉伯以色列人”，在自己的国家作为少数派而存在着。

　　从1948年以色列建国至今，透过一名巴勒斯坦抵抗组织成员福阿德的故事，呈现出他儿子对自我身份认同的追问。这场政治浩劫的现实让伊利亚•苏雷曼不得不思考这样一个问题：是他将巴勒斯坦带到了他所到之处，还是巴勒斯坦自己延伸到了世界的其他地方？

Zkoumání vzniku státu Izrael v roce 1948 až do současnosti. Částečně biografický film ve čtyřech kapitolách o jedné rodině od roku 1948 až do nedávné doby. V kombinaci s intimními vzpomínkami jednotlivých členů se film pokouší přiblížit každodenní život těch Palestinců, kteří zůstali ve své zemi a byli označeni za "izraelské Araby", žijící jako menšina ve své vlastní vlasti.

An examination of the creation of the state of Israel in 1948 through to the present day. A semi-biographic film, in four chapters, about a family spanning from 1948 until recent times. Combined with intimate memories of each member, the film attempts to portray the daily life of those Palestinians who remained in their land and were labelled "Israeli-Arabs," living as a minority in their own homeland.

Film en partie autobiographique, construit en quatre épisodes marquants de la vie d’une famille, ma famille, de 1948 au temps récent. “Ce film est inspiré des carnets de mon père lorsqu’il était un combattant résistant en 1948, et des lettres de ma mère aux membres de sa famille qui furent forcés de quitter le pays. Mêlant mes souvenirs intimes d’eux et avec eux, le film dresse le portrait de la vie quotidienne de ces palestiniens qui sont restés vivre sur leurs terres natales et ont été étiquetés “Arabes- Israéliens”, vivant comme une minorité dans leur propre pays.” Elia Suleiman

Μια εξέταση της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ το 1948 μέχρι σήμερα. Μια ημιβιογραφική ταινία, σε τέσσερα κεφάλαια, για μια οικογένεια που εκτείνεται από το 1948 μέχρι πρόσφατα. Σε συνδυασμό με τις οικείες αναμνήσεις κάθε μέλους, η ταινία επιχειρεί να απεικονίσει την καθημερινή ζωή εκείνων των Παλαιστινίων που παρέμειναν στη γη τους και χαρακτηρίστηκαν «Ισραηλο-Άραβες», ζώντας ως μειονότητα στην πατρίδα τους.

"הזמן שנותר" הוא סרט אוטוביוגרפי למחצה, הנפרס על פני ארבע תקופות היסטוריות ומוקדש למשפחה - משפחתי שלי - משנת 1948 ועד לתקופתנו. הסרט נוצר בהשראת יומניו האישיים של אבי, שתיעד את קורותיו החל מהימים בהם היה פעיל במאבק הפלסטיני של 1948, ובהשראת מכתבי אמי לבני המשפחה אשר גורשו בכוח מהארץ ואינם יכולים לשוב אליה מאז.

Un surreale e poetico racconto autobiografico della vita della famiglia palestinese del regista dalla creazione dello stato di Israele, nel 1948, fino ai giorni nostri. Il padre Fuad è in pessima salute per le violenze subite, il piccolo Elia viene sgridato a scuola perché dice che l'America è imperialista, l'anziano vicino di casa ogni tanto tenta di darsi fuoco, la mamma scrive ai parenti emigrati. I ricordi intimi di una famiglia e del tempo trascorso insieme, la vita quotidiana di quei Palestinesi che decisero di restare e che furono etichettati come 'Arabi Israeliani', vivendo da stranieri nella loro stessa patria.

팔레스타인 영화의 자존심 엘리아 술레이만이 7년 만에 내놓은 세 번째 장편. 부모님에 대한 기억과 자신의 경험을 토대로 이스라엘 거주 팔레스타인인들의 삶을 다룬 수작이다. 이스라엘군이 나자렛을 점령한 1948년부터 현재까지를 네 개의 장으로 구성했고, 특유의 무표정과 침묵으로 일관하는 술레이만 자신의 존재감으로 강렬한 정치성을 담보한다.

Quatro episódios sobre a família do diretor Elia Suleiman desde a década de 40. Os diários do pai, combatente da resistência, e cartas deixadas pela mãe reconstroem a vida dos cidadãos de Israel e do próprio Estado.

Film semibiográfico, dividido en cuatro episodios históricos, que narra la historia de una familia (mi familia) desde 1948 hasta la actualidad. La película está inspirada en los diarios de mi padre, empezando por cuando él era un luchador de la resistencia en 1948, y las cartas de mi madre a familiares que eran forzados a abandonar el país desde entonces. Combinados con mis memorias de ellos y con ellos, la película intenta retratar la vida diaria de aquellos palestinos que permanecen en su país y que fueron etiquetados como "árabe-isralíes", viviendo como minoría en su propia tierra.

Un examen de la creación del estado de Israel en 1948 hasta la actualidad. Una película semi-biográfica, en cuatro capítulos, sobre una familia que abarca desde 1948 hasta tiempos recientes. Combinado con recuerdos íntimos de cada miembro, la película intenta retratar la vida diaria de aquellos palestinos que permanecieron en su tierra y fueron etiquetados como "árabes israelíes", que viven como minoría en su propia tierra.

Elia Suleiman’ın bu yeni filmi, kendi ailesinin 1948′lerden günümüze uzanan hikâyesini ele aldığı, yarı özyaşamöyküsel, harika bir komedi. Film, Suleiman’ın babasının, bir direniş savaşçısı olduğu dönemden itibaren tuttuğu günlüklerinden ve annesinin sürgündeki aile üyelerine yazdığı mektuplardan esinleniyor. Geride Kalan yönetmenin tabiriyle, “topraklarında kalan ve İsrailli Araplar’ diye etiketlenen, kendi vatanlarında bir azınlık gibi yaşayan Filistinlilerin günlük yaşamını gözler önüne sermeye çalışıyor.