Olga, Katya, and Andrey have known each other since childhood. They moved to Moscow many years ago and have become successful. Olga is an actress, Katya works for a large-scale PR agency, and Andrey is a political analyst. They buy cars, take mortgages, build country houses. Just like everybody else. But their lives bring them neither happiness nor content. The feeling of "something's not right but I can't put my finger on it" underpins the lives of today's thirty-year-olds. Their childhood took place during the Soviet era, when kids dreamed of becoming heroes, believed in spy stories and a bright future. Yet nobody expected that the dream of becoming a hero would be replaced by the dream of stable and predictable existence. People have stopped dreaming of truly grand things. They just play their roles.

Russie 1987. Olga, Katya et Andrey rêvent de devenir des héros grâce aux enseignements du régime communiste. Ils seront les derniers “pionniers soviétiques” de ces années de propagande. Aujourd'hui trentenaires, l’espoir de réaliser leurs rêves d’enfance est perdu et une autre réalité apparaît, empreinte de nostalgie et d’introspection.

Τρία παιδιά, η Όλγκα, η Κάτια κι ο Αντρέι, μπαίνουν στην οργάνωση των Νεαρών Πρωτοπόρων του Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν, και με οδηγό τους τη σοβιετική ιδεολογία ονειρεύονται να γίνουν ήρωες. Ο Αντρέι ονειρεύεται να δημιουργήσει ένα χάπι που θα σώσει την ανθρωπότητα από τον θάνατο και την αρρώστια. Η Όλγκα καταδιώκει μυθικούς κατασκόπους που κυνηγούν τα παιδιά των Σοβιετικών. Και η Κάτια ονειρεύεται να γίνει μια Πρωτοπόρος, αλλά έχει εφιάλτες όταν ανακαλύπτει ότι ο παππούς της είναι λαθρέμπορος. 25 χρόνια αργότερα, οι τρεις τριαντάρηδες ήρωες, αν και καθιερωμένοι επαγγελματικά, ζουν σε μια άλλη Ρωσία όπου δεν υπάρχει πλέον χώρος για ηρωικές πράξεις, μεγάλες ιδέες και δυνατά συναισθήματα.

Ольга, Катя и Андрей давно приехали в Москву, они дружат со школы. Они вполне успешны. Ольга — актриса, Катя — работает в крупном PR-агентстве, Андрей политический аналитик. Они покупают машины, берут ипотеки, строят дачи. Живут как все. Но это не приносит им ни счастья, ни удовлетворения. Ощущение, «что все вроде нормально, но что-то не так» — лейтмотив жизни сегодняшних тридцатилетних. Их детство пришлось на советскую пору — когда дети мечтали о подвигах, верили в шпионов и светлое будущее, и никто не ожидал, что мечту о подвиге заменит мечта о стабильности. Люди больше не мечтают о великом. Они просто живут.