ღამით, ჭექა-ქუხილში, მხატვარი ბირკუ, კეთილი, მხიარული და ძალიან მარტოსული ბიჭი, ქუჩაში დადიოდა. მხრებზე იჯდა ობოლი ბიჭი, რომელიც ერთ დღეს ბირჯუმ აიყვანა. და აი, ისევ მოისმინა მხატვარმა ბავშვის ტირილი: ნაგავსაყრელში იწვა ბავშვი, დედამისის დატოვებული პაწაწინა გოგონა. ორივე შვილი მისი ოჯახი გახდა. ისევე როგორც მხიარული მაიმუნი და ერთგული ძაღლი...

Geceleri, bir fırtınada, kibar, neşeli ve çok yalnız bir adam olan sanatçı Bircu cadde boyunca yürüdü. Omuzlarında Birju'nun bir gün aldığı yetim bir çocuk oturuyordu. Ve burada sanatçı yine bir çocuğun ağlamasını duydu: Çöp kutusunda bir bebek yatıyordu, annesinin bıraktığı küçük bir kız. Her iki çocuk da onun ailesi oldu. Tıpkı komik bir maymun ve sadık bir köpek gibi... Yolları dolaştılar, gösteriler yaptılar ve insanlar onlara kibarca para ödeyip bozuk paraları bir kutuya attılar. Bir keresinde, sevilmeyen kocasını terk eden ve onu belada bırakacak gücü bulamayan güzel Anita Birge ile tanıştım. Doğru, kötü eşin peşine haydutlar gönderdiğini bilmiyordu ...

A young girl is rendered homeless and helpless after her cruel relatives chase her out of her home. She finds shelter with a poor street performer who lives with his two children, a dog and a monkey.