Florentina Hubaldo keeps repeating her story, orally, akin to a mantra, a meditation and a prayer; her way of remembering; her means of maintaining hope for survival and redemption; fighting with what’s left of her memory. She lives and exist in a place and a condition where history, her story, is being systematically being obliterated. Two gold hunters endlessly dig the ground with their shovels and hoes for the proverbial treasure that will emancipate them. A father sadly waits for the death of her fragile daughter.

Florentina è una donna sottoposta sin da bambina alle sevizie del padre, incatenata e costretta a prostituirsi, ad abortire, a partorire una figlia, Lolita, che è corpo sofferente e spirito dannato.

W swoim najnowszym filmie Lav Diaz ponownie skupia uwagę na cierpieniu Filipińczyków. Na tle życia niewielkiej wioski i jej ubogich mieszkańców osadza historię dwóch młodych mężczyzn gorączkowo poszukujących skarbu. Druga opowieść mówi o losach tytułowej bohaterki, Florentiny, doświadczającej niewyobrażalnego i bezsensownego okrucieństwa. Reżyser, by wzmocnić przekaz, skondensować ładunek emocjonalny, posługuje się kontrastami, zestawiając ze sobą spokojne i ciche krajobrazy, nieme sny, tajemnicze wizje, utracone wspomnienia oraz mroczną i ciężką rzeczywistość. W tym poetyckim traktacie twórca zastanawia się nad naturą zła, sensem egzystencji człowieka, a także celowością istnienia pewnych stanów umysłowych. Dzieło dotykające ludzkiej duszy.