昏暗的电影院，一群天真无邪的儿童。导演用短短十分钟的特写长镜头，记录下了这群孩子们无比真实生动的表情。镜头以一个小男孩的面部特写切入，记录下他在一分钟里从平静冷漠到后来的恐惧愤怒。戏剧化的背影音乐是小男孩心理变化的最好诠释，再无需语言。镜头继续推进给后排的小女孩，她也同样被屏幕上的情节所吸引。孩子们毫无做作地流露着他们的丰富情感，时而紧张焦虑，时而喜悦欢乐。

　　24年之后，这个电影的灵感创意深深触动了德国导演维姆·文德斯，在2002年与诸多国际知名导演共同拍摄出了《十分钟年华老去大提琴篇》与《十分钟年华老去小号篇》，向本片致敬。

A 10 minute long journey of emotions that befall children faces. Fear, Curiosity; a Smile. They all sit in a dark theater. What they see, we don't; we can only guess from their faces.

Per unu fragmento, sen ajna muntado, la reĝisoro fiksis sur la filmbendo malgrandan laŭ tempo kaj grandegan laŭ enhavo parton da animaj travivaĵoj de infano. La tuta nia atento estas koncentrita sur la vizaĝo de knabeto, observanta nevideblan por ni spektaklon en pupa teatro. Kiom da emocioj en liaj okuloj! Komence indiferenco, poste scivolemo, io serioze tuŝis lin, kunsentado, gajo, poste angoro, timo, teruro, kaj, fine, ĝoja faciliĝo la bono venkis La knabeto travivis tiom da emocioj sur ekrano, ke antaŭ okuloj de spektantoj li fariĝis nova personeco.

10-минутное путешествие эмоций, с которыми сталкиваются детские лица. Страх, любопытство; улыбка. Все сидят в темном театре. То, что они видят, мы не видим; мы можем только догадываться по их лицам.