近年科学界、出版界，与纪录片频道打龙通，推出“没有人的地球”末世想像。来自奥地利的葛哈特大概认为电视太细、CG 太假，讨论太消费浅薄，于是以在地真实拍摄，体现心中的荒凉情状。起点是日本，先叫我们一起沉思福岛──仓促撤出后的办公室、公园、学校、商店，又定又长的镜头，风雨光暗下阅读和感受。大不同你在荷里活大片碰到的新巴洛克式人工破坏，反击其实是大自然。视觉慢慢抵达未来，文明的颓垣败瓦，不在问：人类哪里去了？而是问：我们究竟走到哪个地步啊？

HOMO SAPIENS is visionary documentarian Nikolaus Geyrhalter's exploration of the finiteness and fragility of human existence, the end of the industrial age, and what it means to be a human being. What will remain of our lives after we're gone? Empty spaces, ruins, cities, increasingly overgrown with vegetation, crumbling asphalt: the areas we currently inhabit, now abandoned and decaying, gradually reclaimed by nature. Comprised of a succession of eerily depopulated, dystopian landscapes from across the world, HOMO SAPIENS offers an at once mesmerizing and chilling vision of what a posthuman future might look like.

Une école, un hôpital, une salle de spectacle, une prison… Ces bâtiments construits par les Homo sapiens ont été désertés et la nature y a repris ses droits. Ils accueillent désormais les vents, les pluies, la faune et la flore sans résistance. À travers une série de plans fixes, Nikolaus Geyrhalter tend ces paysages vers le spectateur comme des miroirs. Libre à celui-ci d’y projeter ses fantasmes, d’imaginer le scénario qui a donné lieu à l’éclipse de ses semblables. Mais comme tout film de science-fiction, Homo Sapiens nous parle avant tout du présent.

Der Dokumentarfilm von Filmemacher Nikolaus Geyrhalters ist ein Film über die Endlichkeit menschlichen Seins, über die Fragilität unserer Existenz, das Ende des industriellen Zeitalters und über das, was es ausmacht, Mensch zu sein. Leere Räume, Ruinen, zuwachsende Städte, rissiger Asphalt. Unsere Lebensräume, nur ohne uns. Preisgegeben dem Verfall, oder besser gesagt: der Natur, die sich langsam zurückerobert, was wir ihr einst genommen haben. Der Film ist eine Ode an das Mensch-Sein, betrachtet aus einem möglichen retrospektiven Szenario.

Co pozostanie z naszej cywilizacji, gdy w końcu wyginiemy? Puste przestrzenie, opuszczone budynki, sklepy, kina, szpitale, biura, szkoły, biblioteki, parki rozrywki i więzienia. Ruiny miast, które coraz bardziej porastać będzie roślinność. Przestrzeń, w której mieszkamy, po naszej zagładzie ponownie przejmie natura, z której kiedyś brutalnie ją wyrwaliśmy. Film, kręcony przez 4 lata w Europie, USA, Japonii i Argentynie, jest krytycznym portretem naszej cywilizacji. Zbudowany wyłącznie z precyzyjnie skomponowanych, statycznych ujęć, pozbawionych jakiegokolwiek komentarza. Przyglądamy się życiu ludzi na Ziemi, ich stosunkowi do zwierząt, drugiego człowieka, wojen. Brak tu obrazów przestrzeni prywatnych. Oglądamy wyłącznie miejsca publiczne. Widzimy miejsca opuszczone, zapomniane, odzyskane przez naturę i zwierzęta. Film jest głębokim spojrzeniem na wpływ, jaki ludzkość wywarła na Ziemię, próbą przewidzenia przyszłości, jaka nas czeka i oceną roli człowieka w dobie kryzysu ekologicznego.

Железные дороги. Заводы и фабрики. Кинотеатры, концертные залы и дворцы культуры с масштабными мозаичными панно. Больницы. Церкви. Зоопарки. Супермаркеты. Электростанции. Офисы. Кажется, все возможные места, где жил, работал, наслаждался искусством, ел, молился и любил человек разумный — прежде, чем навсегда оставить землю. Теперь эти рельсы ведут в никуда. Вечнозеленые джунгли наступают на индустриальные пространства. Дождь смывает все следы людского пребывания. Был человек — и нет человека.