Before 1950, Istanbul Greeks made up half of Istiklal Street. It all began on the 6th of September 1955, with a nighttime pogrom. Thirty years later, out of 150,000 Istanbul-Greeks, only 2,000 remained. What kind of life was it – for a member of a minority – and how is it today? “The worst thing is to hide your identity,” says one of those who have remained. “Nobody was concerned about us, neither Greece nor Europe!” Many Istanbul-Greeks now live in Greece. But not all are happy there. “Istanbul is not a city, it’s a life!” says one of them. Some Istanbul-Greeks of the Diaspora still want to return to their hometown.

«Μας τρομοκράτησαν, μας επιτέθηκαν, μας απέλασαν – ζούμε μ’ έναν αδιάκοπο, ψυχρό φόβο!» λέει ο Λάκης Βασιλειάδης. Είναι ο ένας από τους δύο Έλληνες της Κωνσταντινούπολης που έχουν ακόμη κατάστημα στην οδό Ιστικλάλ, το ευρωπαϊκό κέντρο της πόλης. Πριν το 1950, οι μισοί μαγαζάτορες της Ιστικλάλ ήταν Έλληνες. Όλα ξεκίνησαν την 6η Σεπτεμβρίου του 1955, μ’ ένα πογκρόμ μες στη νύχτα. Τριάντα χρόνια αργότερα, έχουν απομείνει μόλις 2.000 από τους 150.000 Έλληνες της Πόλης. Πώς ήταν η ζωή εκεί –για ένα μέλος μειονότητας– και πώς είναι σήμερα; «Το χειρότερο πράγμα είναι να κρύβεις την ταυτότητά σου», λέει ένας απ’ αυτούς που έχουν παραμείνει, και συμπληρώνει: «Κανείς δεν νοιάστηκε, ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη». Πολλοί Έλληνες της Πόλης ζουν τώρα στην Ελλάδα. Αλλά δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι εκεί. «Η Κωνσταντινούπολη δεν είναι πόλη, είναι η ίδια η ζωή!», λέει μία απ’ αυτούς. Κάποιοι Κωνσταντινουπολίτες της Διασποράς θέλουν ακόμη να γυρίσουν στην πατρίδα τους.