In de schaduw van een diamantmijn van De Beers slingert een afgelegen inheemse gemeenschap van crisis naar crisis, terwijl hun thuisland verandert in een moderne grens. Rosie Koostachin levert donaties aan gezinnen die in niet-geïsoleerde schuren wonen, overgroeid met giftige schimmels. Ze is vastbesloten om het bewustzijn te vergroten, in de overtuiging dat als de Canadezen het maar wisten, de erbarmelijke situatie in haar geboorteplaats zou verbeteren. Vijf jaar lang volgt filmmaker Victoria Lean de reis van Attawapiskat vanuit de vergetelheid naar de internationale schijnwerpers, twee keer: eerst wanneer het Rode Kruis ingrijpt en opnieuw tijdens de protestbeweging Idle No More. Door grote afstanden, intieme scènes en archiefbeelden met elkaar te verweven, beschrijft de documentaire de strijd van de First Nation voor gerechtigheid, ondanks de verharde onverschilligheid.

In the shadow of a De Beers diamond mine, a remote indigenous community lurches from crisis to crisis, as their homeland transforms into a modern frontier. Rosie Koostachin delivers donations to families who live in uninsulated sheds, overgrown with toxic mold. She is determined to raise awareness, believing that if only Canadians knew, her hometown's dire situation would improve. Over five years, filmmaker Victoria Lean follows Attawapiskat's journey from obscurity and into the international spotlight twice - first when the Red Cross intervenes and again during the protest movement, Idle No More. Weaving together great distances, intimate scenes and archive images, the documentary chronicles the First Nation's fight for justice in the face of hardened indifference.