Seagal op zijn best: emotieloos, gestoken in donkere kleding, met een paardenstaart en een iets te rustige stem, terwijl de botbreuken je om de oren vliegen. Ik vraag me af hoe ze het toch altijd voor elkaar krijgen om de perfecte man voor de perfecte rol te casten. Steven Seagal is zo'n man voor zo'n rol. Gelukkig dat er genoeg schrijvers zijn die zo'n personage in hun film nodig hebben. Zijn aikido is heerlijk om naar te kijken. Je wilt gewoon dat er nog een blik badguys opengetrokken wordt voor een pak rammel.

Dit is één van zijn betere films die hij heeft gemaakt.