广岛濑户内海的孤岛之上，生活着一对沉默的夫妇（乙羽信子 & 殿山泰司 饰）和他们两个活泼懂事的孩子（田中伸二 & 堀本正纪 饰）。因岛上没有淡水，夫妇俩每天清晨便要早起，摇橹至对面岛上挑水，一家的吃穿用行与农作物的灌溉全靠夫妇俩挑水维持。春去秋来，严寒酷暑，每一天都是崭新的开始，每一天都做着永远做不完的农活，喜怒哀乐，全部随着清水融进恒久沉默的大地……

Een eiland is volledig afgesloten van het vaste land en de bewoners brengen routineus hun dagelijkse beslommeringen door. Het verhaal concentreert zich op een familie en hoe zij zich staande houden tijdens barre tijden.

A family of four are the sole inhabitants of a small island, where they struggle each day to irrigate their crops.

Runollinen mustavalkoinen draama kertoo pienen perheen elämästä vuoden ajan syrjäisellä saarella. Setonaikai tarjoaa vähän eväitä ainoiden asukkaidensa elämiseen, sillä juomavesikin pitää tuoda naapurisaarelta. Perheen elämä on taistelua hengissä pysymiseksi, mutta kesän raadannan jälkeen tulee pieni hengähdystauko. Elokuva luottaa kuvaukseen, ja lähes neljäkymmentä minuuttia alussa kulkee ilman dialogia.

Au Japon, sur une minuscule île de l'archipel de Setonaikai, un couple vit avec ses deux jeunes enfants. La terre est aride et l'île ne possède pas de ressource en eau douce. Pour cultiver cette terre ingrate et survivre, le couple est donc obligé de faire de continuels voyages en barque entre la terre ferme et l'île : ramener l'eau précieuse et en arroser avec attention et parcimonie chacun des plants cultivés. Ces gestes renouvelés sans cesse rythment le quotidien. Les jours passent, puis les saisons. Un jour, alors que les parents sont partis chercher l'eau, un des enfants tombe malade, sans raison. Il meurt rapidement sans que personne n'ait pu faire quoi que ce soit pour le sauver. Ses camarades de classe arrivent en bateau pour lui rendre un dernier hommage, puis repartent. Malgré un bref moment de révolte de la mère contre cette vie, le rituel reprend.

Japanisches Familiendrama. Der Bauer Senta lebt mit seiner Frau Toyo und den Söhnen Taro und Jiro auf einer winzigen Insel im Meer zwischen den japanischen Hauptinseln. Das Leben ist hart, es gibt keine natürlichen Wasservorkommen auf der Insel, und eine Tragödie reißt die Familie aus ihrem Alltag. Mit gerade zwei gesprochenen Sätzen und ein wenig Gesang handelt es sich beinahe um einen Stummfilm.

Το «Γυμνό Νησί» είναι απ’ αυτές τις ταινίες που σε αφήνουν άφωνο. Φτιαγμένη από εικόνες απίστευτης ομορφιάς, (με κάδρα που το καθένα είναι και μια αριστουργηματική φωτογραφία), γεμάτη λεπτομέρειες που αιχμαλωτίζει η κάμερα και σε αναγκάζει να τις προσέξεις: ένα καβουράκι που τρέχει πάνω στην άμμο, ένα κουκουνάρι που ξεβράζει το κύμα, δυο πεταλούδες που φλερτάρουν την άνοιξη. To Γυμνό Νησί είναι αυτό ακριβώς που λέει κι ο τίτλος του: ένα νησί έρημο, όχι πολύ μακριά απ’ την ακτή (στο αρχιπέλαγος του Satonaikai), που κατοικείται μόνο από μια οικογένεια χωρικών. Άνθρωποι ήσυχοι, σιωπηλοί και αξιοπρεπείς, που αγωνίζονται να καλλιεργήσουν την ξερή γη στις πλαγιές του λόφου, υπομένοντας αδιαμαρτύρητα όλη την ταλαιπωρία, με τέτοια καρτερικότητα που σε εξοργίζει.

Δύσκολη ζωή, αλλά «η δικιά τους ζωή». 1960. Σε μια Ιαπωνία μεταπολεμική που προσπαθεί να κλείσει πληγές, όλος αυτός ο μόχθος δεν ήταν τίποτα, τουλάχιστον μπροστά στις απειλές που είχαν μέχρι τότε πάνω από τα κεφάλια τους.

A kopár, terméketlen szigeten élő földműves pár kemény munkát folytat a megélhetésért. Az élet és a természet könyörtelen törvényének fájdalommal, bölcsességgel rendelik alá magukat és szótlanul végzik nehéz, monoton munkájukat.

瀬戸内海に浮かぶ小さな孤島に四人家族が住んでいた。千太とトヨとその息子たち、太郎と次郎だ。島には水がないので、畑を耕すためにも、毎日船で大きな島へ水を汲みに行かなければならない。子供たちは隣島の学校に通っているので、彼らを船で送り迎えするのも千太とトヨの仕事だ。会話もなく、変化のない日常が続いていた。しかしある日、太郎が高熱を出してしまう。千太は医者を探すのだが…。

세토 내해의 작은 섬에서 보리와 고구마를 키우며 살고 있는 한 가족의 이야기. 물이 전혀 나오지 않는 섬에서 부부는 밭에 주기 위해 하루에도 몇 번씩 근처 섬에 가서 물을 길어와야 하고 아이들은 물고기를 잡아 육지에 내다 판다. 그러던 어느 날 장남 타로가 병에 걸리고, 아버지가 필사적으로 의사를 찾는 사이 타로는 그만 죽고 만다.

Niezwykły film, w którym nie pada ani jedno słowo. Bohaterowie, czteroosobowa rodzina, żyją na małej wysepce pozbawionej słodkiej wody. Aby uprawiać skromne pole, codziennie muszą dowozić wodę łodzią z pobliskiego lądu. Życie całej rodziny podporządkowane jest beznamiętnej pracy, co podkreśla brak dialogów - w ich egzystencji słowa nie są do niczego potrzebne. Nawet nieszczęście nie jest w stanie wyrwać ich z rutyny, a odruch buntu jest krótkotrwały...

О жизни бедной крестьянской семьи на острове, где нет воды, где есть только маленькие, отвоеванные у скал клочки земли. Чтобы прокормить семью, надо целыми днями поливать эти поля. И вот каждый день муж и жена отправляются за спасительной водой. На заре идут они за водой, в сумерках еще возят ее. Так продолжается изо дня в день, из года в год...

Al este de Japón, en la zona que posee el paisaje más bello del país, en un pequeño islote vive una familia: los padres y sus dos hijos. Llevan una vida sencilla y austera debido a la escasez de agua y víveres. A pesar de ello son felices. Pero, un día, la desgracia llega a la isla y afecta duramente a la familia, que luchará silenciosa y resignadamente contra los elementos de la naturaleza. Un drama sin diálogos, en el que la imagen adopta el papel de narrador absoluto.

Om en familj med fyra personer och deras hårda liv på en liten ö i japanska skärgården där de bor ensamma. Flera gånger om dagen måste de ro till grannön för att hämta vatten till sina små odlingar.