We leven nu in vreemde tijden, waar hongersnood nog steeds bestaat en een onevenwichtige wereld onze realiteit is. Terwijl de tijd verstrijkt en de jaren verstrijken, staan we onszelf toe om meer onderworpen te worden aan psychologische en ontwikkelingsschade veroorzaakt door een systeem van controle, regels, reactievermogen en gevolgen. Hoe lang is deze schade al aan de gang, en hoe heeft het de natuurlijke loop van de menselijke evolutie en vooruitgang als soort beïnvloed? Is er werkelijk een masterplan van kracht om ons potentieel te beperken en ons ervan te weerhouden te evolueren naar wat we werkelijk moeten zijn als volk? Het is belangrijk dat de wereld in eenheid met elkaar verbonden is, maar is dit gewoon een idee of onderdeel van het plan om een één-wereldregeringssysteem in te voeren?