Fellini segue alcuni clown e ricostruisce il magico mondo del circo a partire da quando, bambino, entrò per la prima volta sotto un tendone restandone affascinato. Alcuni personaggi della sua infanzia riminese sono a loro volta assimilabili a figure clownesche: la suora nana, il capostazione bersagliato dai lazzi degli studenti, i vetturini della stazione... La conclusione è una sgangherata parata, allegorico richiamo alla morte del clown.

Fellini zag in 1925 voor het eerst circusclowns en die traumatische ervaring (hij vond ze angstaanjagend) inspireerde hem tot deze documentaire in een periode dat het voortbestaan van het circus bedreigd wordt. Hij vraagt oude clowns of clowns uit oude families naar hun herinneringen en ervaringen. De bijna volledig nagespeelde reportage geeft Fellini de gelegenheid om zijn beeldfantasie de vrije loop te laten zonder dat hij ook nog een verhaal met pretenties hoeft te vertellen.

ფილმი ცირკზე, სადაც სუფევს დღესასწაულის და დასჯის, თამაშისა და სიგიჟის ატმოსფერო. კლოუნები, რომლებიც აკეთებენ ყველაფერს რაც მოეპრიანებათ, მაყურებელი კი ამაზე ხალისობს.

Documental en el que el maestro Fellini rinde un homenaje al desprestigiado arte de los payasos. Dividida en varias partes, incluye entrevistas con antiguos payasos muy famosos que fueron olvidados, escenas de la infancia del propio director, explicaciones sobre su obsesión por el circo y un tributo final a los propios payasos. Realizada para la televisión italiana RAI, obtuvo excelentes críticas que aclamaron su ingenio, su mensaje y su emocionante final.

Documental en el que Fellini reivindica el desprestigiado arte de los payasos. Dividida en varias partes, incluye entrevistas con antiguos payasos muy famosos que fueron olvidados, escenas de la infancia del propio director, explicaciones sobre su obsesión por el circo y un homenaje final a los propios payasos. Realizada para la televisión italiana RAI, obtuvo excelentes críticas que ensalzaban su ingenio, su mensaje y su emotivo final.

Fellini’nin sirke ve gerçeküstüne duyduğu büyük ilgi, son başyapıtlarından biri olan Palyaçolar’da gün ışığına çıktı. Film Fellini’nin çocukluğunda palyaçolarla ilgili saplantısını yansıtıyor ve küçük bir çocuğun, odasının penceresinden, kurulmakta olan bir sirki izlemesiyle başlıyor. Her ne kadar komik olsa ve “belgesel komedi” olarak adlandırılsa da, bu film otorite, yoksulluk, tevazu ve kibir gibi daha derin insanlık durumlarını inceler, bunların tümü de yörenin seks delisi berduşu, cüce bir rahibe ve sakat bir Mussolini destekçisi gibi karakterler olan palyaçolar aracılığıyla verilir. Ardından, Fellini’nin gençliğindeki bu palyaçoları Paris’te aramaya koyulup başlarına neler geldiğini öğrenmeye çalışmasıyla film, anlatıdan ve düşsel havasından uzaklaşıp daha belgesele yakın bir yaklaşım benimser.

Fellini drückt in diesem Film seine grosse Bewunderung für die Clowns und die Welt des Zirkus aus indem er uns zuerst eine Kindheitserinnerung an einen Zirkus präsentiert, der in der Nähe seiner Heimatstadt seine Zelte aufschlägt. Dann schliesst er sich seiner Crew an und reist von Italien nach Paris um auf der Reise die grössten lebenden Clowns dieser Lànder aufzusuchen. Er trifft auch Anita Ekberg während er in einem Zirkus einen Panther zu kaufen versucht.

Depuis sa précoce enfance, Fellini est attiré, voire subjugué, par le cirque. Il entreprend ici une sorte de voyage nostalgique à la rencontre des anciens clowns et de leurs souvenirs.

Дете с любопитство следи разпъването на циркова шатра. Вижда клоуните и те му напомнят за хора от ежедневието... Действието се измества към наши дни: в рамките на телевизионно проучване Фелини започва да издирва стари клоуни, за да съхрани спомените им. След като посещава цирка на Лиана Орфеи, заминава с екипа си за Париж, където интервюира Тристан Реми - писател, специализирал се в историята на клоуните. Заедно с Реми Фелини търси някогашните палячовци, малцината оцелели от вече несъществуващ свят. Режисьорът заснема техните посърнали от старост и тъга лица - сега на свой ред той им дължи радостта, която на времето те са му дарявали. Първата част, в която циркът пристига в селцето от областта Романя, е същинска генерална репетиция за последвалия "Амаркорд". Фелини съумява да възкреси мечтите, откритията и учудванията от детството си. Награда Специален "Давид на Донатело" '71

Um menino observa um circo ser construído do lado de fora da janela de seu quarto. Assim começa a "docu-comédia" de Federico Fellini, uma ode pessoal a uma de suas grandes obsessões.

Фильм о цирке, где царит атмосфера игры и казни, праздника и бойни, изящества и безумия и — КЛОУНЫ! Могущественный Белый Клоун и Рыжий — воплощение покорности. В картине клоуны делают все, что им хочется: ломают, поджигают, катаются по полу, а зритель лишь восхищается и аплодирует.

故事由费里尼回忆儿童时代开始，画面呈现的是1925年北意大利里米尼小镇的风光。一天夜里，少年看见窗外广场有马戏团正在搭建帐篷，新奇又意外的他偷偷潜入帐篷内，看见了大象、狮子、马等动物，以及大力士、训兽师、身材高大的女人、侏儒等等奇怪的人。费里尼用极长的篇幅展示了观看马戏的乐趣所在，并依稀能够让人感受到他对儿童时代的怀念。

フェリーニは幼いときに見たサーカスに魅了され、道化師たちの本場イタリアとフランスを旅してまわる。しかし、かつてあんなに輝いていた道化師たちはすっかり時代に取り残され過去のものになっていた。フェリーニは道化師たちのために最後の大舞台を用意するのだった。

소년은 집 앞 광장에서 갑자기 모습을 드러낸 거대한 천막에 놀란다. 서커스가 시작된 것이다. 소년은 흥분된 마음으로 다른 차원의 세계인 서커스의 천막으로 들어간다. 괴력을 가진 남자, 마술사, 난쟁이 등 가지각색의 사람들 가운데 등장한 광대가 멋진 자기의 재주를 과시한다.

Fellini exposes his great attraction for the clowns and the world of the circus first recalling a childhood experience when the circus arrives nearby his home. Then he joins his crew and travel from Italy to Paris chasing the last greatest European clowns still live in these countries. He also meets Anita Ekberg trying to buy a panther in a circus.